Vrijwilliger Leo van de Laarschot Verknocht aan FC Hoensbroek
Als je Abraham al enige tijd geleden hebt gezien en je bent nog actief binnen een sportvereniging, dan is dat vaak als vrijwilliger. De loopbaan als sporter ligt dan meestal al enige tijd achter je. Dat geldt ook voor Leo van de Laarschot, vrijwilliger bij nieuwbakken FC Hoensbroek, de voetbalclub die dit seizoen voor het eerst in de historie in de eerste klasse mag uitkomen.
Zoals zo velen begon ook Leo van de Laarschot zijn sportieve leven als voetballer. Hij kwam uit voor twee clubs, die inmiddels van het toneel zijn verdwenen. Troja uit Weustenrade en Valkenburgse Boys waren de stations, waar hij zijn kunsten vertoonde.
Bij Troja was Leo, sinds 42 jaar werkzaam in de bevoorrading bij Nedcar in Born, zo’n 25 jaar actief, als veldspeler en als doelman. In Valkenburg stopte zijn actieve voetballoopbaan. Gevraagd naar sportieve hoogtepunten luidt het antwoord: ,,Uit sportief oogpunt bezien was het bescheiden. Ik heb amper prijzen behaald. Maar dat maakt niet uit, de derde helft was het belangrijkst. Als het maar gezellig was, dan was het goed. En decepties heb ik niet gekend. Ik heb altijd ervan genoten.”
Elke voetballer heeft zo zijn herinneringen aan leuke dingen die je tegenkomt. Zo ook Leo van de Laarschot, van 27 april 1959, getrouwd met Mariëtte en vader van Jeroen en Ralph. Hij: ,, We moesten uit voetballen bij Caesar. L1 kwam opnames maken. IK riep dus al op zaterdag dat ik op televisie zou komen. En dat gebeurde. Wij maakten namelijk ongeveer een kwartier voor het einde gelijk, ik juichte en toen lag ik op de grond, met een zweepslag…. Dus de televisie gehaald! En kon ik het ‘s-avonds op tv terugzien.”
Zoals eerder beschreven is Leo inmiddels vrijwilliger bij FC Hoensbroek. Twintig jaar geleden begon hij als jeugdleider. Van het een kwam het ander. Hij werd wedstrijdsecretaris, samen met echtgenote Mariëtte, leider van het vierde, grens bij het tweede, respectievelijk de hoofdmacht van de club. Daarnaast heeft hij ervaring als de man die meehelpt oud papier op te halen en als regelneef van de Pupil van de Week.
Als je, zoals Leo decennia binnen het voetbal actief bent, maak je uiteraard veel trainers mee. Dat immers zijn –in de regel althans- passanten, vrijwilligers niet. Bij Troja en Valkenburgse Boys maakte hij meerdere oefenmeesters mee, bij FC Hoensbroek noemt hij Pierre Gubbels, Wim Zagar, Ger Vroomen en Roger André. Aan die laatste bewaart hij (voorlopig) de mooiste herinnering. ,,Met Roger zijn we gepromoveerd en kampioen geworden. Niet zo moeilijk dus om een keuze te maken”, aldus Leo.
Een vrijwilliger bij een voetbalclub moet hart voor de zaak hebben. Het vreet tijd en energie. Maar de meeste liefhebbers hebben dat er voor over. Leo van de Laarschot vertelt: ,De uren die je erin steekt, zijn niet te tellen. Maar ik doe het voor een schitterende vereniging en ik vind het prachtig als ik zie dat de jeugd heel veel plezier heeft. Overigens, voordat ik vrijwilliger werd bij FC Hoensbroek, ben ik nog jeugdleider bij Klimmannia geweest en jeugdleider, grensrechter en secretaris bij Helios’23. Maar nu ben ik dus zeer content bij FC Hoensbroek, een vereniging ook met leuke mensen, en lekker dicht in de buurt.”
Binnen voetbalclubs geldt vaak de stelregel ‘De prestaties van met name het eerste elftal, het vlaggenschip van de vereniging, hebben invloed op de sfeer binnen de hele club, dus ook op vrijwilligers’. Hoe zit dat volgens Leo van de Laarschot? Hij beaamt: ,,Goede sportieve prestaties hebben zeker invloed. De sfeer gaat dan omhoog, ook bij onze club. En zoals gezegd, gezelligheid vind ik enorm belangrijk.”
FC Hoensbroek speelt dit voetbalseizoen voor het eerst in de eerste klasse. Leo geeft aan te hopen op een mooie voetbaljaargang. Voor hem is naar eigen zeggen het laatste jaar als grensrechter van de hoofdmacht aangebroken. Vrijwilliger wil hij wel nog op ander vlak blijven, zolang de gezondheid het toelaat. Aan zijn fitheid hoeft het in ieder geval niet te liggen, Want hoewel hij dus als voetballer al lang is gestopt, zit hij niet stil. Hij is fervent fietser en wandelt graag. Alpe d’HuZes heeft hij zowel met de vélo als te voet volbracht. Dat zijn inspanningen die je niet ongetraind kunt doen.
FC Hoensbroek hoopt in elk geval nog lang van en met Leo van de Laarschot te mogen genieten. Vrijwilliger als hij liggen immers niet voor het oprapen.
Foto’s Archief van Leo van de Laarschot en ®parkstadactueel/Lucho Carreno
