Enrico Kaul, teammanager RKHBS ,,RKHBS, dat zijn wij samen”
Op de vraag of hij naast voetbal nog andere hobby’s heeft, luidt het antwoord: ,,Mijn gezin.” Dat gezin, zo laat Enrico Kaul, teammanager bij vierdeklasser RKHBS van de Heerlerbaan, ons weten, bestaat naast hemzelf en partner Francis Bleijlevens, uit zoon Stijn (11) en dochter Fabiënne (14). In het dagelijks leven is Enrico werkzaam bij AZL Heerlen, als Business Consultant. Behalve dat hij het fijn vindt een bijdrage te leveren aan het voetbalgebeuren, zit hij graag op de fiets en wandelt hij graag in de mooie Limburgse natuur, om dan na afloop een lekker terrasje te kunnen pakken. Zijn favoriete vakantieland is Italië, want: ,,Een combinatie van zon en cultuur vind ik wel fijn.’ Hij geniet ervan als hij blijdschap ziet bij kinderen, bijvoorbeeld als zij een kampioenschap vieren. We gingen in gesprek.
Enrico Kaul kwam op 6-jarige leeftijd voor het eerst in actie als voetballer, in clubverband dan toch. Dat was RKHBS, bij de club waar hij nu ook vertoeft, een vereniging die rond de 500 leden telt. Geen kleine voetbalclub dus RKHBS, waar hij gewaardeerd teammanager bij het eerste elftal is. In zijn jeugd doorliep hij alle jeugdelftallen van de rood-witten. Op zijn 17e vertrok hij naar SV Heerlen (nu Sporting Heerlen). Daar bleef hij een paar seizoenen, om vervolgens weer terug te keren naar het vertrouwde nest. Anders dan bij Heerlen kwam hij voor RKHBS wel in het eerste elftal uit. Hij maakte er hoogte- en dieptepunten mee. Op zijn 32e volgde een tweede uitstap. Hij ging voetballen bij RKVV Vijlen, waar zijn grote vriend Marco Janssen trainer was. Vervolgens ging het weer terug richting Heerlerbaan, in eerste instantie om op een lager elftal te gaan spelen. Nog steeds loopt hij op de groene mat achter de bal, bij de veteranen en bij 35+ (7×7). In de zaal was hij eveneens actief, met een stel vrienden bij Fortuna’71 uit Kerkrade.
Hoogte- en dieptepunten. Het is al voorbij gekomen. Ook Enrico Kaul kende fraaie en minder mooie momenten in zijn leven als actief voetballer. We laten hem zelf aan het woord. Hij vertelt: ,,De kampioenschappen en promoties, met zowel SV Heerlen, RKHBS als Vijlen, zijn toch wel de mooiste momenten. Vooral de promotie naar de derde klasse met RKHBS was bijzonder. Na zes wedstrijden en zes nederlagen stonden we stijf onderaan. Daarna hebben we nagenoeg alles gewonnen en zijn we alsnog tweede geworden in de competitie. Via de nacompetitie, met als eindstation een zinderende finale tegen Schimmert, op het veld van EHC, zijn we alsnog gepromoveerd 1996. In die wedstrijd raakte ik trouwens geblesseerd, achteraf bleken mijn enkelbanden flink verrekt te zijn. Maar dat merkte ik pas de volgende ochtend na het wakker worden…. En de dieptepunten? Tja, we hebben inmiddels op verschillende niveaus gevoetbald, in de derde, vierde en vijfde klasse. Dus, dan weet je het wel. We zijn ook gedegradeerd. Dat zijn geen mooie momenten.”
Teammanager. Veel voetballers worden op latere leeftijd trainer. Dat geldt ook voor Enrico Kaul, zo zal later tijdens het verhaal blijken. Maar hij is niet als zodanig aan de hoofdmacht van RKHBS of een ander seniorenelftal verbonden. Hij verricht een andere, eveneens niet onbelangrijke, functie, die van teammanager. Hoe kom je tot zo’n stap, vragen wij ons af. Enrico reageert: ,,Daar ben ik feitelijk beetje bij beetje ingerold. Na mijn laatste terugkeer bij RKHBS en nadat mijn zoon Stijn bij RKHBS begon met voetballen, werd ik al vrij snel jeugdtrainer. Door de toenmalige technische commissie van de senioren werd ik gevraagd om toe te treden tot die commissie. Via die commissie werd ik vervolgens bestuurslid, met als portefeuille de mannelijk senioren. En vanuit het bestuur kwam ik terecht in de rol van teammanager.”
