Paul van Putten: Voetbaltrainer en bevlogen clubmens
De redactie van Parkstad Actueel ging deze keer in gesprek met Paul van Putten. De ervaren oefenmeester staat inmiddels voor het derde jaar aan het roer bij derdeklasser KVC Oranje uit Bleijerheide. Eerder kende Van Putten succes bij Chevremont en WDZ. Recentelijk ook bij KVC Oranje. Met die laatste club immers werd hij vorig seizoen glansrijk kampioen in de vierde klasse B, met als logische consequentie en verdiende beloning promotie naar de derde klasse.
Chevremont, WDZ en KVC Oranje: een vergelijking. We beginnen met de vraag om eens een vergelijking te maken tussen de drie clubs waar Paul van Putten, 55 inmiddels, als voetbaltechnisch verantwoordelijke actief is geweest. Hij vertelt: ,,Zoals je weet heb ik bij Chevremont mijn roots. Dat is een vereniging met een rijke voetbalhistorie, net zoals KVC Oranje trouwens. Daarnaast is er sprake van dezelfde stadscultuur, mouwen opstropen en alles eraan doen om te winnen. Chevremont voetbalt nu in de eerste klasse en dat is natuurlijk een groot verschil met KVC Oranje en WDZ. De laatste twee verenigingen hebben een gelijksoortige visie: werken met eigen jeugd of met spelers die zijn opgeleid bij de club en na een verblijf elders terugkeren. De gezelligheid in de kantine is bij alle drie genoemde clubs een belangrijk aspect.”
Keuze voor KVC Oranje. Vervolgens komen we met de vraag waarom Van Putten ruim twee jaar geleden koos voor KVC Oranje, op dat moment dolend in de vijfde klasse en hoe hij terugkijkt op hetgeen hij er tot nu toe heeft gezien en meegemaakt. In het eerste jaar werd een periodetitel behaald, in het tweede jaar werd men met een straatlengte voorsprong kampioen. Opnieuw Paul van Putten: ,,De reden van mijn keuze destijds is eenvoudig. Het was een nieuwe uitdaging en men houdt er bij de club een voetbalvisie op na waar ik mij in kan vinden en bovendien betekende de keuze een terugkeer in Kerkrade, mijn stad. Sportief gezien zijn het natuurlijk twee mooie jaren geweest. Er is veel gewonnen, hetgeen de sfeer natuurlijk sowieso ten goede komt. Daarenboven leeft de verenging ook op sociaal vlak. Er wordt van alles georganiseerd. Diverse activiteiten zijn de afgelopen jaren de revue gepasseerd. Heel belangrijk voor een voetbalclub, zeker zo eentje als KVC Oranje.”
Verwachtingen. In de voetbaljaargang 2019-2020 komt KVC Oranje dus uit in de derde klasse. Daar zal men sterkere tegenstanders treffen. De vraag rijst hoe Paul van Putten de kansen van zijn team inschat en in hoeverre de voorbereiding in dat opzicht inzichten geeft. ,,De verwachtingen bij een promovendus zijn normaliter dat men zich wil handhaven. Dat geldt ook voor ons. Misschien dat de we doelstelling gaandeweg kunnen bijstellen”, zo begint hij, om te vervolgen met: ,,Het is voor de meeste spelers nieuw om in de derde klasse te acteren. De voorbereiding verloopt in ieder geval goed. De meeste mannen hebben die zonder onderbreking als gevolg van langdurige vakanties kunnen doorlopen. Het komen tot een vaste speelstijl en handhaven van spelprincipes verlopen adequaat. Het leren van goede en slechte trainingen en wedstrijden staat bij de selectiegroep hoog in het vaandel. Ik ben tevreden, tot dusverre. Als je me vraagt naar kanshebbers voor de prijzen kom ik toch uit bij SVN, naar mijn mening de favoriet voor de titel, mede gezien de prestaties van vorig jaar. En als we praten over de toekomst van KVC Oranje op de langere termijn dan zou ik willen aangeven dat KVC Oranje een club is die zeker een stabiele 3e klasser voor de komende tien jaar zou moeten zijn. Dan kun je mogelijk een keertje sportief eruit springen en een uitstapje richting 2e klasse maken, maar je hoeft zeker niet dieper te zakken. Er is voldoende voetbalkwaliteit in de verenging aanwezig én er zijn ook genoeg enthousiastelingen die de club een warm hart toedragen.”
