Eliane Géron, Heerlens raadslid voor Partij voor de Dieren

Liefde voor dieren en strijdster voor behoud klimaat

Sinds 2018 is Eliane Géron een nieuwkomer in de Heerlense gemeenteraad. Zij maakt deel uit van de fractie van de Partij voor de Dieren (PvdD), samen met Pascale Plusquin. Beide vrouwen komen, zoals het de PvdD betaamt, op voor dierenwelzijn en klimaatbehoud. Wij spraken met eerstgenoemde over haar leven, ervaringen en doelstellingen. We blijken een bevlogen iemand te hebben getroffen.

Eliane Géron (64) is van origine Limburgse, uit het gehucht ’t Rooth bij Bemelen. Na een leven van omzwervingen, keerde zij in 1997 terug in onze provincie en wel in de stad Heerlen. Zij heeft één zoon, haar man twee kinderen. Het gezin telt inmiddels tien leden, onder wie drie kleinkinderen.

Nadat Eliane en haar man hun praktijk (dierengeneeskundige pathologie) hadden beëindigd, besloten ze om maatschappelijk actiever te worden. In de periode daarvoor was Eliane in veel branches als commercieel medewerker actief. Klimaatverandering was altijd al een grote zorg, een immens gevaar voor de mensheid en het gehele leven op aarde. Daarvan waren ze zich al lang bewust (langer dan de gemiddelde politicus). Ze besloten daar – binnen hun beperkte mogelijkheden- wat aan te gaan doen. Ze lazen boeken (Noami Klein), namen deel aan demonstraties (Fossil Free, klimaatmars etc.), Parkstad in Transitie, Limburg in Actie, Fossielvrij Nederland en de Tihange-beweging. Van de laatste organisatie is ze bestuurslid en ze was tevens medeorganisator van de menselijke ketting. In 2015 maakten ze deel uit van de organisatie van de Klimaatfilmcyclus in Limburgse filmtheaters.”

Wat betekent Heerlen voor Eliane Géron? In 1997 keerde Eliane dus naar Limburg terug. Ze kwam naar Heerlen, een stad met een mijnverleden. Ze nam een positieve ontwikkeling waar: Heerlen is voor haar de plaats waar ze gesetteld is geraakt. In het begin wat onwennig, maar al snel voelde ze zich thuis. Heerlen kende problemen en de geschiedenis daarachter werd haar vooral duidelijk na het lezen van het boek van Marcia Luyten getiteld “het Geluk van Limburg”. Het mijnverleden speelt tot op heden een doorslaggevende rol, maar vooral de laatste jaren is er een positieve houding en sfeer waarneembaar in de hele stad, die zich onder meer manifesteert als “Urban” en die o.a. zichtbaar is in muurschilderingen en vele evenementen.”

Waarom in de politiek? Als mensen hun beroepsleven afsluiten volgt vaak een periode van bezinning. De een zoekt het dan in hobby’s, de ander in reizen, weer een ander in vrijwilligerswerk. Eliane verrast ons niet met haar reactie. Zoals ze al eerder zei, beschouwde ze klimaatverandering als een enorm probleem, waardoor ze na het afsluiten van haar beroepsmatige leven besloot, om te zoeken naar een nieuwe invulling die dan wel enige maatschappelijke relevantie moest hebben. Na het boven reeds beschreven traject, bleek dat het moeilijk was anderen mee te krijgen in de ontwikkeling van klimaatverandering en duurzaamheid. Als je in de frontlinie zit van een beweging is het zoeken naar mogelijkheden om er ook iets aan te doen en om anderen te overtuigen. Toen Eliane het programma van de Partij voor de Dieren onder ogen kreeg, bleek dit grotendeels overeen te komen met haar inzichten en was de keus om lid te worden snel gemaakt. Als lid van een politieke partij kun je gelijk meedraaien in een bestaande grotere structuur en hoef je niet het wiel eerst zelf uit te vinden.”

