Dick Coocky Voorn, een sportieve zeventiger Van koekebakker tot vice-wereldkampioen
De Heerlense eersteklasser Bekkerveld wordt voor het vijfde jaar op rij getraind door Dick Voorn, een nu 70 jarig voetbaldier van 29-10-1948, met een schat aan ervaring. Tijd om eens met hem te praten over zijn leven en met name zijn loopbaan als acteur binnen en buiten de lijnen van de groene mat.
We beginnen maar eens met zoiets simpels als de roepnaam Coocky. Klinkt toch vreemd als je Voorn van achteren heet en Dick van voren. De persoon in kwestie, gehuwd met Lia en vader van dochter Célina en zoon Ramon, geeft tekst en uitleg: ,, In mijn paspoort staat Theodorus Voorn, mijn eigenlijke roepnaam is Dick. Ik ben vlakbij Uithoorn geboren. Toen ik acht jaar was verhuisden we met ons gezin naar Maastricht. We spraken dus Nederlands en op school noemde ze ons Hollandse koekebakkers. Naderhand hebben ze daar Coocky van gemaakt en dat is het vervolgens altijd gebleven. Ik word zelden aangesproken met Dick. Maakt me verder ook niet uit, hoe ze me noemen.”
Coocky Voorn is, dat weten de meesten onder ons, een succesvol oefenmeester. Hij begon in 1974, nadat hij als voetballer had moeten stoppen, als gevolg van een rugblessure, blijkt uit zijn relaas. Hij was jarenlang assistent bij eredivisionist Fortuna Sittard. Een aantal keren nam hij daar ook het hoofdtrainerschap waar. Assistent was hij ook bij Borussia Dortmund, Feyenoord en MVV. ‘Last but not lease’ zat hij natuurlijk in 2010 in Zuid-Afrika op de bank naast bondscoach Bert van Marwijk, toen Nederland in de WK-finale verloor, met 1-0 van Spanje, door een doelpunt van Andres Iniesta. De ‘koekebakker’ was dus zomaar ‘gepromoveerd’ tot vice-wereldkampioen. Maar ook als voetballer heeft hij, dat is wellicht iets minder bekend, zijn sporen verdiend. Hij speelde voor St. Pieter in Maastricht (nu SC Jekerdal), voor MVV in de eredivisie en voor SK Tongeren, op het tweede niveau in België.
Als we vragen naar de mooiste momenten uit zijn sportloopbaan, volgt een behoorlijke opsomming: ,, Ik heb heel veel mooie momenten gehad in het profvoetbal. Ik ben 2 keer gepromoveerd met Fortuna. Met die club haalden we ook 2 keer de bekerfinale. Bij Feyenoord lukte dat één keer, we wonnen die finale. Verder ben ik met Fortuna één jaar in de Europa-league uitgekomen. Dan was er uiteraard nog Borussia Dortmund, elke thuiswedstrijd speelden we voor 80.000 mensen. Toen we op bezoek moesten in München, bij Bayern in de Alianz Arena, gingen zo maar even 10.000 supporters van BVB mee. Een prachtige belevenis, kan ik je vertellen. En ja, dan natuurlijk het Nederlands elftal, met als hoogtepunt de WK-finale in Zuid-Afrika in 2010. Helaas werden we tweede, we moesten het doen met de zilveren medaille, maar trots ben ik er absoluut op.”
Voor het eerst tegen een bal trapte Coocky, althans in clubverband, dus in Limburg, in Maastricht. Waarom dat niet elders gebeurde vraagt om uitleg. De inmiddels 70-jarige oefenmeester en opa van Sep vertelt: ,, We woonden dus oorspronkelijk in Uithoorn. Mijn vader overleed toen ik 6 jaar was. Wij kwamen elk jaar een paar dagen naar Maastricht. Na het overlijden van mijn vader zijn we toch weer eens naar Maastricht gegaan en daar heeft mijn moeder een nieuwe man leren kennen. Met hem is ze getrouwd en hij werd dus mijn stiefvader. Zo zijn we hier komen wonen. Dat verklaart, in ieder geval een beetje, mijn start als voetballer bij St. Pieter.”
Iedere sportman, ook voetballers en trainers, hebben mindere ervaringen in hun loopbaan. Geldt dat ook voor Dick ‘Coocky’ Voorn? De persoon in kwestie laat er niet veel over los, maar zegt wel: ,,Ik heb gelukkig weinig nare ervaringen gehad. Ik sta positief in ‘t leven en ben blij met alle mooie ervaringen die ik in mijn loopbaan heb mogen meemaken.”