Taken en kwaliteiten. De benaming manager zegt natuurlijk al iets. Je moet zaken in goede banen leiden, mede ook in de omgang met mensen. In dit geval van voetballers. De taken van een teammanager bij een voetbalteam zijn velerlei. Hoe je dat invult en wat je ervoor nodig hebt is verschillend. Hangt ook een beetje van de persoon af en de samenstelling van een groep. Enrico Kaul geeft ons wat inkijk in zijn rol bij RKHBS: ,,Naast algemene taken rondom de seniorenteams behelzen de specifieke taken voor de teammanager zowat alles wat speelt rondom de selectie. Ik heb veel contact met de hoofdtrainer, nu Mike Bisschops, de assistent-trainer en met de trainer van het tweede elftal. Ook gesprekken met spelers en de spelersraad worden regelmatig gevoerd, over allerlei zaken die spelen in of rondom de spelersgroep. Naast de trainers bestaat de staf verder nog uit een grensrechter, fysiotherapeut, verzorger en een elftalleider. Soms ondersteun ik de trainer(s) ook op het veld tijdens de trainingen.
In de afgelopen periode, richting het nieuwe seizoen, zijn ook de gesprekken met spelers geweest of ze bij onze club blijven, dan wel op zoek gaan naar een nieuwe uitdaging. Gelukkig is het spelersverloop bij RKHBS niet zo groot en zal komend seizoen slechts één speler de club verlaten. Daar staat tegenover dat we al minimaal twee nieuwe spelers mogen verwelkomen en dat vanuit de JO19 enkele zeer talentvolle spelers de overstap maken naar de selectie. Al met al heb ik dus genoeg te doen. Tot mijn taken reken ik ook om te helpen het teamgevoel te creëren en te behouden. Dat is natuurlijk heel belangrijk. Geldt voor zowel de staf als voor de spelers. Jezelf verplaatsen in een ander persoon kan daarbij altijd helpen. Vanuit mijn eigen voetbalverleden weet ik natuurlijk ook (een beetje) wat er leeft bij de spelers. En onze trainer, Mike Bisschops, is nog relatief jong. Die kan dus goed inschatten wat er binnen de groep leeft. Trouwens, respect naar elkaar is het belangrijkst. Als dat er is, speelt leeftijd geen grote rol.”
Met de rol van teammanager steekt Enrico Kaul de nodige tijd in ‘zijn’ RKHBS. Dat doet hij met veel plezier. En zolang dat aanwezig is, wil hij doorgaan. Daarnaast is hij jeugdtrainer bij de JO12, zoals gezegd, bestuurslid VTZ voor de mannen en beheert hij de social media van de club (website, facebook en Instagram).
Herinnering voor later. Als voetballer kende hij hoogte- en dieptepunten. Als teammanager is het niet anders. Als we hem vragen naar zijn hoogtepunten in die functie krijgen we een verrassend antwoord: ,,Daar kunnen we kort over zijn: de mooiste herinneringen moeten nog komen! Door corona en het vroegtijdig beëindigen van de competitie zijn de afgelopen twee seizoenen sportief gezien natuurlijk heel teleurstellend geweest. Komende voetbaljaargang moeten we dat dan maar meer dan goed maken.”
Hoewel, zo denken wij, herinneringen in het verleden plegen te liggen, blijken ze dus ook een toekomst te hebben.
Dan vragen we naar de teleurstellingen. Nu ligt de reactie meer voor de hand: ,,Ik was toen nog niet zo lang bestuurslid, maar de degradatie uit de derde klasse van RKHBS, via de nacompetitie enkele jaren geleden was een grote deceptie. Terugkeren naar die derde klasse is nu dan ook onze grote ambitie, zegt de teammanager.”
