Gesprek met Henk Stawenga. Een trainer die direct, eerlijk, open, sociaal en zeer gemotiveerd is.
Een trotste vader, voetballer trainer in hart en nieren. Henk is geboren in Brunssum in 1972 in de wijk Langeberg. Daar is hij opgegroeid samen met zijn ouders , 2 oudere zussen en 1 jonger broertje. Het grootste deel van zijn leven heeft hij in Brunssum gewoond. Na 43 jaar heeft hij Brunssum verlaten samen met zijn jongste zoon(Dwight) en woont sinds 2 jaar in Waubach te Landgraaf.
Henk is de de trotste vader van 2 zonen Nicky 21 jaar en Dwight 18 Jaar en hij woont sinds 2 jaar samen met zijn vriendin Daisy.
Henk is werkzaam bij SKCP in Brunssum ( Stichting Kringloop Centrale Parkstad). Hij is bedrijfsleider binnendienst en tevens werkbegeleider van de diverse doelgroepen binnen dit bedrijf. Een heel leuk bedrijf en heel afwisselend werk, iedere dag is anders. De diversen doelgroepen zijn een uitdaging voor hem ! Om ieder individu toch te laten functioneren op zijn eigen manier en om zo hun eigen doel te kunnen behalen en dat is dan weer voor iedereen verschillend . Buiten het begeleiden is hij ook betrokken bij de verkoop van artikelen .Deze zijn heel divers van kantoormeubilair tot en met mes en vork. Zeker een aanrader om de winkel te bezoeken op Haefland 7 in Brunssum .
Je hebt uiteraard gevoetbald, waar ben je begonnen en hoe is je voetbal carrière verlopen?
Ik ben begonnen bij de plaatselijke voetbal club SV Langeberg. Mijn vader melde mij aan zonder dat ik het wist en zo begon ik te voetballen in de F jeugd. Ik vond het wel leuk MAAR ik had nog een sport waar ik actief in was en dat was worstelen. Ik was actief bij KSV Exselcior in Brunssum ! Daar lag toch mijn voorkeur en passie. Ik had dan ook meer met worstelen dan met voetbal. Ik behaalde de ene titel na de andere en zo werd ik diverse keren Limburgs en Nederlands kampioen en daardoor kwam het voetbal op een laag pitje te staan. Toch bleef het voetbal me ook wel trekken.
Zo heb ik dan toch de jeugd van SV Langeberg doorlopen tot aan de A junioren .Vervolgens kreeg ik te kampen met een zware blessure( dit kwam door het worstelen ).Mijn kraakbeen in mijn rechterknie was afgebroken en het was einde worstel- en voetbal carrière ! Ik kreeg een bot transplantatie en er volgde een lange revalidatie tijd . De arts in het ziekenhuis gaf aan dat ik nooit meer zou kunnen sporten en zeker niet meer voetballen.
Na enige tijd ben ik toch begonnen met hardlopen.dit ging goed zonder klachten en mijn gedachten gingen natuurlijk weer uit na het voetbal. Op een feestje ben ik toen gevraagd om bij NEC ‘ 92 op een lager elftal te komen voetballen om zo weer in het ritme te komen en natuurlijk om te kijken of mijn knie het aan kon. Dat ging boven verwachting ! Het jaar erna werd ik door een buurman gevraagd om te komen voetballen bij VV Mariarade. Dit heb ik toen gedaan en ook daar een jaar zonder klachten gespeeld. Het jaar daarna met wat bekenden op een lager elftal bij mijn geliefde SV Langeberg gespeeld en daar ging het weer mis met mijn knie. Ik scheurde tevens ook nog mijn enkelbanden !! Toen was het echt klaar met actief voetballen. Einde voetbalcarrière.
Dan maak je de keuze om trainer te worden? Waar zoal?
Ik heb niet bewust gekozen om trainer te worden, maar het is erin geslopen. Mijn eerste ervaring als trainer was bij de jeugd van SV Langeberg , ik werd trainer van mijn broertje ( nu trainer bij Conventus)en ik werd gevraagd om trainer/leider te worden van de D1 van SV Langeberg .Aangezien zij toen een talentvolle groep hadden heb ik dat gedaan.we draaiden een leuk seizoen en werden kampioen tegen de aartsrivaal BSV Limburgia. Het jaar erna viel de groep uit elkaar en mijn broertje vertrok naar BSV Limburgia. Ik stopte als jeugdtrainer: enerzijds geen uitdaging meer en anderzijds was mijn eerste zoon op komst. Ik ben een tijdje eruit geweest want het gezin ging op dat moment voor. Mijn oudste zoon Nicky heeft nooit iets om voetbal gegeven maar mijn jongste zoon Dwight gelukkig wel. Toen hij op een dag aangaf :Pap ik wil gaan voetballen was ik de eerste die hem aanmeldde.