Hoe kwam Eliane in de Raad terecht? Veel mensen hebben ideeën over van alles en nog wat. De meest makkelijke weg wordt gekozen. Mensen hebben een mening op afstand en uiten die, maar hoeven er zelf geen verantwoording voor te nemen. Bij Eliane Géron ging het dus anders. Vanuit haar jeugd in Eijsden kende zij Pascale Plusquin. De twee vrouwen kwamen elkaar weer tegen in 2014, in de stromende regen bij een demonstratie in Maastricht tegen Tihange. Pascale stelde voor om met een aantal Heerlense leden van de PvdD mee te gaan doen aan de gemeenteraadsverkiezingen. “ Zo geschiedde en nu zitten we onverwacht met ons tweeën in de gemeenteraad van Heerlen”, aldus Eliane.

Dan volgt uiteraard de vraag of zo’n snel succes op voorhand was verwacht. Deze vraag dringt zich des te meer op, omdat de PvdD tot 2018 nog niet actief was geweest in Heerlen. Eliane Géron verklaart dat er overal een deel van de kiezers is, dat zich- zodra die mogelijkheid zich aandient – vanuit hun principes aangetrokken voelt tot de standpunten van de PvdD. Dat bleek ook in Heerlen het geval, zo laat de verkiezingsuitslag immers zien. “We hebben natuurlijk ook een leuke campagne georganiseerd!” lacht Eliane. “En natuurlijk kun je het effect helaas nooit met zekerheid meten, maar de verwachting om er minimaal een zetel mee te scoren, was er wel. Hoe mooi is het dat er een tweede zetel bijkwam.” Vertelt een stralende Eliane.

Foto®Parkstad Actueel/Tom de Cock

De PvdD is een partij alleen voor de dieren? Als mensen de naam van de partij horen, denken velen – die het programma niet kennen- dat het alleen over dieren gaat. Eliane Géron bestrijdt dat fel, als zij ons met een bevlogen politiek statement laat weten dat niets minder waar is. De PvdD is geen ‘one issue’, maar een ‘Multi issue’ partij. Weliswaar gestart vanuit een groep mensen die zich inzetten voor dierenwelzijn, maar al snel duidelijk dat dit slechts een klein onderdeel was van een groter probleem: met name een gebrek aan respect voor al het leven. Het huidige politieke en economische systeem is gebaseerd op het waanidee, dat eeuwige groei op een eindige planeet mogelijk is. Dat blijkt niet zo te zijn, alhoewel dat nog niet tot de politieke elite is doorgedrongen. De gevolgen zijn echter overal zichtbaar: klimaatverandering met alle daaraan gerelateerde problemen als meest bedreigende gevaar. Maar ook uit de hand lopende ongelijkheid, hier en om ons heen, in de wereld: watertekorten, honger, overbevissing etc.

De Partij voor de Dieren is de enige partij die oplossingen van problemen niet zoekt in nog meer groei, maar die een radicale omschakeling voorstaat. Een omschakeling naar een systeem, dat niet streeft naar economische groei en financieel gewin als doel op zich, maar naar algemeen welzijn met respect voor de natuur, zonder die uit te putten en te misbruiken. Daarbij hoort dan vanzelfsprekend ook het uitbannen van misbruik van dieren.”

Het leven als politica. Nieuwkomers, op welk vlak in de maatschappij dan ook, moeten wennen. Dat geldt uiteraard ook in de gemeentepolitiek, erkent Eliane. Zij memoreert in het begin het gevoel te hebben gehad, naar eigen zeggen waarschijnlijk terecht, dat zij en haar collega met argusogen werden bekeken. Zeg maar als vreemde eenden in de bijt met rare ideeën toch? Maar nu veel collega’s elkaar wat beter kennen, krijgt Eliane het gevoel dat ze erbij zijn gaan horen, ook al “zeuren” ze waar mogelijk over duurzaamheid en klimaatverandering. Ze zetten onderwerpen op de agenda die voorheen, vermoedelijk, niet ter sprake kwamen. Deels met succes. Sommige onderwerpen hebben wat meer tijd nodig om de aandacht te trekken, zodat ze ook succesvol in het hoofd van mensen beklijven om zo later andere inzichten op te leveren.

