Andre Hall, trainer WDZ-vrouwen:,,Met de beste spelers win je een wedstrijd, met het beste team de competitie”  

 

Bij mensen die voetballen gaat op enig moment het idee postvatten om trainer te worden. Bij een deel van die mensen althans. Vaak gebeurt dat als zij door de trainer op dat moment worden betrokken bij de te volgen tactiek, als zij het juist niet eens zijn met de gekozen aanpak of als zij op enigerlei wijzen worden geïnspireerd door grote voorbeelden. Maar er is ook een andere weg: van de nood een deugd maken, of beter, als het plichtsgevoel je bekruipt. Dat laatste gebeurde bij Andre Hall (63), woonachtig in Kerkrade, momenteel trainer van de vrouwen van vijfdeklasser WDZ in Bocholtzerheide.

 

Van voetballer naar trainer. Ook Andre Hall begon als voetballer. Dat was bij Coriovallum in Meezenbroek, één van de voorlopers van KCC. De A-jeugd van Fortuna Sittard, EHC, KEV, RKHBS en opnieuw Coriovallum volgden. Rugproblemen noopten hem om te stoppen als actief voetballer. We vragen Andre hoe hij op het idee kwam om trainer te worden. Het blijkt eigenlijk op een beetje toeval te berusten, of beter, op zijn betrokkenheid bij cq. zijn plichtsgevoel vóór de club Coriovallum. Andre, in het dagelijks leven inkoper bij de NATO in Brunssum, gehuwd met Michelle, vader van twee dochters en trotse opa van drie kleinkinderen, vertelt: ,,Is eigenlijk uit nood geboren. Coriovallum, ‘mijn cluppie’, zat in de penarie. Om de club uit het slop te trekken ontstond het idee om de vereniging met een aantal clubmensen onder bezielende leiding van Hein Smith weer nieuw leven in te blazen. Ik heb toen als assistent samen met Rob Ramaekers mijn eerste schreden op het trainerspad gemaakt. En hier zo’n jaar of 8 het tweede elftal onder mijn hoede gehad. Andere hoofdtrainers in die tijd waren Loek van Wijk, Theo Caenen, Marcel Humblet en Leo Beerendonk. In 2005 ben ik als hoofdtrainer naar vv Haanrade verkast. En sinds dit seizoen ben ik dus actief als trainer van de vrouwen van WDZ.”

Hoogte- en dieptepunten. We komen nog even terug op de loopbaan als speler van Andre Hall en vragen hem naar zijn hoogte- en dieptepunten. Vaak worden in zo’n geval kampioenschappen als hoogtepunt gememoreerd door de betrokkenen, niet in het geval van Andre. Hij zegt: ,,Klinkt misschien gek, maar als ik alles zo overzie, zijn dat toch de jeugdtoernooien in het buitenland, met name in Duitsland, waar we tegen veel gerenommeerde clubs speelden en waar ik 3 jaar achter elkaar een spelersprijs heb gewonnen.

Maar ook een hoogtepunt was toen ik 2 jaar na mijn rugoperatie weer een wedstrijd mocht voetballen. Met die rugoperatie is tevens het dieptepunt aangehaald, omdat het mij dwong een punt te zetten achter mijn droom profvoetballer te worden.”

Positivo pur sang. Wanneer als je als jeugdige voetballer wordt geconfronteerd met een operatie die je doet inzien dat je een droom moet opbergen, dan heeft dat voor veel mensen nare gevolgen. Het is natuurlijk een teleurstelling die je maar moet zien te verwerken. Bij die verwerking heb je een bepaalde instelling nodig, zoiets als ‘een glas dat half vol is’, zeg maar. We vragen Andre Hall zijn eigen persoon te omschrijven. Zijn antwoord: ,,Ben een ‘positivo’ pur sang, die altijd wel licht in het donker ziet schijnen. Mijn motto is: ‘niet zeuren over zaken waar je geen invloed op hebt, maar sturen waar je dat wel hebt’. Ik ben ook iemand die waarde hecht aan rechtvaardigheid, fatsoenlijk gedrag en wederzijds respect. Ik zal het altijd opnemen voor de ‘zwakkeren’. Verder ben ik een natuurlijke leider, die anderen probeert te stimuleren en te motiveren en op basis van een hechte samenwerking het gezamenlijke doel probeer te bereiken.

Hobby’s. Het aangehaalde positivisme dat onze gesprekspartner kenmerkt zit ook verborgen in het antwoord dat we krijgen als we vragen naar zijn hobby’s. Andre Hall opnieuw: ,,Ik kan genieten van allerlei soorten muziek, maar vooral van R&B en Old School Funk- & Soulmuziek. Graag kijk ik naar allerlei sportprogramma’s, met name voetbal.

Als ik niet op een voetbalveld sta dan ben ik aan het klussen – zeg maar ‘prutsen’ in en rondom het huis en bezig zijn met de kleinkinderen is natuurlijk een prachtige bezigheid.

Maar ik houd ook van programma’s waar ‘ouwe leem’ humor in zit, zoals ‘Allo allo’, Jiskefet, ‘Toen was geluk nog heel gewoon,’ en ‘Fawlty Towers’ vind ik geweldig en voor het hele oeuvre van Toon Hermans mag je mij altijd wakker maken.”

 

WDZ en de groep. Meestal was Andre Hall actief als oefenmeester in mannenvoetbal. Begin dit seizoen kwam het bericht dat hij aan het roer kwam bij de vrouwen van WDZ, op sportpark Neerhagerbos in Bocholtz. Hoe kwam dat zo, vragen wij ons af. Uitleg volgt: ,,Voor velen een verrassing wellicht dat ik bij WDZ terecht ben gekomen en niet in de laatste plaats voor mijzelf. Maar als ik mij ergens op mijn plek voel en mijn ei kwijt kan ben ik happy. Ik heb maar twee criteria:

Moet het gevoel hebben dat ik een toegevoegde waarde ben en ik moet er plezier aan beleven.

