Chris Frauenrath (KVC Oranje) Spil in het werk, spits binnen de lijnen.

De redactie van Parkstadactueel ging deze keer richting Bleijerheide en kwam in gesprek met Chris Frauenrath (31). Hij voetbalt tegenwoordig bij derdeklasser KVC Oranje, de club ook waar hij op 9-jarige leeftijd begon. In het dagelijks leven is Chris werkzaam bij het Ondernemershuis van de Gemeente Heerlen, waar hij naar eigen zeggen als spil fungeert tussen de ondernemers en de diverse afdelingen binnen de gemeente. De voetbalterm spil is niet van toepassing als het gaat om de positie, die Chris binnen de lijnen bekleedt. Daar speelt hij namelijk als spits, of in ieder geval toch in de voorhoede En succesvol ook. In het laatste volledig seizoen werd hij topscorer in de vierde klasse B, met 14 treffers in de competitie en eentje in de beker. Een andere hobby, naast voetballen, is muziek. Chris maakt deel uit van de groep Radauw, die carnavalsliedjes maakt. Het woord ‘radauw’ betekent blijkens de Kerkraadse ‘dieksiejoneer’ (= woordenboek) niet meer dan ‘kabaal’. Maar wie weet, leidt ook dat ‘kabaal’ tot succes en zien we Chris en zijn ‘koempels’ nog terug bij het LVK.

De mens Chris Frauenrath. We beginnen met te vragen naar zijn activiteiten in het dagelijks leven en zijn persoonlijke eigenschappen. Eerst geeft Chris ons een inkijk in zijn beroepsleven, als hij zegt: ,,Ik werk in het Ondernemershuis van de Gemeente Heerlen. Hier helpen en ondersteunen we ondernemers op verschillende gebieden. Zo melden veel ondernemers zich momenteel bij ons met vragen over de coronamaatregelen, maar ook bij vragen over bestemmingsplannen, vergunningen, uitbreidingsmogelijkheden en bijvoorbeeld financiële steun helpen mijn collega’s en ik zo goed mogelijk. Zelf noem ik ons vaak de spil tussen de ondernemers en de verschillende afdelingen binnen de gemeente. Aangezien wij snel weten bij wie wij moeten zijn en snel met de collega’s kunnen schakelen, ontlasten we de ondernemer in dit proces.” Dan volgt de omschrijving van de mens Chris Frauenrath. Zijn zelfbeeld: ,,Ik zie mijzelf als een sociaal iemand en een levensgenieter. Zo ga ik graag uit eten of lekker wat drinken, samen met mijn vriendin Demi Plummen, en vind ik het daarnaast ook belangrijk om dingen met vrienden te plannen. Ik ben iemand die niet al te veel thuis wil zitten, iets wat in het afgelopen jaar helaas veel is gebeurd natuurlijk. Anderzijds had ik voor de coronapandemie vrijwel altijd wel iets gepland. Dat was soms iets te veel van het goede. Maar goed, zo erg is dat niet. Laten we hopen dat een “probleem” zoals een volle agenda snel weer tot de zorgen van alledag mag worden gerekend.”

KVC-er in hart en nieren We hebben al vermeld dat Chris Frauenrath ooit in de jeugd bij KVC Oranje met voetballen is begonnen en er nu weer actief is. Wij stellen hem de vraag of hij KVC-er in hart en nieren mag worden genoemd. Zijn reactie is genuanceerd en realistisch, getuige: ,,Ik ben ooit in de jeugd begonnen bij KVC Oranje, in de E4 om precies te zijn. Ik woonde in Bleijerheide en vrienden voetbalden bij de club. Het lag dus voor de hand dat ik ook lid werd. Ik heb uiteindelijk maar twee jaar in de jeugd van KVC gevoetbald. We zijn in die tijd al vrij snel naar Chevremont verhuisd. Daar ben ik vervolgens ook gaan voetballen. Toen ik in 2017 terug kwam bij KVC Oranje voelde het wel meteen als thuiskomen, aangezien ik al veel mensen kende vanuit het verleden. Of ik in hart en nieren KVC-er genoemd mag worden weet ik niet, aangezien ik tussentijds 8 jaar bij Chevremont en 6 jaar bij Haanrade heb gespeeld. Er zijn genoeg jongens bij KVC Oranje die al hun hele leven bij de club voetballen. Die jongens hebben de goede en slechte tijden meegemaakt en zijn de club altijd trouw gebleven. Dat zijn in mijn ogen de echte KVC-ers in hart en nieren. Wel kan ik zeggen dat ik mij ontzettend op mijn gemak voel bij KVC Oranje en een sterke binding met de club heb.”

