Dames 2 van RKHBS naar kwartfinale beker na zinderend duel in Lemiers
Net als exact een jaar geleden had de KNVB het lumineuze idee opgevat om in het laatste weekend voor kerst nog een wedstrijddag in te plannen; was het vorig jaar nog een competitieduel ; vandaag betrof het een bekerduel.
Niet zomaar een bekerduel maar een 1/8e finale tussen de nummer 1 en 2 uit dezelfde poule; een duel dat al weken op losse schroeven stond; dan weer op 17 december, dan weer op dinsdag 12, dan weer verplichte diskwalificatie van RKHBS en tenslotte weer op 17 december. Maar wat zou het weer doen? Terwijl op donderdagavond nog alle traningen in Vaals/Lemiers werden afgelast en de wedstrijdsecretaris de kans op doorgaan op 2% inschatte kregen we op zondagochtend om 08.46 uur het volstrekt verrassende telefoontje: “Het veld ligt er goed bij; we gaan ballen” ; de reacties in de groepsapp waren nu eens van hele andere aard.
“Nee, het is lekker warm in bed”, “Er ligt hier sneeuw” , “Eric, dit is niet leuk en al helemaal niet grappig” maw de animo om vandaag te gaan ballen was niet zo heel erg groot, maar toen kwam Uschi met de opmerking “als het zo willen dan krijgen ze het ook zo” ; dan gaan we er ook voor. Natuurlijk was de selectie weer eens meer dan groot en stonden en er 16 speelsters op het formulier; waar we een hele aardige opstelling van konden maken. Vooraf was afgesproken dit duel nog altijd als oefenduel te zien; waardoor ook de dames die niet altijd aan de start staan, nu hun talenten mochten tonen.
Dat Rood Groen LVC en RKHBS nooit dikke vrienden van elkaar zullen worden (er is al teveel misgegaan in het verleden) werd nog eens duidelijk toen de thuisclub de pionnen klaar zette voor de warming-up terwijl RKHBS op dit deel van het veld al met hun warming –up bezig was. Ondergetekende zag het gekibbel met veel plezier aan, en genoot ervan hoe de groep voor zichzelf opkwam en Rood Groen met de staart tussen de benen naar de andere helft deed afdruipen. Toch was dit nog niet het hoogtepunt van de Koude Oorlog want bij de aftrap bleek er iemand (helaas een bekende van eerdere ontmoetingen) onder zijn steen weggekropen te zijn en helaas had deze man – ook wel scheidsrechter genoemd – het plan opgevat om het plezier voor alle hobbyisten en leiders op deze koude ochtend te gaan vergallen. Geen verhaaltje van “dames leuke wedstrijd” nee, “elk commentaar, elke opmerking naar mij, naar de tegenstander en het is direct wegwezen” ; zo en nu de toss! Lekkere binnenkomer, maar elke letter die ik nu nog over deze man schrijf is teveel; dus ga ik hier niet mijn mening over deze man openlijk ventileren.
Beide teams begonnen dus met knikkende knieën aan dit duel en zoals verwacht zou Rood Groen net als in de competitie uit de startblokken schieten en proberen RKHBS op een vroege achterstand te zetten. Dit lukte al na drie minuten maar hiervoor was wel de hulp van RKHBS nodig. In een poging op te bouwen speelde keepster Imke Nathalie keurig in maar haar kaats was veel te zacht waardoor de spits van dienst simpel tussen beide kon komen en zo al na 3 minuten de 1-0 kon binnen tikken. Het gejuich van de thuisclub was oorverdovend en hiermee was al snel duidelijk dat deze club haar zinnen gezet had op “overwinteren” in het bekertoernooi.
Het viel met veel passie aan en RKHBS kwam amper onder de druk uit. Van alle kanten werd Imke bestookt maar deze meid had vandaag eens besloten om een wereldpot te gaan keepen en ranselde alle ballen uit haar doel. Na 20 minuten had ze daarbij het geluk van een goede keepster toen de lat redding bracht. RKHBS stond erbij en keer erna, maar de tegenstander was gewoon een stapje feller, sneller en gewoon beter. Maar op een punt is dit team niet te verslaan: vechtlust! Iedereen smeet zich met alle krachten voor een bal en overal werden felle duels uitgevochten, want ook al was de animo ’s morgens even hoog als de temperatuur; eenmaal op het veld verandert dit team in een vechtmachine met maar een doel: alles geven en als je dan verliest kun je jezelf niks verwijten.
Zo speelde het team zich langzaam maar zeker onder de druk uit en was er na 20 minuten plotseling vanuit het niks een gelijkmaker. Suus D controleerde de bal prachtig op het middenveld en gaf een geweldige diepe bal op Suus S die, geheel in overeenstemming met haar kwaliteiten en talenten foutloos afrondde. Was het gejuich bij de eerste goal al hard, dit doelpunt zorgde nog voor meer gejuich; was dit een teken aan de wand…. De thuisclub was door deze onverwachte tegenslag nauwelijks uit het veld geslagen en ging door met over vele schijven aanvallen. Maar als je zo goed speelt moet je jezelf wel belonen, maar kwam er al een bal door het ijzersterke centrale verdedigingsduo Deniece / Uschi dan stond daar altijd maar weer Imke. Na 35 minuten een geweldige solo van een aanvalster maar weer heette de winnaar Imke. En na 39 minuten spatte de bal na een vrije trap uit elkaar op de lat. Vlak voor rust nog een reuzekans, maar nu verdween de bal over het doel. Zo bereikten beide ploegen, die bewezen veruit de twee beste teams in de 6e klasse te zijn, dat ook een bekerduel enorm opwindend kon zijn.
