Kind van Weltania Jop Waltmans
Jop Waltmans is voetballer. Al bijna twee decennia is hij lid van de Heerlense derdeklasser Weltania, de club die het dit seizoen als promovendus prima doet in 3A.
In het dagelijks leven is Jop (23), woonachtig in Welten, actief als student in de opleiding ‘Sociale Studies in Eindhoven. Hij is bezig aan zijn derde jaar en daarnaast werkzaam als maatschappelijk werker bij Alcander.
Als er iemand is die je kind van Weltania kunt noemen, komt Jop Waltmans daar zeker voor in aanmerking. Job begon namelijk op 5-jarige leeftijd in de F-jeugd, doorliep daarna alle jeugdcategorieën en is inmiddels aangeland in de hoofdselectie van de club. Een brok aan ervaring dus bij de oranje-witten uit Welten.
Als wordt gevraagd naar de namen van ploeggenoten uit zijn prille jaren, komt eigenlijk maar eentje naar voren. Jop zegt: ,,Helaas zijn vrijwel alle ploeggenoten uit mijn jeugdjaren gestopt met voetbal. De enige met wie ik vanuit de jeugd nu nog voetbal is Sebastiaan van Middegaal. Jammer eigenlijk, want in de jeugd hadden we voor Weltania-begrippen een goede lichting. Er zaten destijds genoeg spelers bij die (mits ze een goede mentaliteit hadden) goed genoeg zouden zijn geworden voor de huidige selectie.”
Als je de diverse jeugdelftallen bij een voetbalclub hebt doorlopen, heb je uiteraard een schat aan ervaring en de nodige trainers meegemaakt. Daarover vertelt Jop het volgende: ,,Ik ben in de F begonnen en in de A geëindigd, en heb daartussenin alle jeugdteams in chronologische volgorde doorlopen. In die tijd heb je natuurlijk veel trainers meegemaakt. Waar in de F, E en de D vaak nog vaders van ploeggenoten trainers zijn, kregen we, als ik het goed heb, vanaf de C de ‘serieuzere’ trainers. Begrijp mij niet verkeerd, want ook die vaders hadden het beste met ons voor. Maar Ben Labyed, Jan Aelmans, Juga Mecic en Xavier Vaessen zijn toch de mannen die mij het meest bijgebleven zijn.”
Binnen spelersgroepen is er sprake van hiërarchie. De een heeft wat meer in de melk te brokkelen dan de ander. Tussen trainers zijn er niveauverschillen, soms subjectief bepaald, maar het is een aanwezig fenomeen. Aan Jop wordt gevraagd, wie hij als trainer hoog in het vaandel heeft. Zijn antwoord: ,,Iedere trainer is op een andere manier met mij omgegaan. Toen ik nog D-gerechtigd was, ben ik vroegtijdig doorgestroomd naar de C2. Ik was op die leeftijd best onzeker over. Je bent vervolgens immers de jongste van het team. Op dat moment was Ben Labyed mijn trainer. Hij gaf mij voor dat seizoen de aanvoerdersband. Dat geeft je dan wel de nodige vertrouwen, waardoor je op een niveau hoger toch je eigen spel durft te spelen en stappen kunt maken.”
Jop vervolgt: ,,Ik kwam vroeger vooral fysiek te kort, en hier heeft Jan Aelmans weer met mij aan gewerkt. Ik heb aanvankelijk altijd als centrale middenvelder gevoetbald. Jan wilde van mij een hardere voetballer maken, die sterker in de duels werd, en heeft als centrale verdediger laten voetballen. Vanaf dat jaar ben ik ook een speler geworden die redelijk sterk in de duels is, wat nu dan ook een van mijn kwaliteiten is. Om die redenen staan zowel Ben als Jan bij mij allebei even hoog in het vaandel.”
Zijn debuut bj Weltania 1 was op 19-jarige leeftijd, in een uitwedstrijd in Margraten, bij RKVVM, in de derde klasse, het niveau dus waar Weltania ook nu, onder leiding van trainer Pascal Srofberg weer balt.