Jeugdvrienden en trainers. Chris Frauenrrath begon dus op 9-jarige leeftijd met voetballen bij KVC Oranje. In die tijd trok hij veel op met klasgenoot Ruud Krewinkel, met wie hij ook naar de trainingen ging en wedstrijden speelde. Daarna, in de jeugd bij Chevremont werd Frans Coenen zijn maatje. Die behoorde dan wel tot een lichting hoger, waardoor de twee niet altijd samenspeelden.

Tot zover een korte, uiteraard niet volledige, inkijk in de jeugdvrienden van Chris Frauenrath. We komen te spreken over de trainers die hij zoal ontmoette en zijn visie over hun kwaliteiten. Chris steekt van wal: ,,Vanaf de E-elftallen heb ik in iedere categorie twee jaar gespeeld. Bij KVC Oranje was dit in de E4 en E3. Bij de E3 was Wiel Bonnema mijn trainer, met Ruud Vanhauten en Leon Vanhauten als assistenten. De laatst twee voetbalden toen zelf ook bij KVC in de jeugd. Het leuke hieraan is dat ik vanaf mijn tijd bij Haanrade altijd met Ruud Vanhauten samen heb gevoetbald, tot afgelopen seizoen. Ruud heeft er toen een punt achter gezet, in ieder geval voor wat betreft de selectie. Iemand die dus ooit mijn jeugdtrainer was, werd vervolgens medespeler en tevens een hele goede vriend. In de D-jeugd voetbalde ik in de D2 en de D1, hetzelfde geldt voor de C- en B-elftallen.

Tenslotte heb ik bij Chevremont twee jaar in de A1 gevoetbald, waar we met Dennis Voorst, de huidige hoofdtrainer van FC Landgraaf, en Alex Schmitz hele goede en leuke trainers hadden.

In de jeugd zijn het toch vooral de laatste twee jaren bij de A1 die mij bij zijn gebleven. Het eerste jaar was Dennis Voorst de hoofdtrainer, met Alex Schmitz als assistent, het tweede jaar was Dennis weg en werd Alex de hoofdtrainer. We hadden beide seizoenen een erg goed elftal, waarmee we in de eerste klasse speelden en twee keer voor promotie naar de hoofdklasse streden. Dennis was echt een voetbaldier en kon uren praten over alles wat met voetbal te maken heeft. Hij ging ook geen enkele discussie uit de weg en hij was simpelweg eerlijk over hoe je presteerde. Zijn enthousiasme straalde hij samen met Alex uit naar de groep en zij waren, los van hun voetbalverstand, erg goed in het smeden van een team.”

‘Grote jongens’’. Er zijn voetballers die er rond hun 18-jarige leeftijd een punt achter zetten. De beweegredenen daarvoor zijn divers. Studie, maatschappelijk loopbaan, relatie, noem maar op. Gelukkig blijven de meesten voor de sport behouden, zo ook Chris Frauenrath. We vragen hem naar zijn begin bij de senioren. Hij antwoordt: ,,Ik was 18 jaar toen ik voor de eerste keer mee mocht met het eerste elftal, met Chevremont, tegen Zwart-Wit. Trainer was toen Hennie Habets. Over trainers gesproken, ik heb er inmiddels wel een paar ontmoet. De trainers die ik bij de senioren heb meegemaakt hebben stuk voor stuk hun eigen karakter en ik denk dat ik van iedere trainer wel iets heb geleerd. Toen ik de definitieve stap naar de senioren maakte bij Chevremont was Paul van Putten trainer.

Nu, bij KVC Oranje, is hij dat opnieuw. Paul kent mij dus al langere tijd en weet wat ik kan en ook wat ik niet kan. Het sterkste punt van Paul is dat hij altijd erin slaagt om een team te smeden, iets wat in mijn ogen op ons niveau het allerbelangrijkste is. Je kunt een elftal met alleen maar kwalitatief sterke spelers hebben, zolang er geen team van gemaakt wordt, zul je ook niet vaak voor de prijzen spelen. Daarnaast weet Paul ook precies hoe hij spelers moet prikkelen, soms zelfs zonder dat die spelers dat zelf in de gaten hebben.