Voorbeeld Marianne Thieme Het grote voorbeeld voor Eliane Géron bij de PvdD is, zo verhaalt zij, partijleidster Marianne Thieme. Met name haar moed, standvastigheid en het vasthouden aan de idealen van de PvdD, die zij met de hele partijtop uitstraalt, zijn inspirerend voor ieder lid en dus ook voor Eliane. Bovendien blijft iedereen te allen tijde correct en worden er geen onwaarheden gebruikt in discussies. In de Heerlense politiek is Pascale Plusquin, als meer ervaren politica, het houvast en voorbeeld van Eliane, waar ze veel van leert.

Ambities en doelstellingen. Om iets te bereiken heb je ook in het politieke leven draagvlak nodig. Dat moet je zelf verdienen. Eliane blijkt er veel energie in te steken om draagvlak te verwerven. Haar partijpolitieke ambities mogen (vooralsnog) bescheiden genoemd worden. Leergierig is zij ook. Ze grijpt alle gelegenheden aan om op de hoogte te geraken van het reilen en zeilen van Heerlen, zijn burgers, organisaties en instanties. Als je overal bij aanwezig wil zijn en kennis wil maken met veel mensen en organisaties, dan verveel je je niet, is haar ervaring tot nog toe. Voor wat betreft de toekomst kijkt ze niet verder dan deze raadsperiode. Daarna ziet ze wel weer, maar wie weet? Wat betreft ons doel: dierenwelzijn, duurzaamheid en klimaatverandering zijn de hoofdonderwerpen. En ook al lijkt het soms ver gezocht, toch zijn deze bij de meeste zaken die in de raad langskomen van belang. Op dit moment denkt de partij na over een dierenwelzijnsnota en zaken zoals verontreiniging door ballonnen en zwerfvuil. En steeds geldt: “ook als het niet over klimaat gaat, moeten we het over klimaat hebben”.

Kerncentrale Tihange. Eerder heeft Eliana Géron ons verteld dat zij bestuurslid is van de Tihange-beweging en tevens medeorganisator was van de Ketting. De problemen rondom de centrales zijn algemeen bekend en in de pers uitvoerig aan de orde geweest. Elaine benadrukt een en ander nog eens: In Tjangel staan kerncentrales die verouderd zijn en voortdurend defecten vertonen. Defecten die blijvend zijn, zoals scheurtjes, maar ook defecten in de andere systemen die dan weer tot reparatie nopen. Dat brengt een groot risico met zich mee voor de inwoners van een groot gebied rond Tihange, een risico dat te groot is om te bagatelliseren. Maar ook in België lijkt de overheid niet bereid om zijn burgers zo goed mogelijk te beschermen en bestaat de neiging om eerder in zee te gaan met het grootkapitaal.

Overigens heeft België, net zoals Nederland, verzaakt om tijdig na te denken over andere, duurzamere vormen van energievoorziening. Nu de centrales vaak stilliggen, dreigt het licht soms uit te gaan.” Tihange mogen wij, inwoners van de streek, niet vergeten.” Recent is er sprake van een te bouwen grote opslag van gebruikte splijtstofstaven. Deze zijn nog radioactiever dan nieuwe staven. Aan de oever van de Maas en naast een druk vliegveld.

Hobby’s en andere bezigheden. Eliane Géron is overduidelijk een bezige bij. Je vraagt je dan als buitenstaander af of er nog tijd is voor andere leuke dingen in het leven. Gelukkig wel! Alhoewel bepaalde activiteiten lastiger in te plannen zijn vanwege de vele avonden met gemeentelijke activiteiten, gaat Eliane toch enkele malen per week sporten (spinning). Ook geniet ze van een avond op de bank met een film, die je even je omgeving laat vergeten. Heerlijk! Ook boeken zou ze in aantallen willen lezen, maar dat lukt helaas onvoldoende. Met de hele “bubs: koken en eten is fantastisch, net als die dag in de week, als ze op Nora mag oppassen, een van mijn kleindochters, die inmiddels alweer twee jaar is.

Vakanties zijn wel populair, maar nooit te lang en uit principe niet per vlieger. Dus blijft Eliane met veel plezier in de ‘buurt’. Tenslotte maakt het niet uit waar je bent, het leukste is en blijft de Sjpass dat je gedurende het hele jaar maakt.