Fysio Kirsten Caenen gaat sv Abdissenbosch verlaten ,,Ik heb 7 fantastische jaren gehad bij de club”
Zij is door de jaren heen een bekend gezicht geworden in het amateurvoetbal. Niet gek, want sinds 2015 is zij actief als fysiotherapeute bij voetbalclub sv Abdissenbosch uit de gelijknamige wijk in Landgraaf. In eerste instantie deed zij dat werk enkel rondom de trainingen, daarna ook bij wedstrijden. Bovendien was zij clubfotografe bij de duels van de hoofdmacht en verzorgde zij samen met de efltalleider Nino en Theo wedstrijdverslagen voor Parkstadactueel. Ook de derde helft na afloop van de wedstrijden in de altijd gezellige kantine en de leuke teamuitjes konden haar plezieren. ,,Abdissenbosch is jarenlang mijn tweede thuis geweest. Vanaf het begin werd ik met open armen ontvangen. Ik heb een ontzettend leuke tijd gehad die ik nooit zal vergeten”, duidt zij haar gevoelens voor de club waarvan zij is gaan houden. Maar aan dat alles gaat nu een einde komen. Kirsten Caenen vertrekt bij sv Abdissenbosch.
Beroepsmatig
We beginnen met de vraag hoe het beroepsleven van Kirsten Caenen ervoor staat. Zij vertelt: ,,Ik ben 26 jaar en ik woon in Landgraaf met mijn vriend Yoeri en twee honden Ivar en Ravi. In 2017 ben ik afgestudeerd als fysiotherapeute. Ik mocht gelijk aan de slag bij Fysiozorg van Pamelen waar ik mijn laatste stage heb gelopen. Een jaar later heb ik de opleiding tot oedeemtherapeute afgerond en sinds 2020 studeer ik kinderfysiotherapie. Tussendoor heb ik een opleiding gevolgd over orthomoleculaire therapie bij zwangeren en kinderen, om het stukje voeding tijdens de therapie ook mee te kunnen nemen. Tijdens mijn opleiding fysiotherapie ben ik bij Abdissenbosch gestart als verzorgster in 2015.”
Waarom vertrek
Kirsten heeft ons verteld dat het haar bij sv Abdissenbosch eigenlijk uitstekend bevalt. Dus rijst bij ons de vraag waarom zij gaat vertrekken. Zij legt uit: ,,Toen ik ging studeren aan de universiteit had ik in eerste instantie gedacht dat ik alles gewoon kon blijven doen. Helaas overlappen mijn schooldagen en colleges vaak met trainings- en wedstrijddagen. Het is me nog niet gelukt mijzelf in tweeën op te delen en daarom moet ik vaak trainingen afzeggen en tijdens wedstrijden ben ik er sowieso niet meer bij. Momenteel vlieg ik van het een naar het ander. Voor mij voelt het hierdoor alsof ik me niet 100% kan inzetten voor de club en het geeft mij niet meer de voldoening die ik eerder wel altijd heb gevoeld. Daarnaast vind ik dat de jongens recht hebben op de verzorging die ze nodig hebben en die kan ik ze niet altijd meer geven. Andersom heb ik ook wel eens een college overgeslagen om iemand die verzorging nodig had te kunnen behandelen. Ik wil dat niet meer, kiezen tussen voetbal en school. Volgend jaar ga ik mijn thesis schrijven en dat zal een ontzettend druk jaar worden. Het deed mij wel pijn om te moeten zeggen dat ik stop bij de club. We hebben wel afgesproken om, mocht er geen verzorger gevonden worden die mij gaat vervangen, de jongens naar de praktijk kunnen komen voor behandelingen, zodat ze in ieder geval altijd verzorging kunnen krijgen wanneer het nodig is.”