Nee niet bij SV Langeberg, hij wilde naar BSV–Limburgia ! Ik heb hem gewoon gelaten en daarna heb ik hem overgehaald om naar SV Langeberg te gaan !Dat wilde hij wel MAAR ik moest dan wel trainer bij hem worden ! Dat is eigenlijk het moment geweest dat ik echt actief als trainer aan de slag ben gegaan en me ben gaan verdiepen in het trainerschap. Zo begon ik dan als jeugdtrainer bij SV Langeberg vanaf de F tot C .
Ik werd toen benaderd door de hoofdtrainer van VV Amstenrade of ik geen interesse had om de senioren te komen trainen . Na enige bedenktijd heb ik het besluit genomen om de overstap te maken van junioren naar senioren en ik moet zeggen ik heb er geen minuut spijt van gehad. Hoewel ik heel graag met jeugd werk en werkte was dit weer iets heel anders. VV Amstenrade bood mij de cursus TC3 aan en die heb ik dan ook aangenomen. Ik heb 2 geweldige mooie jaren bij VV Amstenrade gehad. Ik had het 2de elftal onder mijn hoede en was assistent trainer bij het vlaggenschip .Het 2de jaar nam een speler en ik het vlaggenschip over in de eindfase van het seizoen en we werden kampioen we gingen van de 6de naar de 5de klasse!! Ik kreeg een verrassend telefoontje van SV Langeberg om het volgend seizoen aan te sluiten bij de technische staf van SV Langeberg .
Mijn keus was snel gemaakt! Ik kon terug naar SV Langeberg, waar ik ook nog kon samen werken met mijn broertje (Kevin Stawenga) en hoofdtrainer Mike Zwartjes. De drie musketiers waren compleet hahahha ! Ik ben daar als assistent trainer begonnen bij zowel het 2de als het 1ste elftal en hielp ik waar ik kon. In dat eerste jaar ben ik ook nog de A van SV Langeberg gaan trainen en coachen. In het 2de jaar vertrok mijn broertje naar Passart –VKC waar hij de kans kreeg om hoofdtrainer te worden. “De drie musketiers” vielen uit elkaar en ik werd benaderd om trainer te worden van SV Langeberg 2 en tevens bleef ik Mike Zwartjes ondersteunen bij het 1 ste elftal . Met beide elftallen werden we dat jaar kampioen. Dat maak je nooit meer mee !!! Dat was het mooiste wat ik als trainer tot nu toe heb mee gemaakt. Als ik er nog aan terug denk krijg ik weer gewoon kippenvel !!!
Kun je aangeven welk soort trainer jij bent?
Een trainer die direct is, eerlijk, open, sociaal, gemotiveerd, gedreven en een winnaar !!
En dan ben je nu trainer bij sv Abdissenboch. Hoe bevalt dat?
seizoen erna vertrok Mike Zwartjes naar RKHBS . Ik had wat gesprekken bij andere clubs als assistent maar dat wilde ik toen niet. Wat ging ik doen ? Ik bleef nog 1 jaar bij SV Langeberg en bleef assistent trainer bij de nieuwe trainer Pascal Stofberg . Met hem had ik samen op de cursus TC3 gezeten dus geen onbekende voor mij en besloot nog een jaar te blijven en de samenwerking met Pascal aan te gaan . Einde van het seizoen besloot ik dat ik toe was aan een nieuwe uitdaging. Ik wilde graag op eigen benen staan, en dat is gelukt ! Na een aantal gesprekken te hebben gehad bij SV Abdissenbosch werd ik hoofdtrainer van SV Abdissenbosch. Hier ben ik nu nog steeds aan het werk met heel veel plezier. Ik kwam bij een totaal andere club terecht die ik niet of nauwelijks kon .Een mooie club en een fijne omgeving om in te werken. Ook op sociaal vlak en in de dorpsgemeenschap ben ik voortreffelijk opgenomen. Als trainer vind ik het belangrijk dat je niet alleen binnen maar ook buiten het veld je verplichtingen hebt en ik moet zeggen het is gewoon fantastisch hoe je in de Abdissenbosse familie word opgenomen .Ik voel me hier thuis en dat is wel zeer belangrijk ! Daarnaast vind ik het geweldig om op het veld te staan en onderdeel te zijn van het groepsproces. Ik wil de individuele speler beter kunnen maken en een team vormen dat voor het hoogst haalbare doel kan strijden. Ook het plezier van het spelen is een van de randvoorwaarde die er moet zijn. Ik vind het heerlijk om mensen (spelers) geprikkeld te krijgen om hun niveau te halen of sterker nog boven hun niveau uit te stijgen. En ik wil de winnersmentaliteit over brengen op de spelers zo dat ze geloven dat niks onmogelijk is. Doelen stellen met spelers en club en doelen behalen met spelers en club.
