Michelle Rijsmus: honkvaste UOW-ster

Spelen met vriendin is een hoogtepunt

Zij begon op 6-jarige leeftijd, om precies te zijn op 19 november 2006, te voetballen bij de F7 van fusieclub UOW’02 in Waubach. Sindsdien is zij, een te verwaarlozen peridoe van een maand daargelaten, onafgebroken actief voor de club. Zij volgde de gehele jeugdopleiding bij UOW’02 en speelt nu bij de senioren. In het dagelijks leven volgt zij de opleiding ‘commercieel management’, de opleiding ‘manager retail 4’ heeft zij al met succes afgerond. Naast voetbal houdt zij van fitnessen, rennen en traplopen. Vrienden en familie zijn belangrijk in haar leven. We kwamen, kort na het uitbreken van de tweede Coronagolf, in gesprek met Michelle Rijsmus, van 17 juni 2000, nog maar 20 lentes jong dus.

Wie is Michelle Rijsmus?. Teneinde wat meer te weten te komen over de mens Michelle Rijsmus laten wij haar, om te beginnen, zelf aan het woord. Veel bedenktijd blijkt zij niet te hebben. Zij verwoordt het als volgt: ,,Mijn naam is Michelle Rijsmus, ik ben 20 jaar en woon samen met mijn vader en mijn broer, in Landgraaf. Momenteel ben ik student aan Zuyd hogeschool, waar ik commercieel management doe. In mijn vrije tijd spendeer ik graag tijd samen met mijn vriendinnen en ondernemen we vaak leuke activiteiten. Mijn vrienden omschrijven mij als een persoon met veel humor en verder vinden ze mij doelgericht en oprecht.”

Corona. Niet gek, denken wij als redactie, als mensen opmerken dat je humor hebt en oprecht bent. Handig ook, om humor te hebben, zeker in een tijd waarin Corona ons de nodige zorgen oplevert. Ook Michelle Rijsmus heeft ermee van doen. Zij laat ons weten: ,,Het coronavirus heeft veel invloed (gehad) op het dagelijkse van iedereen. We hebben ons veel moeten aanpassen en we zullen nog veel geduld moeten hebben totdat het over is. Ik vind het heel jammer dat we de komende tijd niet meer mogen voetballen, vooral omdat het seizoen pas net is begonnen. Ik hoop dan ook dat we zo snel mogelijk weer het veld op mogen, al is het om alleen te trainen. Verder heeft Corona invloed gehad op mijn studie. Vier van de vijf dagen volg ik de lessen thuis. Dit vergt enige discipline, maar het heeft natuurlijk ook zo zijn voordelen. Gelukkig mag ik tussendoor ook nog gewoon gaan werken bij de Intertoys, zolang wij maar mondkapjes dragen en afstand houden van klanten.”

eerste team van Michelle: de F7 in 2006 (rechts boven)( foto eigen archief)

De voetbaljeugd en het heden als speelster. Michelle Rijsmus kan uitgebreid verhalen over haar loopbaan als voetbalster. Dat blijkt als zij van wal steekt: ,,Ik ben begonnen met voetballen op de F7 in 2006. Sindsdien, tot nu bij de dames 2 ben ik voor veel verschillende teams uitgekomen. In 2007 en 2008 heb ik op de F4 gevoetbald, met als trainers: Alberto en John. Hun achternamen ben ik kwijt. Daarna waren Miriam Winteraeken en Alberto mijn train(st)ers. Van 2009 tot 2010 heb ik in een meisjesteam gespeeld, op de E7. Hierna kwam ik weer terecht in een gemengd, waarin we tot medio 2015 samenspeelden. In 2015 werden samen met Abdissenbosch meisjesteams gevormd. Later kwamen daar ook meisjes bij van LHC uit Eygelshoven. Uiteindelijk zijn onze vrouwen en die van LHC gefuseerd en ontstonden meerdere teams. Het vrouwenvoetbal floreert dus in onze Waubach en Eygelshoven. Zelf heb ik op de MO17 gespeeld onder leiding van Peter Erkens, Richard Schmitz en Ed Stassen. In die periode zijn wij meerdere malen kampioen geworden. Daarna heb ik op de MO19 gespeeld, onder leiding van Sime Delic en verschillende hulptrainers. Tegenwoordig speel ik op de Dames 2, met als trainers Mathé Habets, Joep Bastiaens en Ron Roushen. Met de gememoreerde kampioenschappen, twee keer in de tweede klasse en één keer een niveau hoger, heb ik meteen hoogtepunten genoemd uit mijn voetballeven. Een ander hoogtepunt is voor mij dat ik al bijna 13 jaar samenspeel met mijn beste vriendin Emaliese Ritterbeks . Dieptepunten, even afkloppen, heb ik niet gekend.”