Toen ik bij Haanrade begon was Patrick de Mey trainer. Buiten de lijnen een rustige man, maar daardoor zeker niet minder energiek als trainer zijnde. Hij heeft als speler op hoog niveau gevoetbald en hij zag het spelletje, mede daardoor denk ik, goed. Wat ik me goed herinner van hem is dat hij er altijd voor zorgde dat met veel energie werd getraind. Hij heeft een aantal jaren als trainer bij Haanrade gewerkt en sloot af met een prachtige promotie naar de vierde klasse. Iets wat de club verdiende na jaren van hard werken. En Patrick had dat als trainer zeker ook verdiend. Hij had een belangrijk aandeel in het succes. Vervolgens kwam Armand Mingelers op mijn pad. Ook hij is echt een voetbaldier, met een duidelijke kijk op het voetbal. Het was overigens zijn eerste klus als hoofdtrainer bij een eerste elftal, na lang gewerkt te hebben met talenten bij Groene Ster, op een behoorlijk hoog niveau dus. Eerlijk is eerlijk, om dan de switch te maken naar een pas gepromoveerde vierdeklasser is een flinke uitdaging. Ik merkte dat hij hier soms ook wel wat moeite mee had, met name als iets niet goed ging tijdens een training. Hij kon dan ook wel eens uit zijn slof schieten, tijdens trainingen en wedstrijden. Maar dit liet feitelijk alleen maar zien hoe gepassioneerd hij was. Absoluut een man met het hart op de juiste plek. Die drie jaar bij Haanrade waren in mijn ogen een hele goede leerschool voor hem. Met Armand als trainer hebben we ons drie jaar weten te handhaven in de vierde klasse, zeker een goede prestatie. Tenslotte werd Roel Schröder trainer in mijn laatste jaar bij Haanrade. Roel is in mijn ogen een goede trainer, die vaak qua timing toch wat pech heeft gehad in zijn trainerscarrière. Zo degradeerden we dat jaar helaas met Haanrade. Roel was altijd oprecht en eerlijk over de prestaties van spelers en maakte hierin geen onderscheid tussen de betere of minder goede voetballers. Iets wat ik als heel fijn heb ervaren.”

Top en flop. Promoveren, degraderen, juichen en lachen, treuren en huilen, alleen en in teamverband, het hoort er allemaal bij in de sport, ook in het voetbal. Wat heeft onze gesprekspartner in zijn herinneringen gegriefd, in de loop der jaren? Opnieuw laten we Chris aan het woord: ,,Dieptepunt was de degradatie met Haanrade naar de vijfde klasse, in mijn laatste seizoen. Om op die manier weg te gaan bij de club was niet fijn. Het doet me goed om nu te zien en te horen dat er, mede dankzij de fusie met SVA, een goede sfeer heerst en dat de prestaties ook goed waren in de laatste periodes dat we mochten voetballen.

Het absolute hoogtepunt voor mij was het kampioenschap met KVC Oranje in de vierde klasse in 2019. Wat een fantastisch jaar was dat! KVC heeft moeilijke jaren gekend en was toen ik er in 2017 weer ging voetballen net kampioen geworden in de vijfde klasse, het laagste amateurniveau voor standaardelftallen. Prachtig voor iedereen binnen de club dat vanaf toen vanuit dat niveau de weg omhoog weer is ingeslagen, naar een niveau waar KVC Oranje in mijn ogen thuishoort. Ook de al genoemde promotie met Haanrade was natuurlijk een hoogtepunt, evenals de handhaving in de vierde klasse de drie seizoenen daaropvolgend. Iets waar veel mensen binnen de club jaren hard voor hebben gewerkt.”

Sportief vooruitzicht. De transfermarkt is nog niet gesloten. Tot 16 juni zijn er wisselingen mogelijk. De spelersmarkt is nog volop in beweging. Bekend is inmiddels dat er bij KVC Oranje wat spelers gaan vertrekken. Daarbij zijn ook mannen die in hun loopbaan wat doelpunten achter hun naam lieten bijschrijven. We stellen Chris de vraag: Hoe moet dat nu verder? Hij blijkt vol vertrouwen, wat de sportieve toekomst betreft. Zijn reactie: ,,De vraag ‘Hoe moet het nu verder’ klinkt wat mij betreft wel heel zwaar. Er gaan inderdaad kwalitatief gezien wat spelers weg, maar we houden nog genoeg kwaliteit over. Volgens mij heeft KVC Oranje een aantal jaar geleden als doel gesteld om een stabiele derdeklasser te worden. We spelen nu in 3A. Met de groep die we hebben vind ik dat we zeker genoeg kwaliteit en werklust hebben om ons op dat niveau te handhaven.”