FC Landgraaf
Kirsten Caenen vertelt ons dat zij aan de slag gaat bij FC Landgraaf, als fysio, maar wel op een andere manier en bij een andere categorie voetballers. Zij blijft dus wel dicht bij huis. Haar verhaal over het hoe en waarom: ,,Vanwege mijn opleiding tot kinderfysiotherapeute kom ik steeds meer in aanmerking met sportblessures bij kinderen. Omdat ik niet alleen in Landgraaf woon, maar ook in Landgraaf werk, zie ik veel jonge sporters van sportverenigingen uit de buurt in de praktijk, waaronder leden van FC Landgraaf. Meestal zie ik de kinderen op woensdagmiddag in de praktijk, maar het leek mij een idee om op locatie te gaan behandelen. De woensdag is namelijk ook de trainingsdag van de jeugd. Het bestuur van FC Langraaf zag dit ook wel zitten en daarom heb ik besloten mijn liefde voor de voetbalwereld te combineren met mijn baan als kinderfysiotherapeute. Ondanks dat ik volgend seizoen geen eerste elftal meer ga behandelen voelt FC Landgraaf voor mij toch speciaal. Mijn opa en vader hebben hier beiden mooie jaren gehad als verzorger van het eerste elftal en mijn liefde voor het vak en de voetbalwereld is bij SVN, één van de voorlopers van FC Landgraaf, ontstaan”
Mannenwereld en vrouwenvoetbal
Vrouwen rondom het mannenvoetbal zijn een niet alledaags verschijnsel. Verzorgsters zie je niet al te vaak. Kirsten Caenen is er eentje van en heeft inmiddels ruim wat ervaring in die wereld. Over hoe dat bevalt: ,,Ik weet nog dat ik werd gevraagd om te komen verzorgen door Koen Steeghs. Het eerste wat in mijn op kwam was: nee, doe ik niet. Ik zag het totaal niet zitten om een mannenelftal te gaan verzorgen. Toen was ik natuurlijk ook pas 18 jaar en de meeste jongens ouder. Toch kwam het mij eigenlijk wel goed uit, omdat ik studiepunten kon krijgen voor deze activiteit voor school. Uiteindelijk ben ik na het behalen van mijn diploma gebleven. De jongens van Abdissenbosch hebben mij vanaf het begin laten voelen dat ik een onderdeel ben van een team. Toen de tegenstanders in het begin flauwe grapjes maakten, zoals de standaardgrap dat ze pijn in de lies hadden, schaamde ik me een beetje. Na een tijdje wanneer je alle standaardgrapjes kent kun je er wel om lachen. Zo’n grapjes moeten kunnen in de voetbalwereld. Er is nooit iemand over een grens gegaan. Gelukkig heb ik altijd een team kerels om me heen gehad die dat niet hadden laten gebeuren.”
Dan vragen we waarom Kirsten niet als fysio in het vrouwenvoetbal terecht is gekomen. Haar uitleg: ,,Ik heb nooit de behoefte gehad om fysiotherapeut te worden in het vrouwenvoetbal, maar daarbij moet ik ook zeggen dat de kans zich simpelweg niet voor heeft gedaan. Tijdens mijn carrière bij Abdissenbosch ben ik wel vaker door andere clubs in de regio gevraagd om fysiotherapeut te worden, maar nooit bij een vrouwenelftal. Ondanks de mooie aanbiedingen voelde ik me thuis bij Abdissenbosch en daarom ben ik nooit weggegaan.”
Hobby’s
We interviewden Kirsten al eens eerder, in december 2017. Toen vertelde zij ons dat dansen en tennis ook tot haar hobby’s behoorden. Daar blijkt nu niet meer zo veel van terecht te komen, getuige: ,,Vanwege werk, voetbal en school in de avonduren heb ik het tennissen en dansen niet meer opgepakt. Er zijn namelijk geen avonden doordeweeks dat ik tijd heb om groepslessen te volgen. Ik ben eind vorig jaar begonnen met krachttraining, omdat ik dit flexibeler kan inplannen. Misschien kan ik dansen en tennissen weer oppakken als ik klaar ben met de opleiding.
Mijn hobby’s zijn nog steeds wandelen met de honden en koken. Helaas heb ik op dit moment weinig tijd om uitgebreid te koken. Een drie-gangen-diner klaarmaken, wat ik hartstikke leuk vind om te doen, zit er nu even niet in. De tijd die ik nog over heb besteed ik zoveel mogelijk aan de honden. Als het weer beter is werk ik graag in de tuin met de honden om me heen.“
Promotie en degradatie
De voetbalclub sv Abdissenbosch is geen hoogvlieger in het amateurvoetbal, daar zijn vriend en vijand het wel over eens. Men speelt in immers in de vijfde klasse A. Maar ook bij een club op dat niveau wisselen successen en teleurstelling elkaar af. Ook daar wordt het ene jaar gefeest, om vervolgens weer een deceptie te moeten meemaken. Kirsten Caenen heeft het meegemaakt en beschrijft de gevoelens bij een en ander: ,,Het jaar dat wij zijn gepromoveerd vormt het hoogtepunt van mijn jaren bij Abdissenbosch. Het is ook een van de jaren dat ik bij alle trainingen en wedstrijden aanwezig kon zijn. Dat elftal was een heel hecht team. We hebben een ontzettend leuk jaar gehad en leuke teamuitjes meegemaakt. Het eindsignaal tijdens de promotiewedstrijd zal ik nooit vergeten. Trainers, elftalleiders, spelers en supporters waren allemaal zo ontzettend blij. Prachtig! Iedereen die er dat seizoen bij was heeft ervoor gezorgd dat we zo’n super jaar ervan hebben kunnen maken. Het seizoen na onze promotie zijn we helaas weer gedegradeerd. Degraderen is nooit leuk voor een club en het doet zeker ook wat met een elftal, maar dat hoort ook bij voetbal. Het belangrijkste is dat het team zich hierna weer herpakt en er opnieuw voor gaat.”
