Michel van Dinther: 2 decennia Voerendaal
,,Ik geniet stiekem van de derde helft”
Ze worden steeds zeldzamer, spelers die in hun jonge jaren bij een club beginnen te ballen en daar een voetballeven lang blijven. In het profvoetbal is het wat dat betreft zoeken naar de spreekwoordelijke speld in de hooiberg, in het amateurvoetbal zijn ze min of meer op de vingers van één hand te tellen. Voerendaal mag blij zijn. De vierdeklasser heeft er eentje in haar gelederen die inmiddels twintig jaar actief is bij de club en waarschijnlijk nog lang zal blijven. We hebben het over Michel van Dinther (29).
Het begin. Michel van Dinther is van 9 oktober 1989, toen hij werd geboren in de voormalige Vroedvrouwenschool in Heerlen. Hij woont vanaf zijn geboorte in Voerendaal. Zijn voetballoopbaan nam een aanvang toen zijn vader hem op 9-jarige leeftijd aanmeldde bij Voerendaal. Zijn eerste stappen daar zette hij in de E2. We zijn nu twee decennia verder en nog steeds is hij de club trouw. Inmiddels al twaalf jaar als speler van de hoofdmacht.
De mooiste momenten. Als je twintig jaar bij een club balt maak je natuurlijk van alles mee. Hoogtepunten en teleurstellingen wisselen elkaar af. We laten Michel eerst aan het woord over de mooie momenten. Hij vertelt geanimeerd: ,, Dat zijn er meerdere. Het mooiste is zonder meer het kampioenschap in de vierde klasse B, in 2011, waarin ik met de meeste goals en assists een aardig aandeel had. Aan het einde van de competitie hadden we een reeks van acht overwinningen, waarbij we 7,5 wedstrijd de ‘nul’ hielden. Richting het einde van de competitie gingen we na de wedstrijd elke week met steeds meer mensen het dorp in. Daar bezochten we het café van onze doelman Henny Crutzen. Uiteindelijk vormden we dan een orkest. Met krukken en dienbladen gingen we de straat op, onder de klanken van’ t Sjraome- en Baome koor’ van Kartoesj. De eerste keer dat we deze uitvoering gaven, waren er nog zeker vijf wedstrijden te gaan.
WDZ en UOW’02 hijgden ons tot aan de laatste speeldag in de nek, maar we bleven winnen en het orkest werd steeds groter. Ik geloof dat we uiteindelijk met wel 60 man op een zondagavond in mei over straat liepen, rond een uur of 9. Dat waren nog eens tijden. Op youtube is daar nog wel wat van terug te vinden. Daarnaast zijn we ook in 2009 en 2016 gepromoveerd, via de nacompetitie, en werd ik vorig jaar met 25 doelpunten topscorer in 4B. Dat levert uiteraard ook mooie herinneringen op. Dan wil ik nog mijn meest beladen goal memoren. Dat was vorig seizoen, uit bij RKHBS, een kopbal in de 93e minuut, die een 0-1 zege betekende. We hadden gevraagd om de wedstrijd te verplaatsen i.v.m de receptie van onze carnavalsvereniging, waar ook de trainer en teamgenoten Ron Caumans en Alain Crutzen lid van zijn.
Met name de trainer vond het als secretaris van de carnavalsvereniging erg spijtig dat we niet konden ruilen en riep al weken dat ik in de laatste minuut de winnende ging maken. Toen dat ook gebeurde was het natuurlijk feest. We hebben na afloop van de wedstrijd een geweldige avond gehad.”
Dagelijks leven. Michel van Dinther heeft in het dagelijks leven als registermakelaar en taxateur emplooi gevonden Bij Damen Makelaardij in Heerlen. Hij is actief in de verkoop van bestaande woningen alsook bij de verkoop van nieuwbouwwoningen in de regio Parkstad. ,,Een erg leuke en afwisselende baan met veel leuke collega’s en klanten”, aldus Michel.