De rust zelve? Schijn bedriegt. Wie Paul van Putten de coaching ziet doen tijdens wedstrijden, kan de indruk krijgen te maken te hebben met een rustige oefenmeester die alles onder controle heeft en zijn emoties perfect weet te verbergen. Het blijkt allemaal schijn, zo horen we als hij zegt: ,,Ogenschijnlijk ben ik misschien rustig, maar innerlijk zijn er wel degelijk grote spanningen. Iedere wedstrijd ben ik erg nerveus. Nerveus met name in die zin dat ik me afvraag of ik de juiste beslissingen heb genomen. Beslissingen over de opstelling en of ik de juiste tactiek en het gewenste spelsysteem heb gekozen. Op de beslissingen die anderen nemen, daar heb ik natuurlijk grotendeels geen invloed op. Dus, je moet altijd afwachten hoe jouw keuzes uitpakken. Neemt niet weg dat ik het trainerschap zie als een prachtige hobby.”
Ambitie op lange en korte termijn. Als er succes is, zijn club en trainer door de bank genomen tevreden partijen. In beginsel wil men ook met elkaar door. Het is in Kerkrade niet anders zijn. Toch nemen we maar alvast een voorschot op de toekomst als we vragen naar de ambitie op lange en korte termijn van Paul van Putten. De trainer weer: ,,Mijn ambities zijn dat ik het bij iedere uitdaging net zo goed of beter wil doen dan de vorige keer. Als je bedoelt of mijn ambities gerelateerd zijn aan het als trainer acteren in een hogere klasse, dan kan ik zeggen dat ik zeker graag in de tweede klasse zou willen werken. Echter, ik vind het belangrijkste om alles uit een spelersgroep te halen. Als je me vraagt of ik na komend seizoen nog trainer bij KVC Oranje ben, dan geldt natuurlijk dat dit altijd afhankelijk is van twee partijen. Dus dat zien we later in de competitie. Er is voor mij nu in ieder geval geen enkele reden om te zeggen dat ik in de zomer van 2020 wil stoppen bij KVC Oranje.”
Verenigingsmens. Mensen die lang bij een amateurclub bezig zijn, krijgen van doen met veel trainers. Vaak zijn het passanten die puur met voetbal bezig zijn en weinig oog hebben voor andere zaken binnen een club. Dat is bij KVC Oranje niet anders. Maar er zijn ook oefenmeesters die anders acteren. Die voorbeelden kent men in Bleijerheide ook. Paul van Putten, die zichzelf omschrijft als familiemens, als gelukkig met echtgenote Jacqueline en zoon Yop, behoort tot de laatste categorie. We stellen hem de vraag waar dit vandaan komt. Zijn verhaal: ,,Ik ben van nature iemand die vindt dat als ik ergens bij hoor, ik me hier ook voor moet inzetten. Naast het feit dat ik werknemer ben, voel ik mij ook als lid van KVC Oranje. Leden van de verenging moeten niet alles vanzelfsprekend vinden, maar een bijdrage leveren aan het wel en wee van de club. Dat kan op vele manieren en mogelijk moet hier nog wat meer op worden gehamerd. Feesten zit van nature in mijn genen. Ik wil zelf een leuke tijd hebben, dus ook hier probeer ik mijn bijdrage te leveren. Ik hou van feesten, muziek en het bijwonen van concerten. Bij Chevremont, de club van mijn roots, doe ik momenteel weinig. Daar waar ik kan, help ik. Bij twee verenigingen actief lid zijn betekent natuurlijk wel keuzes maken. Het is belangrijk om me zelf niet over te belasten. Balans vinden is hierin van belang, want anders kun je niemand meer helpen. Ik voetbal wel nog op de Kaffeberg, bij de veteranen. Zo lang ik kan, zo lang speel ik. Ik hoor al enkele veteranencollega’s denken ,,Auw wieë”.”
Creativiteit. Aan het eind van het onderhoud komen we op iets geheel anders, of eigenlijk ook weer niet. Echtgenote Jacqueline, kunstzinnig aangelegd, runt naast andere zaken Atel’je Van Putten bij abdij Rolduc, inmiddels een begrip in Parkstad. Hoe zit dat met onze gesprekspartner, vragen wij ons af, met die aanleg voor kunst. Het antwoord is tweeledig, zo blijkt, als we vernemen: ,, Boetseren is niet aan mij besteed. Jacqueline is zeer creatief en ik help haar wel in het denkproces om het maximale uit haar talent en haar bedrijf te halen. Nou ja, misschien kan ik toch wel een beetje boetseren, als het gaat om kneden van spelersgroepen dan.” Creativiteit, zo is onze gevolgtrekking, is hem, anders dan zijn reactie in eerste instantie doet veronderstellen, ook niet vreemd. Zowel bij Chevremont, WDZ als KVC Oranje immers kneedde hij een zeer succesvolle spelersgroep.
Foto’s®Parkstad Actueel/Lucho Carreno