Ten tijde van het gesprek met Kirsten Caenen staat sv Abdissenbosch op een plek in de hoge middenmoot van de vijfde klasse A. Hoe denkt Kirsten over de kansen aan het eind van de rit, bij haar vertrek? Het zou immers een mooi afscheidscadeau zijn als promotie volgt. Haar voorzichtige en diplomatieke inschatting: ,,We hebben een goed en jong team en er is nog een kans op promotie, maar dat gaat wel lastig worden. Het is jammer dat ik dit jaar zelf geen wedstrijden heb gezien, want nu kan ik moeilijk een persoonlijke voorspelling doen. Misschien wordt het net als de vorige keer dat ik het heb meegemaakt een nacompetitie met eventuele promotie.”
De tegenstander
In december 2017 vertelde Kirsten Caenen ons dat zij als fysio een echte winnaar is en er alles voor wil doen om haar team te laten winnen. Het ging zover dat zij een keer een tegenstander weigerde te helpen toen de voor de wedstrijd om verzorging vroeg en de betreffende club geen fysio mee had. ,,Onze trainer Henk Stawenga heeft mij gelukkig gered in die situatie”, vertelde zij ons destijds. Hoe gaat zij nu om met dit soort verzoeken, vragen wij ons af. Kirsten: ,,Iemand van de tegenstander is een keer naar me toe gekomen en zei dat hij ontzettend stijve kuiten had. Of ik die even wilde ‘loswrijven’. Daar ga ik niet aan beginnen, maar ik merk dat er steeds minder clubs zijn in deze klasse die überhaupt een verzorger hebben. Als er iets zou gebeuren tijdens een wedstrijd waarbij iemand van de tegenstander echt verzorging/ehbo nodig heeft, dan ga ik natuurlijk helpen. Dit is nog niet zo vaak gebeurd gelukkig. Ik weet nog dat een paar jaar geleden een jongen van de tegenstander een ontzettende bloedneus kreeg tijdens de warming-up. Toen heb ik natuurlijk even geholpen.”
Kinderfysio
Kirsten studeert dus inmiddels kinderfysio en bij FC Landgraaf gaat zij met de jeugd aan de slag. Heeft zij misschien genoeg van al die kerels? Zij verhaalt over hoe de overgang zo gekomen is: ,,Haha, de keuze is niet op kinderfysiotherapie gevallen omdat ik helemaal klaar ben met de mannenwereld hoor. Ik kreeg de mogelijkheid vanuit mijn werk om een masteropleiding te gaan volgen. Werken met kinderen heb ik altijd ontzettend leuk gevonden. Het is heel afwisselend werk, omdat je werkt met een groep tussen de 0 en 18 jaar. Het ene moment heb je een baby’tje in je behandelkamer en het andere moment help je een jonge voetballer met een blessure.”
Woord van dank
De jaren bij sv Abdissenbosch hebben voldoening gegeven, zij heeft het al gezegd. Kirsten doet er ter afsluiting nog een schepje bovenop, met een uitvoering woord van dank: ,,Ik wil graag iedereen bedanken die ervoor gezorgd heeft dat ik 7 fantastische jaren heb gehad bij de club. Ik heb mooie mensen leren kennen en hele leuke momenten meegemaakt. Trainers, spelers, supporters, bestuur, kantinebeheer, fotografen en elftalleiders. Leuke trainingen, momenten in de kleedkamers, teamuitjes, promotie, carnaval, speciaalbierproeverij, pub-quiz, oktoberfeest, cadeautjes voor mijn slagen en verjaardagen en nog zoveel meer. Iedereen super bedankt! Ik hoop dat het team nog iets moois kan laten zien dit seizoen. De laatste wedstrijd zal ik er in ieder geval nog een keer bij zijn met mijn vertrouwde waterzak.”
En als die laatste wedstrijd promotie oplevert, zal het afscheid van en voor Kirsten Caenen bij Abdissenbosch ongetwijfeld om nooit meer te vergeten zijn, denken wij als redactie.
Foto’s®ParkstadActueel/Lucho Carreno en Amenda Lopatka
