Zomerkamp 2022 Hoogstpersoonlijk – Dag 6

Gisteren, op de laatste dag, hadden we een gelukstreffer. In plaats van om 12.00 uur, de normale tijd dat de locatie leeg moet zijn, kregen we van de eigenaar de vrije hand en mochten we zelf kijken hoe laat we weg zouden gaan, omdat de volgende groep pas op maandag zou komen.

Daarnaast wist de eigenaar, door de ervaringen van voorgaande jaren, dat we altijd alles spik en span achterlaten en dat maakte dat we nu speelruimte kregen. Hier maakten we dankbaar gebruik van door op ons gemak op te staan. Toen er, na het opstaan, buiten onder het genot van het eerste kopje koffie, een goed gesprek ontstond en het kringetje gaandeweg het gesprek steeds groter werd, vergaten we zelfs de tijd, totdat we ineens twee ouders voor de poort zagen staan. In één klap realiseerden we ons dat dit betekende dat het al 10.00 uur was, wij nog in de pyjama zaten en er nog veel jongeren in bed lagen te slapen.

Gelukkig pakten beide ouders het goed op en maakten daar geen probleem van. En zo schoven zij, net als de ouders van Maarten die een half uur later arriveerden, bij ons aan de ontbijttafeltafel aan. Bij het ontbijt spraken we af dat de fietsers om 12.00 uur huiswaarts zouden vertrekken en dat hield voor sommigen in dat ze nog een eindsprint moesten trekken, omdat ze nog niets hadden ingepakt. Ondertussen liepen wij met de spullen te leuren, die we nog in allerlei hoeken en gaten vonden en waar we niet mee achter wilden blijven. Met alles wat achterblijft, zitten wij daarna te kijken en wat doe je met gevonden voorwerpen als je de rechtmatige eigenaar niet vindt? Na twintig jaar kamp hebben we nu eindelijk besloten dat iedereen een maand de tijd krijgt om zich te melden als zij iets missen, mocht dit niet gebeuren, zullen we er een andere bestemming voor zoeken.