Ambitie hoofdmacht RKHBS. Het is al gezegd, RKHBS komt nu uit in de vierde klasse en wil graag terug naar de derde klasse. Je kunt veel willen, maar daar zijn ook voorwaarden aan verbonden. Om te beginnen moet je beschikken over kwaliteit binnen je selectie. Enrico Kaul over de selectie van RKHBS en het toekomstperspectief: ,,De kwaliteit ervoor is absoluut aanwezig. En zoals gezegd, we mogen dit jaar ook weer enkele versterkingen verwachten, zowel van buitenaf als vanuit de eigen jeugd. Maar alleen kwaliteit is niet bepalend. Binnen de groep moeten mensen voor elkaar door het vuur willen gaan. Je moet een gezamenlijk doel hebben en elkaar op zaken durven aanspreken als dingen niet goed gaan, ook al is voetbal ‘maar’ een hobby en zijn het grotendeels vrienden van elkaar. Bij een amateurvereniging is elkaar op fouten durven aanspreken en de waarheid zeggen veel moeilijker dan in een bedrijf.”
Trainers. Als je zelf lang hebt gevoetbald, zoals onze gesprekspartner en daarna langere tijd op een andere manier binnen een club actief bent, dan maak je ook de nodige trainers mee. Van alles wat normaal gesproken. Wat zijn de ervaringen van Enrico Kaul. Zijn reactie: ,,Inderdaad, ik heb door de jaren heen veel trainers meegemaakt. Kwaliteiten kun je beoordelen op voetbalkwaliteit en inzicht, maar, zoals al gezegd, is ook het creëren van een team erg belangrijk. Bij SV Heerlen was destijds (bijna) buurman Joop Dacier hoofdtrainer. Omdat ik in Eindhoven studeerde nam hij regelmatig mijn voetbaltas mee, zodat ik direct vanuit het station in Heerlen naar de training kon. En na de training (en vaker nog iets later…) kon ik dan samen met hem naar huis rijden. Een hele mooie en leerzame tijd met goede trainers, ondanks dat ik bij SV Heerlen niet in de hoofdmacht speelde. Maar we werden toen wel met het tweede kampioen, gelijktijdig met het eerste. Dubbel feest dus. Bij RKHBS zijn we met Louis Chapin en Jannie Maas gepromoveerd en kampioen geworden. Allebei trainers die er echt een team van wisten te maken, waarbinnen iedereen voor elkaar door het vuur ging.
Bij Vijlen was de situatie wel heel bijzonder. Marco Janssen, een hele goede vriend dus van mij, was de hoofdtrainer. Maar ondanks dat, of misschien wel dankzij dat gegeven, ging het heel erg goed in de verhouding tussen trainer en speler. We konden privé en voetbal heel goed scheiden. Met als slotakkoord een kampioenschap. In het mooie bergdorpje Vijlen wisten ze dat trouwens goed te vieren!”
RKHBS. Dan vragen we om een typering van de club, waar hij inmiddels een groot deel van zijn leven deel van uitmaakt. ,,RKHBS is toch echt een club vanuit de wijk Heerlerbaan. ‘Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg’ is wel een beetje het credo van onze club. Ik hoop -en denk ook dat het zo is- dat de buitenwereld ons ook als een nette club ziet. RKHBS is een vereniging, waar zowel plek is voor prestatief als recreatief sporten. Voor jong en oud”, zo verhaalt Enrico, om eraan toe te voegen: ,,Vrijwilligers zijn de basis van iedere vereniging. Ik ben er trots op dat we bij RKHBS vele vrijwilligers hebben. ‘RKHBS, dat zijn wij samen’ is een slogan die wij vaker hanteren. Daar kan ik me helemaal in vinden.”
Kids. Enrico Kaul is dus actief in clubverband. Voor de kids geldt dat ook. Zoon Stijn voetbalt, hoe kan het ook anders, bij RKHBS. Hij was een tweetal jaar geleden, om precies te zijn op zondag 31 maart 2019, pupil van de week bij de derby RKHBS-FC Kerkrade-West. Dochter Fabiënne is handig met de hockeystick en komt uit voor HC Nova. Over kids gesproken: ,,Kampioenschappen zijn altijd leuk, dus het eerste kampioenschap als jeugdtrainer bij de JO10 was dat ook. Die blijdschap van de kids is zo mooi. Genieten man!”, zo sluit Enrico het onderhoud af.
Foto’s®Parkstad Actueel/Lucho Carreno en privé album van Enrico kaul