Mindere momenten. Die zijn er natuurlijk ook in het voetballeven van Michel. Hij geeft ze kort maar krachtig weer als hij vertelt: ,,Als je begint op 17-jarige leeftijd in de vierde klasse en je speelt daar 12 jaar later ook, met in de tussentijd één kampioenschap en in totaal drie promoties op zak, dan betekent dat ook dat je ergens tussendoor drie keer gedegradeerd bent. De ene keer wat meer verdiend dan de andere, maar goed. Het vermelden waard is ook dat ik bij mijn competitiedebuut al na 5 minuten een middenvoetsbeentje brak, waarna ik er 3 maanden uit lag. Dat was geen goed begin, haha!”
Loyaliteit. We hebben eerder verteld dat Michel van Dinther van jongs af aan in Voerendaal woont. Niet onlogisch is dan dat je daar dan ook met voetbal begint in de jeugd. Michel vertelt ons een loyaal persoon te zijn en: ,,Als iets goed bevalt, dan ben ik tevreden. Ik heb dan ook nooit serieus een overgang overwogen, ondanks interesse van andere verenigingen. Ik ben er trots op om het dorp te mogen vertegenwoordigen en mijn beste vrienden spelen ook allemaal in het eerste. Dat is een heel belangrijke reden voor me om te blijven. De derde helft (met een smile van oor tot oor) is toch stiekem mijn favoriete helft van de wedstrijd. Sinds kort zit ik ook in het bestuur van de club, als voorzitter van de commissie PR/communicatie.”
In het veld. De meeste kenners en liefhebbers van het amateurvoetbal zijn natuurlijk bekend met de rol van Michel van Dinther binnen de lijnen. Dat geldt echter niet voor iedereen. Daarom geven we hier wat meer inzicht. Het blijkt dat ook trainers daarin een rol spelen. Niet vreemd natuurlijk. Niemand beter dan Michel zelf kan uitleg verschaffen. Hij zegt: ,,De laatste twee jaar sta ik bij trainer Ramón Meessen voornamelijk centraal in de spits, maar hangend op links kan ik ook uit de voeten. Daarvoor stond ik in 12 jaar ook vaak als buitenspeler opgesteld, maar dat lag me eigenlijk niet zo. Wim Zagar heeft me een tijd met Jasper Dohmen laten spelen in een systeem met twee spiten. Jasper als targetman en ik met de vrijheid eromheen te rennen, als een brommer zeg maar. Dat vond ik geweldig. In de jeugd heb ik overigens werkelijk overal gespeeld: linksback, keeper, rechtshalf, laatste man, noem maar op. Alleen aanvaller ben ik in die tijd nooit echt geweest. Dat werd ik pas bij de senioren, maar dat ligt me nu wel duidelijk het best.”
De trainers. Bert Starmans, Ger Vroomen, Wim Zagar, Michel Broeders en Ramón Meessen. Zie hier een rijtje namen van trainers die Michel van Dinther in 12 jaar tijd bij de hoofdmacht van Voerendaal onder hun hoede hebben gehad. Stuk voor stuk bekende namen in het Limburgse amateurvoetbal. Met de één klikte het beter dan met de ander, net als in het gewone leven. Dat geldt ook voor Michel en zijn trainers. Zo laat hij ons weten dat hij met Bert Starmans een soort haat-liefdeverhouding had. Voetbaltechnisch keek men anders tegen dingen aan en dat leverde in vier en een half jaar wel eens woorden op, maar als mensen onder elkaar werd het nodige gelachen.
Ger Vroomen is één jaar trainer van Michel geweest. Hij geeft aan de eerlijkheid en het no-nonsense van Vroomen wel te kunnen waarderen. Dan verder: ,,Wim Zagar is vier jaar mijn trainer geweest en met hem hebben we de beste resultaten behaald. Toen hadden we ook allemaal een mooie leeftijd met de jongens van het dorp en stonden we op de rand van de tweede klasse. Dat is toen net niet gelukt en het jaar erna degradeerden we zelfs, volledig onnodig overigens in mijn ogen, uit de derde klasse. Wim was toen al weg. Michel Broeders is ook een half jaar trainer geweest maar hij paste niet bij onze groep en trok vervolgens zelf zijn conclusies. Momenteel is Ramón Meessen aan zijn tweede jaar bezig en zijn voetbalvisie bevalt me goed. Daarnaast ken ik Ramón al langer privé, via de carnavalsvereniging.”