En wie weet, zit er nog een extraatje in het vat dat in Bleijerheide al weer wat jaartjes half vol is. Bij KVC Oranje vertrekken wat mensen met treffers achter hun naam. Maar Chris Frauenrath is zelf ook iemand die het vijandelijke net weet te vinden. We hebben zijn treffers in de voetbaljaargang 2018-2019 al genoemd. Het seizoen daarvoor scoorde hij er 12 in de reguliere competitie, eentje in de op 3 juni 2018 in de nacompetitie voor promotie in Elsloo met 3-2 verloren thriller tegen Haslou en 5 stuks in het bekertoernooi, waarin onder meer tweedeklasser Centrum Boys (5-2) en eersteklasser Wilhelmina’08 (2-1) werden verslagen. We laten Chris vertellen over het maken van doelpunten en zijn ontwikkeling daarin. Hij: ,,Heel eerlijk dacht ik een aantal jaar geleden niet dat ik topscorer van een eerste elftal zou worden. In de jeugd ben ik wel eens topscorer geworden, maar bij de senioren heb ik vaak op andere posities gespeeld, totdat ik weer terug kwam bij KVC. We hadden gewoon een erg goed elftal en speelden twee jaar bovenin de vierde klasse. Dan kun je als spits natuurlijk al meer scoren dan wanneer je tegen degradatie moet vechten. Ik stond in die seizoenen vaak op de juiste plek, je moet ook gewoon wat geluk hebben.”

Hoewel dat op dit moment nog moeilijk is in te schatten laat Chris ons vervolgens desgevraagd weten dat hij voor de komende voetbaljaargang FC Landgraaf en Heksenberg-NEC als mogelijke kandidaten voor promotie ziet. En over de ploegen onderin: ,,Ook dat is lastig aan te geven, aangezien ik niet weet wat er bij andere clubs gebeurt. Daarnaast vind ik dit ook altijd gevaarlijke vragen, dus ik waag me er niet aan om clubs te noemen. 3A is in mijn ogen toch al een klasse waarin iedereen van iedereen kan winnen en de vorm van de dag vaak bepalend is.”

Vrijwilliger. Chris Frauenrath voetbalt dus bij KVC Oranje, maar daar blijft het niet bij. Hij maakt, zoals gezegd muziek, fungeert in zijn vrije tijd ook wel als DJ, gaat graag uit eten, op stap met vrienden en sport, in normale tijden dan toch, met een groep bij zijn fysiotherapeut Ghislain Debets. ,,Dat is om wat sterker te worden en te blijven met het oog op het voetballen, maar daarnaast vooral ook erg leuk om met deze groep te doen”, zegt hij. Maar daar blijft het niet bij in zijn agenda, want: ,,In 2019 heeft de Stichting KVC Oranje Festival mij gevraagd of ik het voorzitterschap wilde overnemen van Kevin Starmans, nu voorzitter van de vereniging. Ik vind het woord voorzitter trouwens erg zwaar wegen voor een stichting. We werken hier samen met een leuke groep aan een jaarlijks terugkerend 3-daags festival en zitten maandelijks één keer bij elkaar. Vanuit die vergaderingen heeft dan iedereen zijn eigen taken die hij oppakt. Naarmate het festival dichterbij komt wordt het natuurlijk wat drukker qua werk. Helaas hebben we dit jaar niet ons 110-jarig bestaan kunnen vieren. We hopen nu dat we komend jaar wel het 111-jarige bestaan van KVC Oranje mogen vieren. Staat trouwens leuk bij een club die -net als mijn persoontje- Carnaval vieren hoog in het vaandel heeft staan.”

KVC Oranje, Chevremont en Haanrade, een vergelijking. Chris Frauenrath is, zoals verteld, uitgekomen voor drietal voetbalclubs in het Kerkraadse. Tijd om hem eens vergelijking onder woorden te laten brengen. Hij heeft immers recht van spreken. Zijn ervaringen geeft hij als volgt weer: ,,Alle drie de clubs waar ik heb gespeeld zijn warme verenigingen en ik bewaar aan iedere club fijne herinneringen. Ook, of beter met name ook, aan de mensen die ik er heb mogen ontmoeten. Qua prestaties kun je de verenigingen op dit moment niet vergelijken, omdat iedere club op een ander niveau speelt. Wat ik zelf mooi vind om te zien is dat bij alle verenigingen een verjonging te zien is op bestuurlijk vlak. KVC Oranje is hier enkele jaren geleden al mee begonnen. Je zou kunnen zeggen dat in Bleijerheide het goede voorbeeld is gegeven, waarna Haanrade en recentelijk ook Chevremont volgden. Dit is in mijn ogen alleen maar goed voor de continuïteit van een club.”

Terug naar normaal. We snakken allemaal, de een wat meer dan de ander, naar onze normale bewegingsvrijheid, naar hetgeen mogelijk was vóór Corona. Op de vraag of Chris zelf nog iets kwijt wil, sluit hij af met: ,,Ik hoop vooral, zoals iedere voetballiefhebber, dat we snel weer competitief kunnen voetballen en erna lekker een biertje kunnen drinken in de kantine.”