Martien 77 jaar zet zich als oudste vrijwilliger van VluchtelingenWerk Nederland in Ter Apel nog wekelijks flink in voor vluchtelingen. Naast juridische begeleiding en het geven van voorlichting over de asielprocedure, woont hij gehoren bij van de IND. ‘Terwijl mensen hun vluchtverhaal vertellen, denk ik: hoe hebben ze het ooit overleefd?’

Compleet beeld

‘De cliënt kiest er zelf voor of ondersteuning van VluchtelingenWerk bij de gehoren gewenst is of niet. De Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) gaat via deze weg na of het vluchtverhaal van de cliënt klopt. Tijdens het gehoor schrijf ik alles op wat er wordt gezegd, wat ik daarna uittyp op de computer. Dat geeft het complete beeld van de cliënt: zijn of haar identiteit, familieleden, werk of studie en het vluchtverhaal.’

Vreselijke verhalen

‘Ik ben in 2001 in het asielzoekerscentrum in Pekela begonnen met het geven van taallessen. Toen dat sloot, heb ik met twee vrouwelijke minderjarigen contact gehouden. Beiden kwamen uit Guinea en hadden vreselijke dingen meegemaakt. De één had daar een tic aan over gehouden en was zwaar geestelijk gehandicapt geraakt. De andere vrouw had een scherp verstand, maar was door polio lichamelijk aangetast. Ik heb samen met VluchtelingenWerk heel hard gewerkt om verblijfsvergunningen te regelen.’

Alles uit de kast halen

‘De geestelijk gehandicapte vrouw was zo bang dat ze uitgezet zou worden, dat ze is gevlucht. Sindsdien heb ik nooit meer iets van haar vernomen. Ik hoop dat ik in de toekomst nog met haar in contact kan komen. Maar niemand weet waar ze is. Als ze naar Nederland terugkomt, zal ik nogmaals alles uit de kast halen om een verblijfsvergunning te regelen. Ze heeft er, zwart-wit gezegd, alle ingrediënten voor. Nog steeds denk ik weleens aan haar. Dan vraag ik me af waar ze zich nu bevindt.’

www.vluchtelingenwerk.nl