Zelfbeeld. We vragen Michel naar een omschrijving van zijn persoontje op het moment dat hij het veld betreedt. Hij antwoordt als volgt: ,,Ik zij mijzelf als een aanvaller waar je achteraan mag blijven rennen en die het beste tot zijn recht komt in een vrijere rol. Snel in de omschakeling en erop uit om de verdediging bezig te houden.”
Het ideale team. Dan komt ter sprake hoe een goed team er uit dient te zien. Volgens Michel van Dinther moet de balans goed zijn, qua leeftijd, persoonlijkheden, kwaliteit in alle linies is geboden en vooral ook een gezamenlijke voetbalvisie is noodzakelijk. ,,Als de helft naar voren rent en de andere helft naar achter, dan kun je beter gelijk gaan douchen”, aldus Michel. Hij gaat verder met: ,, We hebben momenteel een gemixt team, met bijna allemaal jongens uit het dorp. De helft heeft inmiddels behoorlijk wat kilometers op de teller en is rond de 30 jaar oud. Er zijn genoeg spelers met meer dan tien jaar ervaring in het eerste elftal. Daarnaast is er een kleine groep van rond de 27 jaar en weer een grotere groep van jonge jongens tussen de 18 en 23. Er is wel een aantal verschillen in types en karakters, met name tussen de leeftijdsgroepen, maar er zijn ook genoeg gezamenlijke interesses. We proberen vaak na de wedstrijd samen te zitten in de kantine en uitjes te plannen, om de teamgeest goed te houden.”
Voerendaal puur een counterploeg?. De hoofdmacht van Voerendaal krijgt nog wel eens wat kritische noten te verduren. Zo valt er links en rechts bij de concurrentie te horen en te lezen dat men alleen countervoetbal wil spelen. Michel van Dinther, die eerlijk vertelt geen echt trainingsbeest te zijn maar wel zo’n 95% van alle trainingen te bezoeken, riposteert met argumenten: ,,We spelen in de vierde klasse. Dat is het op één na laagste niveau in het amateurvoetbal. We zijn dus gewoon niet zo heel erg goed, anders speelden we allemaal wel hogerop, bij Roda JC of zo. Daarnaast hebben we op het moment van schrijven met koploper KVC Oranje veruit de meeste doelpunten gemaakt in onze klasse (4B). Dat lukt echt niet alleen met counteren.
Wél kun je zorgen dat je tegenstander zo min mogelijk kansen krijgt door compact te staan. Als de tegenstander op een gevaarlijke plek de bal verliest, dan hebben we inderdaad de kwaliteit in huis om snel te kunnen toeslaan. Maar als we moeten opbouwen, hebben we zeer zeker ook de intentie en kwaliteit om ook fraaie uitgespeelde goals te maken, met opkomende backs en creatieve middenvelders. Veel tegenstanders die lopen te klagen, komen zelf niet verder dan 25 lange ballen gedurende de hele wedstrijd. Daar komen de toeschouwers ook niet voor om half drie, denk ik dan. Maar, om ook eerlijk te zijn: Ik ben het meeste fan van drie punten. Hoe je die behaalt, is van secundair belang.”
Realiteitszin. Als we Michel vragen of hij wel eens van een profcarrière droomt, blijkt hij geamuseerd realistisch ingesteld. Hij stelt wel eens te dromen dat hij de loterij wint, maar acht dat ook niet reëel. ,,Maar je weet het natuurlijk nooit”, zegt hij lachend.
