Mohammed Hachhouch Brabander happy bij Bekkerveld

Gevraagd naar zijn hobby krijgen we in eerste instantie als antwoord: ,, Mijn hobby’s zijn voetbal, voetbal en nog eens voetbal.” We spreken met iemand die woont in Breda, als manager in de retail werkt bij Media Markt in Tilburg en daarbij ook nog eens sinds begin vorig seizoen actief is als trainer van de vrouwen van het Bekkerveld in Heerlen. Daarnaast heeft hij een seizoenkaart van AZ en Alkmaar ligt nu ook weer niet direct op loop- of fietsafstand. Je moet er wat voor over hebben, denken wij bij ons zelf. Voor onze gesprekspartner is het simpel. Mohammed Hachhouch, van 27 augustus 1988: ,,Ik denk altijd in wat wél kan, niet in wat niet mogelijk is. Die instelling maakt het voor mij makkelijk om dit te doen. Daarnaast heb ik vorig jaar gemerkt hoe graag de club Bekkerveld en de groep meiden mij wilden als trainer. Dat helpt natuurlijk bij het nemen van een beslissing.”

Voetbaldier. We hebben dus te maken met een echt voetbaldier. Af en toe pakt hij een leuke film als tussendoortje. Mohammed Hachhouch is geboren en getogen in Roosendaal. Daar bracht de liefhebber, die zichzelf beschrijft als spontaan, vrolijk en ambitieus, zijn jeugd voetballend door bij RKVV Roosendaal. Toen hij de A-jeugd achter zich liet besloot hij, zo laat hij ons weten, trainer te worden. Hij kreeg destijds vanuit zijn CIOS-opleiding de mogelijk een opleiding daartoe te volgen. Over zijn doelen in die periode zegt hij: ,,De bedoeling was in het mannenvoetbal terecht te komen, maar uiteindelijk is het dus vrouwenvoetbal geworden. Het begon ermee dat het team van mijn zusje in de jeugd geen trainer meer had en ik het overnam. Dit heb ik paar jaar gedaan. Het beviel goed. Ik ben vóór Bekkerveld trainer geweest bij BSC uit Roosendaal en SC ’t Zand uit Tilburg. Als je me vraagt waarom ik graag als trainer fungeer, dan zeg ik dat dit komt omdat ik een passie heb om mensen dingen te leren. Ik wil mijn ideeën over het voetbal overbrengen en ik kan er van genieten dat elke persoon groeit als voetballer maar ook als mens. En het voelt zeer fijn dat ik hieraan een stukje kan bijdragen. Het is toch mooi om iemand individueel te zien groeien en tegelijkertijd een heel team. Of niet dan?”

Richting Bekkerveld. Dan krijg je in het land van het Brabants Buske’ op enig moment de vraag of je niet in Heerlen, bij Bekkerveld, als oefenmeester aan de slag wil. Zoals gezegd, niet direct om de hoek voor iemand die in Breda woont en in Tilburg werkt. Hoe ging dat en wat dacht Mohammed Hachhouch toen? Daarover zegt hij: ,,Nadat bekend werd dat ik zou stoppen bij SC ’t Zand had ik heel wat teams binnen het vrouwenvoetbal die mij als trainer wilden. Op de laatste speeldag met ‘t Zand moesten wij tegen Bekkerveld. Hier benaderde een speelster (Shirley Kocacinar) mij om naar Bekkerveld te komen, wat natuurlijk best ver van huis is. Na enkele gesprekken met teammanager John Janssen (in een verder verleden scheidsrechter betaald voetbal; red.) en de dames hebben we besloten te tekenen in Heerlen. Met name ook door signalen uit de spelersgroep, waaruit bleek hoe graag ze met mij in zee wilden, voelde ik me vereerd en dacht ik: 150 km enkele reis, wat stelt dat nou voor. Het kan erger nietwaar, haha!”

