30 Handen helpen Nepal 2022 – Dag 1 en 2

Rond de klok van 9.00 uur waren alle Nepalgangers met hun familie present in de kerk waar ze hartelijk werden ontvangen door deken Bouman. De deken is altijd zo attent om ons aan het einde van de eucharistieviering de reiszegen te geven. Ook nu deed hij dat. Daarvoor riep hij eerst de reizigers naar voren. Onze klein(e)kinderen schoven met de groot(e)-moeder en vader en ooms en tantes mee naar voren. Ze wilden niet achterblijven en daar speelde de deken handig op in en kondigde aan dat de nieuwe generatie Nepalreizigers zich bij deze al zelf hadden aangekondigd.

Nadat hij de Nepalreizigers kort toesprak, haalde hij ook de andere familieleden en vrienden naar voren en sprak hij de zegen uit. Hierna werd snel geïmproviseerd en stuurde Michiel via onze groepsapp de tekst van ons nieuwe Nepal lied. Onder aanvoering van Marieke brachten we dit nog ten gehore. We merkten meteen dat we hierop samen nog wat moeten oefenen, maar dat komt er de komende tijd zeker van. Er zullen zich nog genoeg gelegenheden voordoen.

Na de reiszegen reden we met meerdere auto’s naar Düsseldorf, waar we besloten niet eerst koffie te drinken, maar meteen in de rij te gaan staan. Achteraf kunnen we zeggen dat dat een goede keuze geweest is, omdat het allemaal erg traag ging en we de tijd zagen wegtikken! Op een gegeven moment merkten de achterblijvers op dat wij nog steeds in de rij stonden en voegden zij zich bij ons. Bij ons leek er ondertussen niet veel beweging te ontstaan. Daarnaast was het was nog even spannend omdat Henri’s ticket niet helemaal in orde was. Ergens twee jaar geleden, is er een foutje ontstaan waardoor op zijn paspoort Hendricus stond in plaats van Henricus. Dit liep, dank God, met een sisser af, omdat de meneer achter de balie niet van de LETTER was en dus dachten we dat we het enige obstakel dat ons nog in de weg zou staan, hadden overwonnen. Niets bleek minder waar. Terwijl Michele aan het inchecken was, kwamen we erachter dat hij een probleem bleek te hebben met zijn internationale coronabewijs.

Hij heeft namelijk corona gehad vóór zijn vaccinatie. Volgens de Nederlandse regels, was hij hiermee volledig gevaccineerd. In de tijd dat hij corona gehad heeft, waren de herstelbewijzen echter nog niet in omloop. Terwijl hij, om te bewijzen dat hij volgens de regels volledig gevaccineerd is, eigenlijk een herstelbewijs in combinatie met een vaccinatiebewijs zou moeten kunnen laten zien. Volgens de mevrouw achter de balie betekende dit dat hij geen geldig bewijs had, waarmee hij in Kathmandu kon aantonen dat hij volledig gevaccineerd was. De mevrouw achter de balie zei dat, met name Nepal, dit wel zou willen hebben en hier streng op zou controleren. We hebben nog even geprobeerd om alsnog een herstelbewijs te downloaden, maar omdat dit te lang geleden was, kon dit niet meer.

Op hoop van zegen heeft hij er hierna voor gekozen, na goed overleg met hem en Maud, om toch de sprong te wagen, met het risico dat hij teruggestuurd kon worden. In Istanbul leverde dat verder geen problemen op en we durfden bijna opgelucht adem te halen. Echter, meteen aan het begin van onze vlucht van Istanbul naar Kathmandu werd omgeroepen dat iedereen zonder geldig inentingsbewijs zeven dagen in quarantaine zou worden gezet in een coronahotel! Dus dat werd peentjes zweten in het vliegtuig, over hoe zich dit verder zou gaan ontwikkelen. We hoopten er allemaal het beste van.