Voerendaal behoort tot de topploegen in 4B, maar de achterstand op koploper KVC Oranje is aanzienlijk. De vraag is of die ploeg nog te achterhalen valt. Michel: ,, Als je twaalf punten achter staat (per 1-2-2019), dan is het niet realistisch om te denken dat we nog kampioen worden. Ik denk dat KVC Oranje dit seizoen veruit de beste en meest complete ploeg heeft en dat komt ook tot uiting in de resultaten. Er moeten hele gekke dingen gebeuren willen zij dat nog verpest zien worden. Ik richt me nu op plek twee en daarvoor proberen we uiteraard elke wedstrijd te winnen.”
Naast het voetbal. Gezondheid van dierbaren is voor een iedereen een groot goed. Zo ook voor Michel van Dinther, laat hij ons weten. Leuke dingen doen met vrienden en familie, carnaval vieren, kortom dingen die je gelukkig kunnen maken, vindt hij ook belangrijk. Zo is hij zelf in 2016 prins geweest van CV de Naate, waarvan hij nu ook lid is. Dat ziet hij naast voetbal als zijn voornaamste hobby. Ook luistert Michel graag naar Duitse muziek van bands als Querbeat, Brings, Höhner, etc. en bezoekt hij graag concerten met die muziek. Netflix, films en sport kijken zijn zaken waar hij zich ook graag mee bezig houdt.
De verslaggever?. We hebben ons laten vertellen dat de wedstrijdverslagen van het eerste elftal van Voerendaal, te lezen op de website van de club, op www.parkstadactueel.nl en veelal bij In De Wandelgangen van de hand van Michel van Dinther zijn. Plots wordt hij cryptisch: ,, De verslagen worden gemaakt door A. Nalist. Er gaan inderdaad hardnekkige geruchten dat dit mijn alias is. Het schijnt dat hij de verslagen altijd direct na de wedstrijd maakt waardoor het allemaal nog vers in het geheugen zit.”
Volle kalender. Een aantal jaren geleden heeft de KNVB de competitie geherstructureerd. De zesde klasse verdween voor de standaardteams, de hogere klassen namen in omvang toe, met als gevolg dat de voetbalkalender meer en meer gevuld raakte. Daarmee is Michel van Dinther niet echt gelukkig, want: ,, Vroeger was je 22 verplichte zondagen kwijt aan het spelletje, inmiddels zijn er dat al 29 (competitie en beker), exclusief oefenwedstrijden, nacompetitie en verdere bekerrondes. Een weekendje weg of rustig carnaval vieren in januari zit er gewoonweg niet meer in. Dat stoort mij wel eens. Er is meer dan voetbal in het leven. Tijd voor vrienden en familie is, zoals ik al heb aangegeven, ook belangrijk, maar het voetbal neemt een steeds dominantere rol in het leven van spelers in. Je ziet ook dat clubs met natuurgras finaal in de problemen komen met afgelastingen en dan in april negen keer moeten aantreden. Dat komt puur omdat de kalender te vol is. “
Tenslotte. Als afsluiting komt Michel met een wijsheid uit het verleden, uit het repertoire van oud-trainer Wim Zagar. ,,Hij had altijd de mooie lijfspreuk ‘ voetbal is een hobby van ons allemaal, laten we er samen iets moois van maken’. Daar sluit ik me bij aan. Heb vooral plezier, ga maximaal voor een resultaat en ongeacht de uitslag is er altijd tijd voor een gezellige derde helft”, zo zegt Michel. Tenslotte wil hij niet nalaten al zijn voetbalvrienden van de afgelopen twaalf jaar bij Voerendaal maar ook bij de tegenstanders te bedanken voor al het moois dat hij met hen heeft mogen meemaken, in bijvoorbeeld de diverse verhitte derby’s tegen o.a. Weltania, Hellas, RKHBS en WDZ. Hopelijk voor Michel en zijn collega’s zullen er nog vele volgen. Derby’s immers vormen de krenten in de pap.
Foto’s®Parkstad Actueel/Lucho Carreno -Tom de Cock en CV de Naate
