Rene Küpper: voetbaldier in hart en nieren.
We kennen ze allemaal. Mensen die als jongetje gaan voetballen en er nadien eigenlijk nooit meer los van komen. In het amateurvoetbal zijn het er velen. Een exponent van die categorie voetbalmensen is ongetwijfeld Rene Küpper (48), momenteel trainer bij KVC Oranje in Kerkrade, voetballiefhebber in hart en nieren.
De kleine Rene Küpper trok op 6-jarige leeftijd voor het eerst zijn kicksen aan voor KEV, de afkorting staat voor Kracht en Vlugheid, uit de Heerlense wijk Meezenbroek, destijds een gerenommeerde club in het Limburgse amateurvoetbal. Bij KEV doorliep Rene Küpper alle jeugdelftallen. Zijn debuut bij het eerste van de club maakte hij onder trainer John Franken. Eigenlijk stond Henk Verheezen op zijn plek. Maar Verheezen had kenbaar gemaakt het volgend seizoen naar Mirande te zullen vertrekken, in de lopende competitie de volgende tegenstander van KEV, dat vocht tegen degradatie. Op de vraag of hij er tegen Miranda vol tegen aan zou gaan liet Verheezen weten daar wat voorzichtig in te zullen zijn, voor trainer John Franken afdoende reden hem te passeren en Rene Küpper zijn debuut te gunnen. Of het aan die maatregel heeft gelegen, staat nog altijd in de wolken geschreven, maar KEV wist degradatie te voorkomen.
De spelersloopbaan ging vervolgens langs diverse clubs. Heerlen Sport, Waubach, SV Heerlen, RVU en Coriovallum, al deze clubs hebben de gebruik gemaakt van de kwaliteiten van de voetballer die in Rene Küpper schuil ging. Zijn mooiste successen beleefde hij bij Heerlen Sport. Met die club promoveerde hij vanuit de derde klasse naar de eerste klasse. ,,En er werd niet betaald”, aldus Rene. ,,Af en toe kregen we een paar consumpties, maar dat was het dan ook wel.” Een fameuze derby in het Heerlense was in die tijd de confrontatie tussen Bekkerveld, vaker betiteld als ietwat elitarair en Heerlen Sport, de volksclub. In oktober 1993 won Heerlen Sport op bezoek bij Bekkerveld met 1-0. Rene Küpper was matchwinnaar. Een jaar later, in het eerste duel van het seizoen won Heerlen Sport, met John Meuser als trainer, diezelfde ontmoeting met liefst 6-0. Naslag in de Limburgse kranten leert dat Küpper daarbij twee keer doel trof.
Een ander hoogtepunt bij Heerlen Sport betrof de bekerzege tegen Roda JC 2, destijds getraind door Eddy Achterberg, ook wel ‘de keu’ genoemd. Rene Küpper: ,,In die ploeg speelden onder meer Marco van Hoogdalem, René Trost, Rick Plum en Dirk-Jan Derksen mee. We stonden achter met 3-2, maar in blessuretijd kregen we een discutabele strafschop. Louis Muermans pakte het cadeautje uit en maakte de gelijkmaker. Uiteindelijk wonnen we na strafschoppen. Onze keeper Ben Peeters stopte er drie en werd de held van de avond. Dat laatste althans kopte het Limburgs Dagblad een dag later. Eddy Achterberg en Huub Stevens, Stevens was toen hoofdtrainer bij Roda JC, waren woedend. Stevens was zo kwaad dat hij op ons sportpark, Kaldeborn, pardoes tegen een Amsterdammertje aanliep. Dat heeft hij ongetwijfeld gevoeld.”
Bij Waubach trof Küpper een bekend oefenmeester, in de persoon van Wim Vrösch, inmiddels een nestor in het amateurvoetbal. Plots schiet hem een anekdote te binnen. ,,Er lag sneeuw op het veld. We kregen te horen dat er niet gevoetbald zou kunnen worden. Vrösch, bloedfanatiek als altijd, dacht daar anders over en had de oplossing. Er werd een palet achter een wagen gespannen, een deel van de selectie klom op dat ding en zo gingen we over het veld. Je raadt het al, niet veel later kon worden gespeeld. Joop Dacier kreeg hier lucht van en heeft die truc later ook eens toegepast.”
Spelers de stoppen met voetballen, worden niet zelden trainer. ‘Het bloed kruipt waar het niet kan gaan’ luidt het spreekwoord. Ook Rene Küpper liet de voetbalwereld niet achter zich liggen. Hijzelf, in het dagelijks leven docent aan het Beroepscollege Parkstad Limburg in Kerkrade-Holz, zegt daarover: ,,Voetbal was en is mijn passie. In mijn jeugd, bij KEV, was ik al eens trainer geweest bij de F en de A. Bovendien was ik vanuit mijn professie gewend voor een groep te staan. Ik vind het geweldig om trainer te zijn van een groep mensen. Het is een prima manier om in deze mooie sport actief te blijven.”
In zijn trainersloopbaan wisselden successen en teleurstellingen elkaar af. Küpper werd kampioen met Born, Simpelveld en NEC’92. Met Zwart Wit’19 werd een periodetitel behaald. Degradaties maakte hij ook mee, bij Langeberg, uit de tweede klasse, en laatstelijk bij KVC Oranje. Die club komt nu uit in de vijfde klasse, maar gaat daarin wel fier aan kop. Gevraagd naar zijn mooiste herinnering als oefenmeester komt hij uit bij Simpelveld. Rene: ,,We gingen met de prinsenwagen door het dorp. Supporters erbij en de fanfare. Ben Elzakkers was mijn assistent. Op een gegeven moment miste hij een trede een kukelde van boven op de prinsenwagen naar een etage lager. Dat was lachen, gieren brullen.”
Niet alleen voetbal houdt Rene Küpper bezig. De fitnessruimte is hem niet vreemd, vies van een feestje is hij, als aanhanger van gezelligheid, zeker niet. Verder pakt hij graag een bioscoopje mee, onder meer met zijn grote trots, dochter Naomi (18) en gaat hij graag uit eten.
Maar voetbal laat hem dus niet los. Aan het einde van het seizoen vertrekt hij bij KVC Oranje, zo hebben de club en hijzelf besloten. Over de doelstelling voor zijn afsluitende periode bij de club is hij optimistisch maar ook voorzichtig diplomatiek: ,,We gaan proberen zo hoog mogelijk te eindigen, het liefst natuurlijk het allerhoogste. Maar in voetbal is niets zeker. Ik wil wel kwijt dat ik bij deze club veel aardige mensen heb leren kennen. In de spelersgroep, de staf en vele anderen binnen de vereniging. Die mensen zullen in mijn herinneringen blijven. Ik weet ook zeker dat ik nog wel eens vaker langs zal komen, net als ik dat trouwens ook bij andere clubs doe, waar ik actief ben geweest. Ik denk trouwens dat KVC Oranje een mooie toekomst kan hebben. Vanuit de jeugd komt er weer talent aan wat, dat hoop ik toch, weer tot sportief succes kan leiden.”
Aan stoppen denkt Rene Küpper, die trouwens nog regelmatig een balletje trapt met de veteranen van Sporting Heerlen, voorlopig niet. Zijn wensen met betrekking tot een nieuwe club formuleert hij als volgt: ,,De sfeer moet goed zijn, de club moet ambitie uitstralen en de randvoorwaaden moeten in orde zijn. Denk daarbij aan de accommodatie, de materialen en de staf. Als dat goed is, kan ik prima werken en ga ik dus graag aan de slag.”
Foto Lucho Carreno