In de pauze werden wat puntjes op de beroemde i gezet en moesten er – ondanks dat iedereen een ruime voldoende had gehaald – toch vier personen gewisseld worden. Op de bank zaten de frisse en super gemotiveerde Sammiejj, Jessica “yes ik mag eindelijk de arena in”, Danielle (heel druk met werk en wat vermoeid) en Daniella. Zeker geen misselijke bank die er nu inkwam en met dit idee hadden de dames alle hoop op een goede afloop. Helaas was het Rood Groen die net als in het eerste bedrijf “Volgass Fussball” ging spelen en na een prachtige aanval kon de thuisclub al na 3 minuten weer juichen; de inzet was ook Deniece op de doellijn te machtig.
Amper drie minuten later was er bijna de genadeslag toen de snelle rechtsbuiten na een schitterende slalom net naast schoot. En dan zal je altijd zien; wanneer je als team zoveel kansen mist dan valt die aan de andere kant. Een vrije trap van nota bene de thuisclub werd zonder na te denken onderschept door Sammiejj en in een tijd naar voren geknald. Daar had Danielle D – die al enkele duels niet gescoord had – plotseling een vrij veld voor zich en dan is deze “Speedy Gonzales” niet meer in te halen; een tegen een met de keepster is niet haar allersterkste kant als het op afronden aan komt maar nu was zij ijskoud en schoot ze onberispelijk in. Wederom een gelijke stand en dit zou bij een bekerduel leidden tot strafschoppen dus werd hier al voorzichtig overlegd door Erwin en mij.
Maar er waren nog 25 minuten te spelen en deze zouden net zo spectaculair verlopen als het eerste uur; bijvoorbeeld toen een corner van Rood Groen in een keer tegen de buitenkant van de paal werd geschoten. De derde keer al dat het aluminium RKHBS redde hoewel deze bal er nooit in had gekund. Even later een grote tegenvaller toen Sammiejj geblesseerd moest uitvallen en de moe gestreden Vivianne weer de ondankbare taak kreeg de gevaarlijke rechtsbuiten af te stoppen. Met kunst en vliegwerk en met hulp van Sharon die ook weer in de ploeg gekomen was lukte dit wonderwel.
Echte grote kansen vielen er niet meer te noteren en iedereen leek zich op te maken voor een zenuwslopende penaltyserie; een unicum in 11 jaar dames trainen voor ondergetekende maar in de 87e minuut lag de bal plotseling in het netje van de thuisclub; wat was hier aan voorafgegaan? Een diepe bal vanaf het middenveld van Suus S werd door Jessica heel bewust niet aangeraakt en dit verwarde de achterhoede zodanig dat de rechtsback ook nog eens over de bal heenmaaide en de keepster maar helemaal besloot om niet te reageren waarna de bal tergend langzaam in de verre hoek rolde. Een zeer curieus doelpunt maar ook deze tellen; was het gejuich bij de eerste doelpunten al enorm; het gejuich om dit doelpunt was zowat tot op de Heerlerbaan te horen. Nu waren er nog drie minuten te spelen volgens de scheids maar ook daar kon nog van alles in gebeuren in dit knotsgekke duel.
Want amper een minuut later moest Imke lijf en leden wagen om een doorgebroken speelster van scoren af te houden; dit lukte maar dit leidde wel tot een zware botsing. Kermend van de pijn bleef ze liggen en na een goede behandeling door wonderdokter Gaby met heilig (het is tenslotte bijna kerst) water kon Imke toch de wedstrijd uitspelen. Nadat de scheids vervolgens met zijn handen duidelijk maakte dat het tijd was, liet hij vervolgens nog “Puppelustig” twee minuten doorspelen wat nog leidde tot een enorme kans in de dying seconds maar ook deze inzet verdween voor alles wat de RKHBS dames een warm hart toedraagt naast de goede kant van de paal.
Na de volgende spelhervatting was het dan toch echt tijd en kon het feestje pas echt losbarsten, Nathalie nam het voortouw en riep iedereen bij elkaar om in een oprechte omhelzing met het hele team een vreugdedans te maken. Was dit team kampioen geworden; nee. Was de beker al gewonnen; nee. Er was gewoon gewonnen van een hele sterke tegenstander die inclusief de voorgaande bekerduels alle 8 wedstrijden die ze gespeeld hadden – dik – gewonnen had en dit was bereikt met een enorme inzet; een enorme spelvreugde, een kameraadschap en vooral heel veel plezier. Dan is het gewoon leuk om te zien dat meiden oprecht blij kunnen zijn met een knappe zege.
Dat Rood Groen LVC de betere ploeg was zal niemand ontkennen, maar soms wint de ploeg die in alles vezels uitstraalt dat ze ten koste van alles willen winnen. Door deze prachtige zege mag RKHBS zich voor het eerst gaan opmaken voor een kwartfinale in het bekertoernooi; tegen wie is nog niet bekend, maar tegen welke ploeg er ook gespeeld zal worden; ook dit duel wordt weer een feest. Want er is zo langzamerhand een groep meiden bij elkaar gekomen op de Heerlerbaan die voor elkaar door het vuur wilt gaan en hierdoor tot de gekste dingen in staat is.
Dames ; jullie maken het hele begeleidingsteam enorm trots!
Allemaal hele fijne feestdagen en dan op naar een geweldig 2018.
Fotos®Gabriella Loo
