Kaja Snoeren HBO-Verpleegkundige en werkzaam UMC+Maastricht en hockey hobbyist
Korte intro: Kaja Snoeren werd geboren op 28 juli 1999 en is sinds 2021 afgestudeerd HBO-Verpleegkundige en werkzaam in het Maastricht UMC+ op de afdeling cardiochirurgie. Kwam op grappige wijze in aanraking met hockeyen. Om de lezers van ParkstadActueel een indruk te geven over wie Kaja Snoeren is, legde de redactie Kaja een aantal vragen ter beantwoording hiervan. Dat zij hier dankbaar gebruik van maakte bleek overduidelijk uit de uitgebreide antwoorden die zij hieraan verbond. Beste lezers lees u zelf maar de gestelde vragen en de antwoorden van Kaja.
Omschrijf jezelf eens als persoon. En waar kom je vandaan? “Als ik mezelf als persoon moet omschrijven, dan moet ik daar even over nadenken, maar dan beschrijf ik mijzelf als een spontane, enthousiaste en ambitieuze 23-jarige meid, geboren en getogen in Heerlen en een meid die houdt van gezelligheid, maar net zo goed serieus kan zijn. Daarbij moet ik ook eerlijk zijn en heb ik, met name in het hockeyveld, soms ook een kort lontje en dat zullen mijn teamgenootjes waar ik al jaren mee samen speel ook zeker beamen haha… Hoewel dit wel steeds beter gaat, maar ik ben wat sporten betreft gewoon heel fanatiek.
Verder ben ik verpleegkundige in het ziekenhuis in Maastricht, waar ik sinds 3 jaar werkzaam ben. Ik ben namelijk de laatste twee jaar van de HBO-Verpleegkunde opleiding een leerarbeidsovereenkomst aangegaan met het MUMC+, waarbij ik naast studeren een fulltime baan had. En sinds 1,5 jaar ben ik werkzaam als gediplomeerd verpleegkundige op de afdeling cardiochirurgie. Sinds ik werkzaam ben in het ziekenhuis, ben ik uiteraard ook in aanmerking gekomen met het werken van diensten, wat betekent dat ik niet altijd overal bij kan zijn. Echter probeer ik mijn werkrooster zo te plannen dat ik er zo veel mogelijk bij kan zijn, waarbij ik soms een wedstrijd speel wanneer ik net uit de nachtdienst kom. Ik ben blij dat ik dit zo kan combineren en vooral ook dat dit mag vanuit het team, want ik vind het hockey veel te leuk”.
Hoe kwam je op het idee om te gaan Hockey spelen? “Ik ben eigenlijk op een grappige manier in aanraking gekomen met hockeyen. Mijn zusje kreeg tijdens de gymlessen op de basisschool een hockeyclinic. Op een zaterdagochtend vond deze clinic plaats op de hockeyvelden van HCC Heerlen, ik ben toen meegegaan en vroeg Heather Koolen mij of ik misschien mee wilde doen met de training. Ik had helemaal geen sportschoenen of sportkleding aan, maar ik heb die training meegedaan en ik was direct verkocht. Sindsdien (ik zat toen in groep 7) ben ik niet meer gestopt met hockeyen”.
Zit hockey in de familie? “Hockeyen zit helemaal niet bij ons in de familie. Mijn opa en vader komen allebei uit de voetbalwereld en kunnen/konden allebei een aardig balletje stoppen (beiden Keeper) en mijn moeder heeft altijd getennist. Ik ben dus helemaal niet opgegroeid met hockey, niemand uit onze familie wist iets van hockey af, of kende de spelregels. Echter toen mijn zusje en ik begonnen met hockey, vonden mijn ouders het zo leuk dat zij zich beiden hebben ingezet voor onze teams toen wij in de jeugd speelden. Mijn vader is een aantal jaar coach geweest en mijn moeder heeft de rol van manager op zich genomen en is een jaar lid geweest van de technisch commissie. Ik beschrijf ‘mijn zusje en ik’, want mijn zusje, Indy Snoeren (21 jaar) heeft ook jaren gehockeyd. We hebben zelfs nog een aantal jaren samen in Dames 1 gespeeld, echter heeft zij twee jaar geleden besloten om te stoppen met hockey om haar leven in Tilburg (waar zij studeerde) meer prioriteit te geven”.
