KVC Oranje 2 winnaar in Kerkraadse derby

Het bekerduel tegen Sporting Heerlen eindigde voor KVC Oranje op een bloedhete zondagmiddag in een nederlaag. Het werd uiteindelijk 1-3 voor de door Remo Gielkens getrainde ploeg uit Heerlen. Op die zege viel niets af te dingen.

Vanuit beide ploegen werd vooraf aangegeven dat een aantal spelers om uiteen;opende redenen zoals blessures en vakantie verstek moest laten gaan. Daarvan leek thuisclub KVC Oranje in den beginne het meest last te hebben. De mannen uit Heerlen bleken de gemakkelijker spelende ploeg. KVC Oranje kwam vooralsnog niet echt aan aanvallen toe. Daarbij kan wel worden aangetekend dat Sporting ook niet direct in staat bleek om uitgespeelde kansen te creëren. De verdediging van de thuisclub stond aanvankelijk goed georganiseerd. Uiteindelijk waren het persoonlijke fouten bij standaardmomenten die Sporting Heerlen in het zadel hielpen. Eerst liet Roy Wetzels vanaf   een puike, strakke voorzet af. Die kon door Ali Abdullah Ali Salah -hij stond volkomen ongedekt- tergend langzaam en tegendraads, worden ingekopt. Doelman Bjorn van der Weide kwam er niet meer bij en de bal ging via de binnenkant van de rechter paal, tegen het net: 0-1. Kort voor de rust werd Tyrone Ploum, wederom bij een ‘dood’ spelmoment, door de KVC-defensie uit het oog verloren. Dat moet je niet doen. Een harde schuiver van de rechter van de ‘vogelvrije’ Ploum betekende de 0-2.

Tussen de omschreven treffers door was KVC Oranje dicht bij de 1-1 geweest, ook in dit geval uit een dood spelmoment. Lloyds Vromen nam op rechts een vrije trap, Niels Lanckohr hard zijn haren te kort laten knippen en Mees Ruiters frommelde de bal bij de tweede paal tot zijn eigen en andermans ontzetting naast de veste van gastenkeeper Mik Dohmen.

Na de hervatting veranderde er aanvankelijk niet veel aan het spelbeeld. Na een kleine tien minuten scoorde de van FC Kerkrade-West overgekomen Luca Pelt na een counter over de rechter flank, met als aangever Tyrone Ploum, de 0-3. De wedstrijd was daarmee in feite beslist, maar KVC Oranje bleef ondanks de verstikkende hitte vechten voor een beter resultaat. Chris Frauenrath was dicht bij de 1-3 maar zijn inzet van zo’n zes meter afstand werd door ploeggenoot Mees Ruiters ongewild van de lijn gehaald.

De beloning voor de thuisclub, in de vorm van de 1-3, zou niettemin volgen. Niels Lanckohr stak Chris Frauenrath op rechts de diepte in. De topscorer van oranje-wit ging door tot vlak bij de achterlijn, leverde een strakke wegdraaiende voorzet af en de ingevallen routinier Ruud Vanhauten tikte de bal tegen de netten achter de kanlsoze Mik Dohmen : 1-3.

Even later blies de goed leidende arbiter Theo Ickenroth voor de laatste keer op zijn fluitje. Spelers en publiek konden op weg naar verkoeling.

Beauty

Het tweede elftal van KVC Oranje deed het eerder op de dag beter dan de hoofdmacht. Chevremont werd met maar liefst 5-2 verslagen. In eerste instantie zag het daar niet naar uit. Michael Muys -kind van KVC Oranje maar nu uitkomend voor blauw wit- leverde vanaf links een cross over 50 af. De daarovolgende voorzet werd door Ron Swinkels  -in hart en nieren Chevremont, maar een paar jaar geleden spelend in en voor Bleijerheide- ingeschoten: 0-1. Niet veel later mocht Pepijn van Erven op zo’n 25 meter van de veste van Chevremont-goalie Marco Hovens aanleggen voor een vrije trap. Van erve pegelde de bal met een streep, onhoudbaar voor de versteend toekijkende Hovens, in de linker driehoek: een beuaty: 1-1. Tevens de ruststand.

Kort na de thee was thuisclub KVC Oranje twee keer succesvol, beide keren na een fraaie aanval over de rechter flank. Rick Salobir en Mike Kerres tekenden voor de doelpunten: 3-1. Even leken de bezoekers nog terug in de wedstrijd te komen, toen Steven Weckseler de 3-2 liet noteren, maar Erwin Vermeulen en Stan van Wersch haalden met de 4-2 en 5-2 de spanning uit de wedstrijd.

Tekst Werner Nijssen (KVC Oranje)