Hoewel ik het spelletje nog altijd hartstikke leuk en interessant vind ebde het plezier de laatste paar jaar steeds meer weg. Dat plezier nu heb ik bij WDZ teruggevonden. Ik geniet weer met volle teugen en barst van de energie. Ik heb hier bij de WDZ ‘vrouwluu’ een gemotiveerde, leergierige en enthousiaste groep aangetroffen die de ambitie heeft neergelegd om uit de vijfde klasse te geraken. Daarbij wil ik ze dolgraag helpen.

Deze groep vindt ook de ‘derde helft’ minstens zo belangrijk en elke gelegenheid wordt dan ook aangegrepen om aan de ‘teambuilding’ te werken. Hier ga ik natuurlijk graag in mee.

Wel heb ik de meiden verteld dat het niet vanzelf komt aanwaaien. Ik heb hen nadrukkelijk voorgehouden dat als je op een eerste elftal speelt, je er dingen voor moet doen en ook voor moet laten. Op verschillende onderdelen kunnen, of liever gezegd moeten, nog flinke stappen worden gemaakt. Het accent ligt vooral op de technische vaardigheid. Immers techniek is de basis – werken aan het balgevoel, ‘baas’ worden over de bal – en hier wil ik ze iets van meegeven.”

Doelstellingen De trainer heeft al een tipje van de sluier opgelicht wat hij van zijn spelers verwacht en waarmee hij aan de gang wil. We gaan er wat dieper op in en vragen naar de doelen en uitdagingen alsook de verwachtingen voor het pas begonnen voetbalseizoen.

Andre Hall: ,,Ik verwacht niet dat ze allemaal het niveau van Lieke Martens, Vivian Miedema of Jackie Groenen gaan halen maar ik probeer wel om bij iedereen het maximale rendement eruit te halen. Waar ik wel mee moet dealen is de grootte van de groep. Het zijn er, als ze allemaal fit zijn, 23 in aantal. Ik heb geconstateerd dat er behoorlijk niveauverschil in de groep schuilt. Hier zullen we een goede modus voor moeten vinden, want ik kan er ’s-zondags maar 16 meenemen. Daarmee gaan we aan de slag onder het motto: ’met de beste speelsters win je een wedstrijd, maar met het beste team win je een competitie’. Ik wil bij deze vrouwen, de groep is in de zomer ongewijzigd gebleven, een toegevoegde waarde zijn en wil met een fitte groep aan de slag en met name hun technische bagage aanvullen zodat ze in staat zijn om betere voetbaloplossingen te bedenken, waardoor het ook veel leuker wordt om naar te kijken. En uiteindelijk zal het resultaat dan ook beter worden. We moeten elke wedstrijd en training benutten om beter te worden, zoals gezegd met het accent op de technische vaardigheid. We willen graag bovenin meedoen en op termijn willen een niveau hoger gaan spelen. Voor dit seizoen kan ik moeilijk inschatten wie de favorieten zijn in onze klasse, simpelweg omdat ik als trainer pas kom kijken bij het vrouwenvoetbal. Hopelijk kan WDZ een rol van betekenis spelen. Ik kan in ieder geval zeggen dat er goed wordt getraind. De selectie kun je omschrijven als een mengelmoes van jeugd én ervaring. De leeftijden variëren namelijk van 18 tot 31 jaar. We missen er een paar vanwege langdurige blessures, maar hier gaan we niet over zeuren. We zullen het moeten doen met degenen die wel fit zijn.

De club WDZ. Onlangs, tijdens een onderhoud met Remo Gielkens, trainer van de mannen van Sportclub’25, vernamen we dat die laatste club als een warm bad voelt. Mensen uit Bocholtz en een beetje insider in het voetbal weten dat als je de accommodatie van Sportclub verlaat en rechtdoor loopt, je bij WDZ de ingang niet kunt missen. Tussen beide verenigingen heerst een grote (sportieve) rivaliteit. Onze vraag is hoe WDZ overkomt bij Andre Hall. Er blijkt ook hier een zeer positieve indruk aanwezig, getuige: ,,WDZ is een behoorlijk grote vereniging, met een zestal senioren teams, een veterinnen- en veteranenteam en met een eigen complete jeugdafdeling-van Bambino’s tot en met O-19. De club is in mijn ogen goed georganiseerd, met een voortreffelijke accommodatie en  waar de ‘warmte’ van een dorpsclub je nog tegemoet komt. De betrokkenheid bij de leden is groot en dat zie je ook aan het grote aantal vrijwilligers.

Een club die bruist, ondanks de Coronaperikelen en waar vele activiteiten georganiseerd worden; niet alleen voor de leden, maar ook voor de mensen uit het dorp. Denk aan wandel- en fietstochten, tennistoernooien, schoolse sportactiviteiten, bingoavonden, etc.”

 Noot van de redactie: Andre Hall stond ons te woord enkele dagen voordat het kabinet strengere regels afkondigde in verband met het Corona-virus. Op dat moment was nog niet duidelijk of er maatregelen zouden volgen en zo ja, welke. Wel gaf hij nog mee te hopen dat iedereen gezond blijft en dat wij heel snel met zijn allen het virus de baas worden, zodat we weer lekker op een normale manier kunnen sporten.

 Foto’s®Parkstad Actueel/Lucho Carreno

Geef een reactie