En hoelang speld je Hockey vanuit de jeugd? “Ik ben begonnen met hockey toen ik in groep 7 zat, ik zal dus een jaar of 10 zijn geweest. Eigenlijk ben ik dus vrij laat begonnen met hockey, want ik stroomde geloof ik bij de D’tjes. De meeste meiden uit mijn team destijds, maar ook uit mijn huidige team hockeyde al sinds ze een jaar of 5/6 waren”.
Is de selectie van dit jaar veel veranderd in vergelijking met vorig jaar? “De selectie van Dames 1 is dit jaar wel wat veranderd ten opzichte van afgelopen seizoen. Zo hebben we er dit seizoen een hoop nieuwe meiden bij die uit de jeugd zijn doorgestroomd. De afgelopen jaren hebben we een redelijk vast team gehad, met meiden die al een aantal jaren ervaring hadden wat betreft het spelen in het eerste team. Maar er zijn de afgelopen jaren ook meiden gestopt en nieuwe meiden bijgekomen hoor, dan blijf je toch houden. Maar over het algemeen hebben we al jaren een ‘vaste groep’ met meiden die al sinds de jeugd met elkaar samen spelen, waaronder een aantal meiden (waar ik ook onder val) vanuit de B-jeugd de overstap naar Dames 1 hebben gemaakt. Dit maakt dat we ondertussen aardig op elkaar zijn ingespeeld en weten wat we aan elkaar hebben, zowel binnen als buiten het veld.
Maar zoals eerder benoemd, hebben we er dit jaar weer een aantal nieuwe meiden bij gekregen. Sommige meiden speelden afgelopen seizoen regelmatig mee als invallers en behoren nu dan echt tot het team. Of de selectie sterker of zwakker is geworden vind ik lastig te zeggen. Wanneer er nieuwe meiden bijkomen is het voor de zowel de oudere meiden als voor de nieuwe meiden altijd een beetje aftasten. De oudere meiden weten natuurlijk waarvoor we het doen, hoe iedereen speelt en wat we aan elkaar hebben. Wij ervaren natuurlijk ook altijd een bepaalde druk, maar die verschilt natuurlijk van de druk die de nieuwe meiden die nu uit de jeugd komen ervaren.
De meeste van de nieuwe teamleden hebben afgelopen seizoen wel vaker meegespeeld als invaller dus zijn enigszins bekend met de tactiek en de meiden in het team, toch is het altijd spannend om nieuw in een team te komen. Dat heb ik vroeger natuurlijk ook ervaren. Ik vond het mega leuk toen ik de kans kreeg om naar Dames 1 te komen, maar dat ging niet zonder enige onzekerheid. Door een leuke en fijne sfeer in het team voelde ik me toen als 15-jarige snel op mijn gemak en dat hopen wij als oudere meiden van de groep nu ook te kunnen bieden aan de nieuwe meiden. Een fijne sfeer in het team is mega belangrijk, dat maakt dat je ook beter presteert op het veld”.
Wat is de doelstelling van jullie team voor dit seizoen? “Sinds dit seizoen spelen we eindelijk in de 1e Klasse. We zijn afgelopen seizoen gepromoveerd vanuit de 2e klasse. We hebben dit seizoen heel lang de eerste plek vast weten te houden en gingen we voor het kampioenschap, helaas hebben we die uit handen gegeven, maar zijn we met een tweede plek net zo goed gepromoveerd, en uiteindelijk was dat onze doelstelling.We hebben daar jarenlang naar toegewerkt en vorig seizoen is het dan eindelijk gelukt, een euforisch gevoel was dat. Bij het promoveren hebben we uiteraard ook de doelstelling voor dit seizoen uitgesproken, het zal je niet verbazen, maar we gaan uiteraard voor handhaving in de 1e Klasse. Dit willen we behalen door genoeg punten te behalen door gewoon safe te staan en niet hoeven te vechten tegen handhaving. Als dit ons lukt, mogen we hartstikke tevreden zijn voor een eerste jaar in de 1e Klasse met een hoop jonge nieuwe meiden erbij”.