Wat was de doelstelling voor het afgelopen seizoen en hebben jullie de doelstelling al moeten bijstellen? Hoe ziet het voor het volgende seizoen er uit?
Onze doelstelling was om het plezier weer terug te krijgen in de spelersgroep , de trainings opkomst weer te maximaliseren en om weer mee te doen in de bovenste regionen van de 5de klasse ! Dat alles is ons zeker goed gelukt. In de eerste periode liepen we op 1 punt na de nacompetitie mis! KVC- Oranje bleef 1 punt boven ons. Je zag dat het geloof weer terug was in de ploeg en vereniging . De ploeg die 3 jaar op rij in de kelder van de 5 de klasse had gebivakkeerd was herboren. Het leefde weer op sportpark de Lelie, meer mensen bezochten het sportpark en de sfeer was goed te noemen.
De 2de periode zakten we weg door blessures, schorsingen en spelers haakten af door prive omstandigheden. Hierdoor draaiden we een mindere periode. De 3de periode herpakten we ons goed met wat aanpassingen in de ploeg en zo behaalden we toch weer goede resultaten en eindigden we op een 8e ste plek. Als trainer denk ik dat we er meer uit hadden kunnen halen. We kregen maar 30 doelpunten tegen maar scoorden er maar 34 .We misten een killer voor het doel , dat was ons manco. De doelstelling was behaald, dus was het een geslaagd seizoen voor SV Abdissenbosch.
Zo als ik al eerder aangaf miste ik wat in de ploeg als trainer, een killer voor het doel (spits) en creativiteit op het middenveld. Hier konden we ook wel versterking gebruiken. Als die plekken goed waren bezet geweest, waren we veel hoger geëindigd. Er komt nu inderdaad een sportieve kwaliteitsimpuls komend seizoen. Ik denk als trainer en het technische kader dat we blij mogen zijn dat deze nieuwe jongens ons komen versterken. Als trainer moet je het altijd beter willen doen als het seizoen ervoor! Ik denk zeker dat we de kwaliteitsimpuls nodig hebben om weer een stap te maken met SV Abdissenbosch .Vorig seizoen hebben we als vereniging op sportief en sociaal gebied al een stap gezet . Wil je die stap voort zetten dan zul je veranderingen moeten doorvoeren om zo door te groeien naar je uiteindelijke doel. Ook andere ploegen hebben zich versterkt dus zul je als trainer en als club je ook moeten versterken om zo dichter bij het gestelde doel te komen aankomend seizoen.
Van wie heb je in je voetballoopbaan en als trainer het meest opgestoken?
Nou zoals eerder aangegeven ben ik in de A jeugd moeten stoppen met voetballen, dus echt een trainer als voetballer heb ik niet mee gemaakt. Als trainer en assistent trainer heb ik wel op gebied van voetbal en tactiek en op communicatief en sociaal vlak van diverse trainers veel geleerd, zoals :Nico Perez , Brahim Rais , Kevin Stawenga, Pascal Stofberg en Dave Zafarin . Maar het meeste heb ik toch wel van Mike Zwartjes opgestoken, een geweldige man, een geweldige trainer en een super vriend geworden. Hoe mooi kan voetbal zijn !
Wat zijn jou persoonlijke ambities als trainer ?
Op dit moment is mijn ambitie om metSV Abdissenbosch het hoogs haalbare uit het komende voetbalseizoen te halen en zolang mogelijk boven in mee te draaien en eventueel een periodetitel te pakken. Maar we zullen het van wedstrijd tot wedstrijd moeten gaan bekijken. De bal is en blijft rond!
Foto’s®Parkstadactueel/Lucho Carreno