Train(st)ers. Michelle heeft in de 14 jaren als speelster al de nodige trainers meegemaakt, te veel om alle namen te onthouden, zo is ook uit haar verhaal gebleken. Als we vragen van welke trainer(s) zij het meeste heeft opgestoken, toont zij zich in eerste instantie diplomatiek, om vervolgens toch een tipje van de sluiter te lichten. Zij reageert namelijk met: ,,Door de jaren heen heb ik veel verschillende trainers gehad. Als ik er dan toch mensen ui moet pikken, kom ik uit bij de oefenmeesters bij de MO17 en bij de MO19. Tijdens de samenwerking met Abdissenbosch ben ik begonnen op mijn nieuwe positie als spits en tijdens dat seizoen heb ik ook veel geleerd van de trainers. Maar in zijn algemeen geldt: al mijn train(st)ers hebben mij door de jaren heen veel geleerd, iedereen heeft zijn eigen bijdrage gehad aan de betreffende teams, maar ook aan de spelers individueel.”

Voetbal is teamsport. Dat voetbal een teamsport is, daar zijn de meesten van ons het wel over eens. Toch zijn er ook individuen die daar anders over denken. Met de mond belijden zij weliswaar het teambelang, maar eenmaal binnen de witte lijnen, geven zij toch een andere indruk. Onze gesprekspartner geeft er blijk van het teambelang voorop te stellen. Zij zegt: ,,Voetbal is een teamsport, ik vind het dan ook het allerbelangrijkste om als een team te opereren. Je wint als een team én je verliest als een team. Daarnaast moet iedereen overigens wel de mogelijkheid kunnen krijgen om zichzelf te ontwikkelen en te verbeteren. Winnen is daarbij niet per se het meest belangrijke, maar natuurlijk wel het leukste!”

Honkvast. We hebben al vermeld dat Michelle Rijsmus haar voetballoopbaan tot op heden heeft ‘beperkt’ tot de club UOW’02. Is zij nooit op het idee gekomen naar elders te verkassen, vragen wij ons af. Niet dus, getuige: ,,Ik ben op 6-jarige leeftijd begonnen bij de F7 bij UOW en heb er nooit aan gedacht om naar een andere club te gaan. Een tijd hebben wij wel samengespeeld met de meisjes van Abdissenbosch en tegenwoordig zijn alle meisjes en damesteams gefuseerd met LHC. Ook speel ik al bijna 13 jaar samen met goede vriendinnen van mij en nu spelen wij ook weer in hetzelfde team. Ik zie dan ook geen enkele reden om te vertrekken.”

Voor geen kleintje vervaard. Als we Michelle Rijsmus de vraag stellen om zichzelf eens in een paar woorden als voetbalster neer te zetten, krijgen we een antwoord waaruit blijkt dat, los van een paar andere kwaliteiten, zij niet voor een kleintje vervaard is. Zij vertelt ons: ,,Wat mensen het eerste opmerken aan mij als voetbalster is dat ik een hoge snelheid heb. Ik kan een snelle sprint trekken en dat is dan ook wel meteen mijn beste kwaliteit in het veld. Verder heb ik een vrij hard schot, wat natuurlijk ook handig, of beter nodig, is als spits Als voetballer ben ik ook een felle speler, die goed fysiek kan spelen en niet bang is voor een tegenstander. Ik ga graag het duel aan en ben absoluut niet bang voor een duwtje.”

Zelfkritische noot. Michelle heeft ons dus al verteld dat snelheid een belangrijk wapen in haar spel is. Wat meer diepgang, ook gepaard gaande met een zelfkritische noot, volgt: ,,In het veld heb ik al op veel posities gestaan, ik ben begonnen als linker, respectievelijk rechter verdediger. Vandaar uit ben ik doorgeschoven naar de plek van rechtermiddenvelder. Inmiddels sta ik nu al een jaar of vijf in de spits. Dat laatste dus vooral vanwege mijn snelheid en de andere genoemde kwaliteiten. Ik mag zeggen dat ik me goed heb kunnen ontwikkelen als spits, maar er is natuurlijk altijd nog ruimte voor verbetering.”

Dromen van profbestaan. Elke jonge voetballer, jongen of meisje, droomt ervan ooit op het grote podium van het profvoetbal te mogen acteren. Voor weinigen is het uiteindelijk weggelegd. Het zou gek zijn te veronderstellen dat dit bij Michelle anders is. Onterecht ook, want Michelle reageert desgevraagd met: ,,Als jonge voetballer heeft natuurlijk iedereen de droom om bij zijn of haar favoriete club te spelen. Ook mij leek het als klein meisje natuurlijk geweldig om met de grote namen te spelen. Natuurlijk zou ik het sjiek vinden om op hoger niveau te voetballen en dat ook aan te kunnen, maar dat zit er helaas niet in en ik zou het nu ook niet meer willen. Ik ben content met wat ik heb en geniet er op mijn niveau wekelijks van.”