In de jeugd speelde Jop Waltmans vaker samen met zijn broer Bram. Hoe is met je om naast je broer te spelen Nu is dat ietwat anders. Job: ,, Ik heb in de jeugd al vaker samen met Bram gevoetbald, dus we waren er al redelijk aan gewend. Het is jammer dat we dit jaar te weinig samen voetballen. Om samen met je broer op het eerste te spelen blijft natuurlijk speciaal. Ik heb een sterke band met hem en hoop dan ook dat we in de toekomst weer vaker samen op het veld kunnen staan.”
Een ploeggenoot waar Jop Waltmans, die naast voettbal, skieën fitnessen als hobby’s heeft, wel vaker mee van doen heeft is Roel Brouwers, oud-speler van Roda JC, SC Paderborn en Borussia Mönchengladbach. Hoe is dat, spelen met een ex-prof, vraagt een buitenstaander zich dan af. Jop en Roel blijken elkaar al veel langer te kennen, zo blijkt. Jop Waltams: ,,Roel was vroeger mijn buurjongen, en toen voetbalden we vaker -vaak tot grote ergernis van de buurtbewoners in onze straat- op een klein pleintje naast ons huis. De carrière van Roel ben ik altijd wel in de gaten blijven houden. Het is natuurlijk super om samen met een voormalig profvoetballer, die ook nog eens Champions League heeft gespeeld, op het veld te staan. Roel is ook een sympathieke man, die totaal geen spatjes heeft, altijd rustig blijft en steeds probeert om je positief te coachen. Hier kan ik natuurlijk alleen maar van leren.”
Dan komen de trainers bij de senioren ter sprake. Zoals gezegd, debuteerde Jop Waltmans op 19-jarige leeftijd in de hoofdmacht van de club en nu is hij 23. Het aantal trainers bij de grote mannen in die periode blijft beperkt tot een drietal, te weten Juga Mecic, Rob Ramaekers en Pascal Stofberg. Job Waltmans blijkt een man met diplomatieke kwaliteiten: ,,Het is misschien een cliché, maar alle drie de trainers hebben mij wel het vertrouwen gegeven. Bij Juga heb ik, terwijl ik nog op de A mocht uitkomen, iedere week minuten op het tweede mogen maken. Bij Rob heb ik gedebuteerd in de hoofdmachten momenteel speel ik bij Pascal ook iedere week in de basis. Je merkt natuurlijk wel de verschillende speel- en trainingsstijlen per trainer, of de ene goed en de andere wat minder is laat ik in het midden. Wel weet ik dat ik nog steeds van iedere trainer veel leren.”
Weltania is vorig jaar gepromoveerd vanuit de vierde klasse B en doet het nu best goed, getuige ook een eclatante 7-1 zege, kort geleden, op bezoek bij SVN in Nieuwenhagen. Vriend en vijand lijken verrast. De club uit Heerlen doet nadrukkelijk mee om de prijzen, waar in het begin van het seizoen nog handhaving de doelstelling was. Een plaats in de nacompetitie lijkt zeker haalbaar, is ook de visie van Jop Waltmans. Bij het ter perse gaan van dit interview is Weltania zelfs medekoploper, maar dan wel met twee meer gespeelde duels dan SCM uit Maastricht.
Jop Waltmans schijnt in zijn jonge jaren als een ‘slecht verliezer’ te boek te hebben gestaan. Jop is eerlijk als hij reageert: ,,Oh, ja, is dat zo? Ik was vroeger inderdaad wel een slecht verliezer, zelfs als ik op de trainingen met het afsluitende partijspel verloor kon ik de hele avond slechte zin hebben. Inmiddels kan ik het gelukkig goed relativeren. Toch wil je als voetballer iedere wedstrijd winnen, en er moet veel gebeuren wil die mentaliteit veranderen.”
We hebben gesproken met een persoon die zichzelf tenslotte nog omschrijft als een sociaal iemand, die het doorgaans met iedereen goed kan vinden. Verder ook een man die graag bezig is, en zoveel mogelijk dingen onderneemt met vrienden. Een mens onder en tussen de mensen dus, zou je kunnen zeggen.
Foto’s®Parkstadactueel/Lucho Carreno