Als je bijna een heel leven actief bent geweest in het profvoetbal en je doet vervolgens de stap terug naar de amateurs, dan valt dat vaak (zwaar) tegen. Dat valt tenminste vaker te horen uit de mond van direct betrokkenen. Geldt dat ook voor Coocky Voorn? Hij antwoordt met: ,, De overgang is zeker groot, dat is logisch. Bij de profs train je soms 6 à 7 keer per week, lekker overdag en zijn de voetballers zeer gedreven. Bij de amateurs train je 2 à 3 keer per week, ‘s avonds om 8 uur. Je merkt dan soms dat de focus van de spelers niet alleen bij ‘t voetbal ligt (ze werken er immers vaak bij of studeren nog). Maar ik heb er nog steeds veel plezier in en dat is voor mij zeer belangrijk.”
Bekkerveld heeft het dit seizoen niet gemakkelijk in de eerste klasse D. Men zal in eerste instantie moeten proberen om van de onderste plaatsen weg te komen c.q. te blijven. ,,Daar zijn wel wat verklaringen voor”, aldus Coocky Voorn, die vervolgt met: ,,Als je me vraagt of de selectie sterker is geworden, dan durf ik in ontkennende zin te antwoorden. We zijn toch ‘n paar goede spelers kwijtgeraakt, zoals Thommie Vluggen (goed voor 20 goals per jaar), Wouter Peeters en Erwin Hermans. Dat waren toch ‘n paar echte sterkhouders. We hebben nu veel jongere spelers en dat is voor mij en de club een uitdaging. Er is dus jeugd ingebouwd in de selectie. Daar zitten zeker talentvolle mannen bij. We doen er alles aan om die jongens beter te maken. Bij de club Bekkerveld zit trouwens nog genoeg jong talent voor de toekomst. Wat de doelstelling betreft, moeten we, gezien hetgeen ik net vertel, bescheiden zijn. Ik denk wij het, als wij in de middenmoot zouden kunnen eindigen, heel goed gedaan zouden hebben met dit jonge elftal. Tot nu toe gaat ‘t met vallen en opstaan. Het krachtenverschil onderin in 1D is beperkt. Er komen 6 à-7 teams in aanmerking voor de onderste 3 plekken en daar horen wij waarschijnlijk ook bij. Ik schat dat het kampioenschap gaat tussen ZSV, EHC en Venray.”
Als je 70 jaar bent en veel hebt meegemaakt als voetballer en oefenmeester, ligt het niet voor de hand om aan te nemen dat er een terugkeer naar het betaalde voetbal komt. Dat beaamt Coocky Voorn ook, die wel zegt nog als scout of begeleider van spelers in het profwereldje actief te willen zijn en ook zich op zijn plek te voelen in Heerlen. En: ,,Ik ben nu aan ‘t 5e seizoen bezig en ik moet eerlijk zeggen, dat Bekkerveld een hele nette club is met een goede jeugdopleiding, eentje die er in ‘t zuiden echt bovenuit steekt en waarbij ik me heel prettig voel. Bij deze club heb ik daarnaast ook leuke mensen leren kennen. We gaan elk jaar met de ‘Kickers’ (de vaste supportersgroep) lekker een weekje naar Mallorca. Of ik komend jaar nog trainer ben bij Bekkerveld, kan ik niet zeggen. Ik weet het gewoon nog niet. Maar de trainerscarrousel begint alweer op gang te komen, dat begint steeds eerder, vergeleken met vroeger. De voorzitter van Bekkerveld, Paul Reijns, zegt steeds : Coocky, jij wordt de eerste trainer van 80 jaar!” Dus wie weet.”
Van het leven genieten kan Coocky Voorn, buiten het voetbal, op meerdere terreinen. Hij vertelt ons te houden van vakanties naar de zon. Zijin grootste hobby blijkt skiën. ,,Met de bijbehorende après-ski uiteraard”, aldus de ervaren levensgenieter. En dan is er uiteraard de familie. Coocky zegt het heerlijk te vinden om leuke dingen met zijn vrouw en kinderen te doen. En uiteraard met pasgeboren kleinzoon Sep. Over zijn vrouw Lia gesproken, daar wil Coocky tenslotte nog wel iets over kwijt: ,,Alles wat ik tijdens mijn voetballeven heb kunnen bereiken en de geweldige dingen die ik heb mogen meemaken, heb ik aan mijn vrouw te danken. Zij heeft me dit allemaal gegund, ik was bijna nooit thuis en ze heeft de kinderen voornamelijk alleen opgevoed en hun overal in begeleid, naar school, bij het sporten, noem maar op. Daar ben ik haar heel erg dankbaar voor!”
Foto’s®Parkstadactueel/Lucho Carreno
