KVC Oranje weer op stoom

Vorig week leek de trein KVC Oranje genaamd te sputteren. Na zeven opeenvolgende zeges werd op bezoek bij Abdissenbosch met 0-0 gelijkgespeeld. Hoe je het ook wendt of keert, in zo’n geval, bij een gelijkspel tegen een lage middenmoter, sluipt er altijd enige onzekerheid in een groep. Zeker als je pretendeert mee te doen voor het kampioenschap er ook nog een topper op het programma staat, zoals nu in en tegen Voerendaal, één van de directe concurrenten in de strijd om de titel. Het is dan vervolgens heerlijk om na afloop van die topper te kunnen constateren dat je in de onderlinge confrontatie absoluut de betere bent geweest en verdiend met 3-1 hebt gewonnen. De trein staat dus weer op de rails op weg naar de volgende halte.

Er stond vooraf de nodige spanning op de ontmoeting op Sportpark De Joffer, tussen Voerendaal en KVC Oranje. Vorig seizoen won oranje-wit, nu koploper in 4B, twee keer. Zeker in Voerendaal, waar het 2-3 werd, ging dat niet zonder fortuin. Voerendaal, deze keer eerste achtervolger op de ranglijst in, wilde dus maar al te graag winnen, en daarmee de achterstand, die was opgelopen tot vijf punten, verkleinen. Dat lukte niet, integendeel, KVC Oranje vergrootte de marge tot acht punten. Het moet gezegd, KVC Oranje kende een flitsende start en kwam daarmee al snel in een zetel terecht. Een afstandspegel van aanvoerder Martijn Sangen zorgde voor de 0-1. Hij kogelde de bal met zijn rechter van buiten de zestien richting de rechter bovenhoek. De bal draaide steeds meer weg van doelman Freek Timmermans richting de rechter hoek, waardoor de doelman kansloos was. Een enkeling zag dat anders, maar na stemming onder de diverse aanwezige insiders zong die enkeling een toontje lager. Freek Timmermans, zo was de overheersende opvatting, ging vrijuit.

Bij de 0-2 zag het ietwat anders uit. Joey Niesters liet vanaf rechts met zijn linker een indraaiende bal vertrekken richting de tweede paal van de veste van Freek Timmermans. Niels Lanckohr liep in, samen met een verdediger van de thuisclub. Timmermans wist niet of één van die twee de bal zou beroeren, wachtte af en viel vervolgens achterover, toekijkend hoe de bal, zonder dat die was aangeraakt, tegen het net belandde: 0-2. Schrale troost voor de goalie: ook in het profvoetbal zie je dit bij tijd en wijle.

Tussen die twee treffers door ontsnapte KVC Oranje aan de gelijkmaker. Lars van der Weide, hoeder van het KVC-doel stopte een inzet van de vrijstaande Cas Vermeulen af met zijn voeten. Uit de daaropvolgende hoekschop kopte Jim Mijnes, buiten bereik van Van der Weide, op de lat, terwijl de keeper een kopbal van Michel van Dinther bekwaam uit zijn doel tikte. Aan de andere kant was Niels Lanckohr tot twee keer toe dicht bij een treffer. Beide keren verscheen hij oog in oog met Freek Timmermans, maar beide keren ging zijn inzet voorlangs. Uit een moeilijke hoek, dat moet gezegd.

Na de hervatting ging Voerendaal op zoek naar de 1-2. De ploeg van Ramón Meessen creëerde een optisch overwicht, maar werd zelden echt gevaarlijk. Verder dan een schot van Ruben Quaden (net naast) en een kopbal van Bas Dohmen (eenvoudige prooi voor Lars van der Weide) kwam de thuisclub niet. Aan de andere kant ontstond voor KVC Oranje steeds meer ruimte. Nadart eerste nog een tweetal kansen om zeep waren geholpen, dan wel prima opgetreden was door Freek Timmermans, werd het toch 0-3. Jordi Schmitz nam op rechts een vrije trap. De bal ‘klutste’ bij de tweede paal terug naar binnen, waar Niels Lanckohr de bal tegen het net kon werken. De strijd was gestreden, hoewel Brian Wolters van dichtbij nog voor 1-3 kon zorgen.