Heeft de trainer dit seizoen jeugd ingebouwd in de selectie? Zijn er grote talenten bij? “Zoals eerder benoemd hebben we ons team aangevuld met jeugdleden. Dit is eigenlijk iets wat jaarlijks gebeurt. We hebben de luxe dat dit kan binnen onze club, dat we bijna jaarlijks een goede nieuwe lichting uit de jeugd hebben kunnen laten doorstromen. Dit is ook te zien aan de leeftijden binnen ons team. De oudste speelster wordt in november 26 jaar, dit is voor een Dames 1 team natuurlijk vrij jong. De oudste speelster daaronder is namelijk 24. Onze nieuwste aanwinsten zijn allemaal 16 jaar, zo zie je goed wat voor een jong team wij hebben en dit hebben we al jaren. Ondanks dat we allemaal zo jong zijn, heeft zoals eerder benoemd de ‘oudere groep’ al een jaar of 8 ervaring in Dames 1. Dit maakt de balans binnen het team goed”.
Hoe vind je dat het seizoen tot nu toe is verlopen? Hoe schat je de sterkte van de ploegen in jullie competitie? Wie zijn volgens jou titelpretendenten? Ons seizoen verloopt tot nu toe nog niet helemaal zoals we gehoopt hadden. We hebben op het moment van schrijven 4 speelrondes gehad waaruit we 1 punt hebben gehaald. De eerste drie speelrondes deden we onszelf tekort. Tijdens de 4e speelronde hebben we de koploper op bezoek gehad en hebben we nipt met 2-3 verloren, dat is dan natuurlijk jammer, maar daar kijken “we dan vrij positief tegenaan aangezien we hier ons spel hebben laten zien. Zelf speel ik de eerste seizoenshelft helaas niet mee. Tijdens de eerste speelronde, uit tegen Weert, heb ik in de 3e minuut van de wedstrijd een heel vervelend ongeluk met een hockeybal gehad. Hierbij heeft de bal het topje van mijn pink heel ongelukkig geraakt, waarbij ik een vrij serieuze blessure heb opgelopen en hier dus wel gedurende langere tijd zoet mee ben.
Het is nu, op het moment van schrijven, 4 weken geleden maar het ziet er nu allemaal positief uit. Ik heb een aantal heel spannende weken gehad, maar de vooruitzichten zijn nu positief, hoewel ik nog een lange weg te gaan heb qua genezing. Ik baal hier natuurlijk ontzettend van, omdat we eindelijk die 1e Klasse hebben bereikt en ik nu dus nog geen wedstrijd heb gespeeld. Maar goed, daar moet ik me bij neerleggen, want op dit moment is genezen en herstellen het belangrijkste.
Op twee teams na, spelen we dit seizoen tegen allemaal nieuwe teams. Ik kan dus nog geen goede inschatting maken wie de echte concurrenten gaan zijn, aangezien we ook maar nipt hebben verloren van de koploper denk ik dat het een heel interessant seizoen kan worden. Dit seizoen spelen we weer tegen Maastricht Dames 1. Dit is al jaren een echte derby waarbij iedereen nog extra op scherp staat. Ook hebben we Oirschot Dames 1, zij hebben vorig seizoen het kampioenschap uit onze handen genomen, dus we kunnen hen ook wel als een rivaal beschouwen waar we nog revanche op willen nemen. Verder vind ik het nu nog lastig om uitspreken te doen aangezien ik de teams niet ken. Maar dat maakt het wel extra leuk”.
