Dirk Ernst, intermediair bij Service-Learning In Tanzania
Op 9 oktober 2017 verruilt Dirk Ernst zijn woonplaats Heerlen voor enkele maanden Tanzania. Hij onderbreekt zijn loopbaan als ZZP-er en neemt zijn ondernemerservaring en expertise uit het onderwijs mee, om daar vrijwilligerswerk te gaan doen. (lees: https://parkstadactueel.nl/2017/09/22/gesprek-dirk-ernst-heerlen-vertrekt-oktober-vrijwilligerswerk-naar-tanzania/)
Dirk, je bent terug? Dit zal tijdelijk zijn. Terugkijkend op een boeiende eerste periode van drie maanden Tanzania, ben ik nu voor enkele weken terug in Nederland. Het heeft veel gebracht. Naast veel persoonlijke indrukken heb ik ook mooie momenten beleefd met studenten, collega’s, leerlingen en vele anderen. Begin februari ga ik terug, nu voor een langere periode. Eerst hier nog wat zaken regelen en afspraken maken met scholen en instellingen en dan weer met volle moed er tegen aan. Uiteraard is het ook belangrijk mijn familie in Nederland weer te zien.
Wat heeft het tot nu toe opgeleverd? Concreet zijn er nu contacten met de Paul Bomani middelbare school, die in een afgelegen landelijk gebied ligt en waar de bevolking hoofdzakelijk leeft van veeteelt en landbouw. Er ligt bij een grote groep ouders en leerkrachten van de school de vraag, hoe om te gaan met het fenomeen vroegtijdig schoolverlaten onder jonge meisjes, bijna altijd veroorzaakt door kindhuwelijken. De meisjes worden na de eerste menstruatie in ruil voor een bruidsschat uitgehuwelijkt in de gemeenschap. Het is nadrukkelijk de bedoeling dat Tanzanianen elkaar gaan ondersteunen om een oplossing hiervoor te vinden.
Service-Learning. Studenten en docenten van de universiteit bereiden zich nu voor om het team en de ouders te ondersteunen in dit proces. De uitdaging zit hem in de samenwerking vanuit verschillende afdelingen binnen de school en de universiteit. Economie met social work bijvoorbeeld. De school is bij Service- Learning het centrum voor de lokale ontwikkeling op sociaal, maar ook economisch gebied. Het behoort tot mijn taak om deze vorm van onderwijs procesmatig te organiseren. Bij Service-Learning is het onderwijs meer dan een fabriek waar diploma’s behaald worden. Het is vooral ook een kennisinstituut dat ondersteunend werkt bij lokale ontwikkelingen.
De universiteit, afdeling engineering, is momenteel betrokken bij de bouw van de pizzaoven. Een groep ondernemers, die ik tegenkwam, wilt graag een restaurant beginnen. Ik heb hun in contact gebracht met de universiteit en samen met de studenten van de desbetreffende afdeling bekijken we in hoeverre zij studiepunten kunnen verdienen door aan het project mee te werken.
Daarnaast is er ook een groep jonge moeders met kind(eren) die moeilijk werk kan vinden en die vaak aangewezen is op het ondernemerschap in de kleine economie. Waarschijnlijk omdat ik de Mezungo ( grote witte man) ben, word ik op straat vaker aangesproken voor donaties. Ik heb voorgesteld om met de groep jonge vrouwen een workshop “How to start your own business” te gaan doen. Ook nu gaat het onderwijs, in het kader van Service-Learning, deze vrouwen begeleiden, waarbij er wederom sprake is van het verdienen van studiepunten.
Tenslotte gaat een groep studenten de stichting “Upendo” oprichten. Hetgeen liefde betekent. Tijdens stages zijn deze studenten van de lerarenopleiding, problemen in het onderwijs tegengekomen en ze gaan zelf oplossingen zoeken. Zo wil men bijlessen gaan geven aan kinderen die achterblijven en kleding organiseren voor kinderen die dat niet hebben.
Intermediair. Zoals uit het artikel blijkt, ben ik een intermediair in deze processen en verbind ik, daar waar mogelijk, bestaande voorzieningen en mensen met elkaar, waardoor ze sterker staan. Dit is een vorm van sociale innovatie, gebruikmakende van de bestaande voorzieningen en waar nodig deze aan te passen, zoals het leerplan. Dit is een taai proces en niet alleen in Tanzania. Onderwijs reageert traag ten aanzien van maatschappelijke ontwikkelingen.
Wat zijn je plannen? Zoals ik eerder aangaf, wil ik nu een wat langere periode gaan. Verder wil ik uitzoeken in hoeverre Service-Learning hier en daar elkaar zou kunnen versterken. Het voordeel van Afrika is dat als we het over dezelfde processen hebben, deze veel transparanter zijn dan bij ons in het Westen. In het Westen, zeker in Nederland, is alles bedekt met een deken van procedures en Algemene Voorwaarden, waardoor de menselijke maatvoering ondergesneeuwd raakt. In Afrika zijn de lijnen korter waardoor de blauwdrukken voor Service-Learning sneller zichtbaar zijn. Ondanks dat zijn er heel wat hobbels te nemen. Ik wil dan ook de bestaande initiatieven in Afrika verder door ontwikkelen en in dit kader uitwisselingen organiseren met leerlingen, studenten en docenten.
Hoe betaal je dit eigenlijk, krijg je subsidie? Subsidie krijg ik niet. Ik ben wel bezig om dit aan te vragen, maar wil niet wachten totdat er misschien volgend jaar wat vrijkomt. Ik kies voor actie. De eerste drie maanden heb ik gebruik gemaakt van donaties van instellingen, bedrijven en particulieren die mij en mijn project een warm hart toedragen. Daarnaast heb ik ook eigen middelen gebruikt. De crowdfunding voor het eerste deel, leverde €1800,- op. Hiermee heb ik de vliegreis, het verblijf , maar zeker ook het opstarten van de activiteiten kunnen bekostigen. Dit geld is nu op. Momenteel ben ik op zoek naar ander inkomsten voor dit project Service-Learning. Uiteraard is iedere bijdrage welkom. Alle kleine beetjes helpen. Het geld is bedoeld voor water en vervoer, zodat vrijwilligers binnen het project Service leren ingezet kunnen worden. Enkele tweede hands smartphones om de communicatie in beeld te doen en twee laptops. Daarnaast is iedere bijdrage voor de reiskosten zeer welkom.
Ben je geïnteresseerd in meer informatie over dit project of wil je een financiële bijdrage storten, dan kun je contact opnemen via dirk.ernst@live.nl.
Ik bedank Dirk voor zijn openheid en vraag hem ons op de hoogte te willen houden over zijn project. Met het Afrika
Foto’s Album Dirk Ernst en®Parkstadactueel/Lucho Carreno
