Mijnlamp straalt na 56 jaar weer haar gloed over D’r Sjtaat
Op de hoek van het Vredeshofje, in de Kerkraadse mijnwerkerskolonie D’r Sjtaat, straalt vanaf nu weer een Mijnlamp. Het fraaie lichtbaken werd zondagmiddag onthuld door initiatiefnemer Jan Jager en Kerkraads burgemeester Petra Dassen-Houssen. Daarmee heeft de Kerkraadse wijk Terwinselen eindelijk een mijnmonument, dat herinnert aan de staatsmijn Wilhelmina, de mijn waaraan de wijk zijn bestaan ontleent.
Dat alles is te danken aan een opmerkelijk burgerinitiatief, met oud-mijnwerker Jan Jager en buurtbewoner Jo Knobbe als belangrijkste kartrekkers. Knobbe ontdekte medio 2017 dat er in 1952 enkele maandenlang een joekel van een mijnlamp pronkte op de splitsing van de Vloedgraafstraat en de Schaesbergerweg nabij het Vredeshofje. Die was geschonken door de staatmijnen bij gelegenheid van het 50-jarig bestaan. De lamp werd afgebroken en verdween daarna spoorloos.
In geen enkele documentatie was er een spoor van terug te vinden. Jan Jager herinnerde zich de lamp nog goed en nam het initiatief om de mijnlamp te laten terugkeren op d’r Sjtaat, als een blijvende herinnering aan de mijnen en de mijnwerkers. Samen met Jo Knobbe formeerde hij een burger actiecomité. Politiek Kerkrade werd warm gemaakt voor het terugbrengen van het mijnmonument en via crowdfunding werd geld verzameld om een nieuwe mijnlamp te laten maken door edelsmid Jack Klaessen uit Heel. De gemeente Kerkrade deed ook een duit in het zakje door de kosten van de aansluiting van de mijnlamp op het reguliere elektriciteitsnetwerk voor haar rekening te nemen.
De buurtbewoners zelf metselden de sokkel waarop de fraaie Mijnlamp is geplaatst. Het eindresultaat is machtig mooi. 56 jaar nadat dat de staatsmijn Wilhelmina op de gemeentegrens van Kerkrade en Landgraaf haar poort sloot is er weer een tastbare herinnering. Verleden en heden zijn verbonden. Voor veel mensen is het Vredeshofje met de mijnlamp ook een herkenbaar stukje in Kerkrade geworden waar mensen zich op hun gemak en veilig voelen. Onbewust borrelt bij menige oud-koempel ook de mijnwerker groet ‘Glück Auf’ op de tong, zo bleek tijdens de feestelijke onthulling die op bijzondere wijze muzikaal werd opgeluisterd. Jo Knobbe heeft dan ook bijzonder gedicht geschreven voor op de sokkel: ‘Voor hen die crepeerden. Voor hen die langzaam weg teerden. Voor hen die hun zinnen verloren. En voor hen die toch op Barbara zworen. Voor hen…. Het is voorbij koempels, rust zacht.’
Foto’s®Parkstad Actueel/Lucho Carreno