Waar verwacht/hoopt je dat het eigen team zal eindigen aan het einde van de competitie? “Wat ik hoop is dat we natuurlijk onze plek in de 1e klasse vroegtijdig veiligstellen, het liefst wil ik ons dit eerste seizoen in de 1e klasse in de middenmoot zien meedraaien. En ondanks dat we de eerste 4 wedstrijden maar 1 punt hebben behaald, denk ik dat dit ik een realistisch doel voor ogen heb. We willen allemaal hetzelfde en moeten voor nu alleen nog onze weg in deze nieuwe klasse weten te vinden, maar hier heb ik 100% vertrouwen in”.
Wie is volgens jou je beste trainer geweest? “Pfoe dit vind ik een lastige vraag. Ik denk niet dat ik per definitie 1 beste trainer heb gehad. Ik heb samen met een paar teamgenootjes sinds de jeugd dezelfde trainers gehad. Zo hebben wij allemaal leren hockeyen door Heather Koolen en zijn we allemaal vrij technisch geworden, door daar hard op te trainen en dat werkt nu in ons voordeel. Als ik voor mezelf spreek heb ik veel aan haar te danken, ik kan haar dan ook beschrijven als streng en rechtvaardig. Als jonge meid is dat soms lastig te begrijpen, maar daar heb ik veel aan gehad. Zij heeft mij uiteindelijk ook met Dames 1 mee laten trainen, waar later haar man, Nick Koolen, trainer werd van Dames 1 en mij uiteindelijk echt bij het team haalde. Jarenlang hebben we nog training gehad van zowel Heather als Nick en zijn we toen van de 3e naar de 2e klasse gepromoveerd.
Uiteindelijk werd Paul Beurskens onze trainer. Paul was zeker geen onbekende van de club ondanks zijn jarenlange ervaring als trainer in Duitsland. Onder leiding van Paul hebben we onze speelwijze aangepast en zijn we dus met een andere tactiek gaan spelen, daarmee wil ik niet zeggen dat onze oude tactiek niet goed was, maar zo heeft elke trainer een andere kijk op het hockey. 
Onder leiding van Paul hebben we vanaf ons debuut in de 2e klasse mee gedraaid in het linker rijtje. De laatste jaren altijd mee gedraaid in de top 3, waarbij we aantal keer op 1 of 2 puntjes promotie naar de 1e klasse hebben mis gelopen. Na ons een na laatste seizoen heeft Paul besloten te stoppen met trainen om samen met zijn vrouw van hun welverdiende pensioen te mogen genieten. Aan Paul hebben we als team veel te danken en daar zijn we hem allemaal heel dankbaar voor.
Sinds vorig jaar hebben we Grant Thompson als trainer, een Schotse man die sinds een aantal jaren in Nederland woont om van zijn hobby zijn beroep te maken; hockeytrainer zijn. Hij is een aantal jaren bij onze concurrenten in Brabant werkzaam geweest, maar heeft bij het vertrek van Paul de overstap naar het mooie Zuiden gemaakt. Onder leiding van hem zijn we in zijn eerste seizoen gelijk gepromoveerd naar de 1e klasse, dat is wel het benoemen waard. Ondanks dat het zijn eerste seizoen was, hebben we dit echt aan al onze voorgaande trainers te danken. Er is niet één iemand die hierboven uit springt”.
Op welke positie speel je in het veld? “Ik speel al zolang ik mij kan herinneren in de spits. In de jeugd heb ik af en toe wel eens rechtsmidden gespeeld, maar ging al snel terug naar de spits. Ik heb me wel heel erg moeten ontwikkelen als spits, maar ik denk dat ik daar de afgelopen jaren een mooie groei in heb laten zien. Ik ben een snelle speelster met een prima techniek en ook een tactische blik op het spel. Sinds een aantal jaren weet ik ook steeds meer te scoren, daar ben je dan uiteindelijk ook spits voor”.