Zoals gezegd werk Mohammed bij de Media Markt in Tilburg. Op trainingsdagen tot 18.00 uur. Dan stapt hij in de auto richting Heerlen. Na de training eerst een verkoeling nemen in de kantine en dan gaat het weer spoorslags naar Breda. Gegeten wordt op die dagen in de auto of op het werk. Op wedstrijddagen heeft hij vrij bij zijn werkgever. Duidelijk is dat we het van doen hebben met een gedreven persoon. Dat ziet hij zelf ook zo. Als we vragen de trainer Mohammed Hachhouch te omschrijven, luidt de reactie namelijk: ,, Ik ben een trainer die heel duidelijk is en gedreven. Ik kan heel direct zijn, maar je weet met mij altijd waar je aan toe bent. Ik kijk naar hetgeen iemand wél kan en niet naar wat iemand niet kan. Van daaruit probeer ik een team te bouwen en iedere persoon te verbeteren. Op trainingen werken we veel met de bal. Ik probeer, voor zover het lukt natuurlijk, alles uit een speler te halen door ervoor te zorgen dat ze alles doen om zichzelf uit te dagen.”

De selectie. Zoals elk jaar en overal heeft ook de selectie van de vrouwen van Bekkerveld de nodige zomerse mutaties achter de rug. ,,Keepster Britt Verhees is naar de VS vertrokken” vertelt Mohammed, die vervolgt met: ,,Zij gaat voor een mooie, nieuwe sportieve uitdaging en haar studie. Alyssia Breemer heeft ons ook verlaten. Zij legt haar focus nu eveneens op studie. Dan de nieuwkomers. We hebben er liefst 15, onder wie 3 doelvrouwen. Eigenlijk zijn we er op alle fronten op vooruit gegaan.”

Teamambities.Dan komen we te spreken over de ambities voor de voetbaljaargang 2020-2021. Als je erop vooruit gegaan bent, zoals Mohammed Hachhouch al heeft gezegd, mag je iets verwachten voor komend seizoen. Dat blijkt te kloppen. Onze gesprekspartner loopt niet weg voor uitdagingen, getuige: ,,Onze doelstelling is heel simpel: promotie, en het liefst via een kampioenschap. Na het 1^ste jaar, waar we het hele jaar bovenaan hebben gestaan in de eerste klasse, kunnen wij moeilijk zeggen dat wij er niet voor gaan. Zoals gezegd, we zijn er in de zomerstop op vooruit gegaan. Ondanks dat we als gevolg van Corona geen kampioenschap hebben kunnen vieren, is dit de grootste winst. We zijn wij flink gegroeid als club en het voelt als waardering voor het voetbal wat wij hebben gespeeld afgelopen seizoen.”

Persoonlijke ambitie. Dat Mohammed Hachhouch bij Bekkerveld wordt gewaardeerd door zijn speelsters kun je zonder al te veel moeite terug vinden als je op internet zijn naam googelt. De spelersgroep is onmiskenbaar verheugd met het feit dat hij zijn contract in de zomer met een jaar heeft verlengd. Als we hem vragen naar zijn ambities als trainer krijgen we het volgende te horen: ,,Als trainer heb ik veel opgestoken van Dingo Timisela, met wie ik heb samengewerkt bij SC ’t Zand. Een trainer waar ik echt graag naar kijk (op tv) is Pep Guardiola; de manier van voetballen spreekt mij aan en de passie die hij als trainer uitstraalt. Zelf heb ik de ambitie komend jaar wederom een goed voetballend team neer te zetten, dat voor het kampioenschap gaat en waarin elk individu beter wordt. Verder zou ik de top van het vrouwenvoetbal willen halen. Wat mijn plafond is? Dat weet ik niet. Ik streef in ieder geval altijd naar het hoogst haalbare.”

Als we aan het eind vragen naar andere hobby’s komt als antwoord: ,,Ik vind het leuk om op z’n tijd te reizen en voetbalwedstrijden in stadions te bekijken.” Duidelijker kan niet worden onderstreept met welk soort gedreven voetballiefhebber we het hier van doen hebben. Shirley Kocacinar maakte geen verkeerde keuze toen zij hem benaderde.