Een gesprek over de gevolgen van het Coronavirus met kunstenaar James Jetlag Heerlen

Werkend onder de bezieling van verschillende alter ego’s weet Martin Plag (echte naam) uitdrukking te geven aan de passie en gedrevenheid van zijn aangeboren kunstenaarschap. Bekendheid geniet hij daarbij voornamelijk als muralist, waarbij hij als JAMES JETLAG het pad van de toegepaste kunst bewandelt en als FISH de grenzen van het vrije kunstenaarschap met succes opzoekt en opnieuw definieert.

Plag leidt daarbij als cultureel ondernemer met zakelijke intuïtie en vele jaren ervaring een creatief bedrijf waarbij de hoofdrol weg gelegd is voor de creatie van kunst in de openbare ruimte; veelal middels muurschilderingen. Met inmiddels 30 jaar ervaring op dat gebied is de realisatie van alle wensen en ideeën in goede handen en wordt elk project tot in de puntjes verzorgd.

Grootschalige mural-projecten, gemeentelijke oplossingen met visie op stadsontwikkeling en het opstellen van cultureel-maatschappelijke concepten behoren tot de expertise. Maar daarnaast is ook de kunstzinnige transformatie van bedrijfsinterieurs of het handmatig ontwerpen en aanbrengen van reclameschilderingen en logo’s een stuk vakmanschap dat heden ten dage slechts door enkelen beheerst wordt.

Gezien de huidige omstandigheden, met betrekking tot de geweldige negatieve impact aangaande het Coronavirus, richtte de redactie van ParkstadActueel via een e-mail gesprek zich tot de Heerlense kunstenaar James Jetlag om hem een aantal vragen voor te leggen. Uiteraard met als insteek de ontwikkeling aangaande het Coronavirus.

Vraag: Wat betekent Corona voor jou in je gezin? Welke impact heeft het op jullie?

James: “zolang ik nog werk in de agenda heb staan (en dat is nog maar tot in de 1e week van april) lijkt die agenda vooral op de normale schoolvakantieweken. Dochterlief moet ergens zijn als haar pa en ma werken; in veel gevallen is dat dus bij mijn ouders. Omdat ik gewoon overdag werk, maar haar moeder afwisselend om de week in vroege en late diensten, is dat in dit geval gunstig: gedeeltes van de dag worden zo opgevangen en onze dochter hoeft niet continue bij mijn ouders te zijn. Er is trouwens ook een speciale schoolopvang-regeling omdat haar moeder in de medische facilitaire branche werkt: vrij nemen is daar uiteraard verboden nu”.

Vraag: Hoe leg jij uit aan je kind(eren) wat deze crisis betekent en hoe zij ermee moeten omgaan?

James: “net zoals het aan volwassenen uitgelegd wordt. Ik heb altijd (al vanaf klein kind) tegen haar gesproken alsof ik met een gelijkwaardige, volwassene sprak. Weliswaar met wat eenvoudigere termen, maar ze begrijpt daardoor veel van de wereld. Voor haar is het een beetje een vreemde vakantie”.

Vraag: Hoe is het voor jou als ZZP-er? Wat komt er nu op je af?

James: een gedeeltelijke stilte. Vervolgens: “alles dat met groepen mensen gepaard gaat is voor onbepaalde tijd uit de agenda gehaald. Workshops zijn dus gecanceld. De ironie is dat mijn hele inkomen voor april (zoals het op dit moment in de agenda stond) uit een viertal workshops voor grotere groepen bestond, waarmee mijn hele inkomen voor die maand dus verdampt is. Er is weinig reden om muurschilderingen niet door te laten gaan als daar al budget voor gereserveerd was.

Ik en mijn collega’s werken vooral solo of hooguit in duo’s, meestal bovenop een steiger of hoogwerker en ook nog volledig ingepakt in beschermende kleding met filtermaskers op. Ik zie het echter gebeuren dat de klanten wiens inkomen momenteel ook op dreigt te drogen, afzien van de genomen optie op een muurschildering. Het geld is namelijk nodig om in eerste levensbehoeften te gaan voorzien en dan trekken wij als culturele dienstverleners aan het kortste eind”.

Vraag: Heb je vertrouwen erin dat de overheid het goed gaat aanpakken -oplossen?

James: “gedeeltelijk, sommige dingen kunnen niet geregeld of opgelost worden en bewijzen zich wel gedurende de komende maanden. Als je naar het verloop, de piek en afname in China kijkt, zie je dat dit zeker 4 maanden gaat duren, waarbij we net de eerste maand hebben gehad”

Vraag: Er zijn mensen die zeggen dat door een crisis mensen meer gericht gaan zijn op elkaar en dat de samenhorigheid vergroot wordt. Wat vind jij hiervan? Merk je dit?

James: “Ja, ik ben ontroerd door het aanbod van mensen die zich vrijwillig beschikbaar stellen om anderen – met name ouderen – te helpen. De liefde van mensen voor anderen zonder enig eigenbelang raakt me altijd diep… mens zijn in zijn puurste vorm zonder het gif van het kapitalisme. Romances in spé krijgen nu wel een goede voedingsbodem natuurlijk, want er is altijd een mooi alibi om niet langer in groepen er op uit te gaan. We mogen enkel met zijn tweeën nog de bosjes in”.