RKHBS dames schieten niks op met gelijkspel

Vandaag stond voor het eerst sinds drie weken weer eens een competitieduel op het programma, maar het leek er deze druilerige zondag op dat de dames voor het eerst sinds maanden de voetbalkicksen ondergebonden hadden.

In een werkelijk dramatisch slechte wedstrijd werd ternauwernood gelijk gespeeld tegen de degradant vanuit de 5^e klasse VV Voerendaal , waar RKHBS ook nog de handjes mee dicht mocht knijpen; hoe kwam dit zo?

Was het de roze wolk waar het team al wekenlang op liep; super goeie sfeer in het team; uitstekende opkomst op training; prima oefenduel tegen 5^e klasser WDZ; nieuwe tenues overhandigd en trainingspakken in aantocht; onderschatting, slechte voorbereiding? Wie het weet mag het zeggen, maar in 90 minuten ging meer mis dan normaliter in een heel seizoen.

De voorbereiding was inderdaad wat rommelig door allerlei plichtplegingen en fotosessies voor onze nieuwe sponsors, maar dat mag in feite geen excuus zijn. Waren bepaalde speelsters niet aanwezig; nope, op de fotosessie waren we zelfs compleet inclusief begeleiding met 23 man/dames en alleen Patty had ’s middags andere verplichtingen.

Verder kon het team in de allersterkte opstelling spelen en leek een goede zege op voorhand geen onlogische gedachte.

Maar vanaf het begin ontspon zich een duel waar de meest elementaire zaken misgingen; het stoppen van een bal, het doorspelen naar een speelster met een gelijk kleur truitje; het winnen van duels; het zorgvuldig inspelen; werkelijk niks lukte en niet alleen de zogenaamde mindere bezoldigden zich hieraan; ook de routiniers hadden vandaag een mindere dag en deden dingen die normaal nooit te zien zijn bij deze speelsters.

Het was kortom gewoon heel slecht en in het eerste half uur viel er buiten een ongevaarlijk afstandsschot van Suus niet een doelpoging te noteren. Voerendaal speelde het spelletje heel simpel door veel dames achter de bal te houden en achterin de bal gewoon blind weg te roeien in de hoop op een counter; maar dit lukte ook niet echt geweldig waardoor er voor de neutrale toeschouwer weinig tot niks te genieten viel.

Op het half uur was er dan een handsbal in de zestien van VV Voerendaal maar de scheids stond – goed gepositioneerd – aan de andere kant en werd het zicht ontnomen door een kluwen van speelster en kon deze situatie niet goed beoordelen. Jammer maar hierdoor kwam er een beetje vuur in het spel en kon Suus een minuut later nog eens het doel onder vuur nemen; haar inzet mistte het doel op een metertje of twee.Na 35 minuten gebeurde dan aan de andere kant iets dat je al een hele tijd zag aankomen; een ongelukkige handsbal van Deniece werd niet gezien, maar hierdoor was de concentratie zowel bij deze speelster alsook bij Sarah even volledig weg waardoor er niet adequaat werd ingegrepen en de spits van Voerendaal simpel kon afronden.

Door deze tegengoal werd de thuisclub eventjes uit de zomerslaap ontwaakt en zette eindelijk een tandje bij. Na 40 minuten resulteerde dit in een corner van Suus die door de goed vrijgelopen Uschi knap werd binnengekopt. Zo was de achterstand in ieder geval weggewerkt en kon er in de pauze even door Erwin het “een en ander” worden rechtgezet.Helaas leken deze woorden aan dovemansoren gericht want de 2^e helft begon zo mogelijk nog dramatischer.

Vanaf de aftrap werd de bal door Voerendaal eerst teruggespeeld om vervolgens weer met een peer naar voren gehengst; Deniece verdedigde de bal beheerst uit maar schoot hierdoor wel tegen de hak van Daniella aan waardoor de weg naar Imke volledig open lag en amper 17 seconden na de aftrap lag de bal alweer in het netje. Het vijfde tegendoelpunt van deze competitie en in feite ook al de vijfde dat de tegenstander cadeau kreeg; want een uitgespeelde tegengoal heeft het team nog niet hoeven te incasseren.

Dit tegendoelpunt leek het team nog meer te verlammen want in de tweede helft ging er nog minder goed dan in het eerste bedrijf. Er werd zeker met inzet gespeeld; dat mag je dit team zeker niet kwalijk nemen, maar er zat zoveel onrust in de ploeg dat er werkelijk niet een kans meer te bewonderen viel voor de roodhemden. Geen een aanval leidde tot een kans, Danielle, altijd goed voor een doelpuntje lag aan de ketting en draafde overal en nergens over het veld, maar kwam nooit in scoringspositie terwijl het kloppend hart Suus/Nathalie ook geen opening kon vinden. De spaarzame kansjes vielen dan uit vrije trappen maar deze werden , geheel in harmonie met de wedstrijd, matig tot slecht ingeschoten waardoor de pijnlijke nederlaag dichter en dichter kwam.

Na 87 minuten was er de zoveelste vrije trap op een meter of 18 en de keepster van de thuisploeg zette maar een heel klein muurtje neer, vertrouwende op haar eigen keeperstalenten, maar deze talenten had zij zelf enigszins overschat. Suus zette zich achter de bal en schoot de bal hoog en hard langs de muur en in de touwen. Hiermee werd een nederlaag voorkomen maar met het gelijke spel schoot RKHBS weinig op en het gevoel na afloop was er dan ook een van diepe teleurstelling.Het team weet dat het veel maar dan ook echt heel veel beter kan en nam dit collectieve falen als een team op. Winnen doe je met een heel team, verliezen of het gevoel van een verliespartij net zo; en helaas hoort dit ook bij de sport.