Waaraan kunnen we jou herkennen in het veld? Welke nummer heb je waarom? “Pfoe, waar je mij aan kunt herkennen vind ik een hele lastige vraag en kan ik eigenlijk ook lastig antwoord op geven. Wat ik kan bedenken is dat ik, zoals eerder benoemd, een snelle speelster ben. Ik heb rugnummer 5. Dit nummer heb ik al sinds ik bij Dames 1 kwam. Hier zit geen spannend verhaal achter, want ik heb simpelweg het nummer gekregen van de dame die toen stopte bij Dames 1”.
Heb je rituele voor een wedstrijd? “Ik heb 1 standaard ritueel, samen met mijn beste vriendin Laura van den Berg. Na onze yell lopen over de 23-meter lijn en geven we elkaar een high five, waarbij we zelfs altijd aan dezelfde kant lopen, Laura links en ik rechts. Zo ver gaan we zelfs haha…. Verder heb ik als ik er zo over nadenken nog wel een aantal stomme dingen die ik doe. Zo doe ik altijd eerst mijn rechter sok aan en ga ik net voor het fluitsignaal nog even door mijn knieën. Als ik het zo beschrijf is het vrij beschamend haha ha…. Daarbij kom ik soms ook nog even met mijn mede spits, Lieneke Hundscheid, bij elkaar en peppen we elkaar kort op”.
Omschrijf de club eens. Op welke manier onderscheidt de vereniging zich van andere Hockeyclubs? “HC Nova onderscheidt zich van andere clubs omdat wij beschikken over twee goed onderhouden watervelden, waardoor de jeugdteams dus worden opgeleid op een waterveld, waar je erg veel profijt van hebt ten opzichte van teams die zelden tot nooit op een waterveld spelen. Daarbij hebben we ook nog een zandveld. Verder wordt er op de club aandacht besteed aan zowel jeugd- als seniorenteams. Voor beiden worden regelmatig activiteiten georganiseerd. Daarbij mogen we ontzettend blij zijn en ons mega in de handjes wrijven met een vaste club mensen die zich dagelijks inzetten voor onze club”.
Wat zijn jou ambities als speler en zou ook trainer willen worden? “Wat grappig is om te melden is dat ik ruim 7 jaar lang trainer ben geweest van verschillende jeugdteams. Na eerst een aantal jaren alleen training te hebben gegeven, heb ik ook een aantal jaren de rol van trainer/coach op mij genomen, wat ik hartstikke leuk vond. Ik heb daarbij ook het diploma van de HT-2 trainerscursus behaald. Sinds dat ik werkzaam ben in het ziekenhuis, ben ik gestopt met het trainen en coachen van teams. Of ik het in de toekomst nog zou willen doen, dat weet ik niet. Ik denk dat ik er later meer plezier uit haal om samen met mijn hockeyvriendinnen als veterinnen te hockeyen haha. We maken er wel eens grapjes om dat we dit later gaan doen. Wat grappig is en voldoening gevende om te zien is dat een hoop meiden die ik training heb gegeven nu langzaam aan bij ons in Dames 1 meetrainen of zelfs al in Dames 1 hockeyen”.
Heb je nog andere hobby’s buiten het Hockey? “Ik ben niet iemand die graag alleen thuis zit, buiten hockey vind ik het namelijk hartstikke leuk en gezellig om samen met mijn vriendinnen en familie dingen te ondernemen. Wat leuk is om te benoemen is dat we met een aantal meiden uit het team ook een leuke vriendinnengroep buiten het hockey om vormen, waar we verschillende dingen mee ondernemen. Absoluut iets om te koesteren”.
Beste Kaja, het was heel interessant om je prima en uitvoerige antwoorden te lezen en na te kijken naar aanleiding van de gestelde vragen. Hiervoor rest grote dank aangevuld met de beste wensen voor de toekomst ,zowel in je beroepsleven, evenals je hockeyhobby. redacteur/public relations: Callie Steijaert
Foto’s®ParkstadActueel/Lucho Carreno
