RKHBS wint met 1-1 en neemt dik verdiend revanche

De titel van dit stuk zal een buitenstaander vreemd voor komen, maar wie de gebeurtenissen van 16 oktober 2016 nog op haar/zijn netvlies heeft staan, kan zich volledig vinden in deze titel.

Leonidas stond voor het duel van gisteren ruim op kop met 33 uit 12; had na het eerste competitieduel 11 wedstrijden op rij gewonnen en strijd met Sportclub’25 om de titel in deze klasse.

In het heenduel in oktober had Leonidas bovendien met liefst 12-1 gewonnen door een overdaad aan pech en blessures bij RKHBS, en zeker niet onvermeld; een volstrekt incapabele scheidsrechter die zelfs bij een 11-1 stand nog 8 minuten laat naspelen en een duidelijk buitenspeldoelpunt laat doorgaan. Tsja het doelsaldo kan nog belangrijk worden……. (dat doelsaldo niet telt in deze klasse was deze beste man blijkbaar vergeten).

Al deze herinneringen kwamen naar boven bij het tot de tanden gewapende RKHBS. Want met slechts 23 tegendoelpunten in 13 duels, werd de vraag bij andere tegenstanders in onderlinge duels “Hoe kunnen jullie ooit met 12-1 verliezen, we kunnen amper een goaltje maken tegen jullie ” toch wel erg vervelend op den duur.

Dus wat er ook zou gebeuren vandaag; deze uitslag zou ten koste van alles gerevancheerd worden.

RKHBS was redelijk compleet, alleen Daniella en Patty waren afwezig maar verder waren de vaste krachten Deniece, Desiree en Janis weer aan boord.

Zij vormden samen met Sarah en Patricia de achterhoede die dit jaar zo verschrikkelijk moeilijk te kraken is.

Op het middenveld werd “oudjes” Nathalie en Uschi gesecondeerd door het jonge veulentje Cynthia (top instelling van deze meid om na een uurtje slapen uit de nachtdienst te komen ballen) en om de druk op de achterhoede te houden werd gewoon brutaal “wat nou koploper, wij zijn toch zeker baas in eigen huis” met drie spitsen begonnen. Op links kreeg Suus vanwege haar enorme trainingsinzet een basisplaats, in de punt “El Capitan” Jolanda en op rechts de ongrijpbare Danielle die na al haar missers van vorige week vol zal met revanchegevoelens.

Op de bank Sharon, Nicolien, Anke en “poe poe, dat opstaan toch op zondagochtend…” Ella.

Zo trapten beide teams rond de klok van elf onder een stralende zon af, en ontspon zich vanaf het begin een wedstrijd zoals Erwin en ik gewenst hadden; met het mes tussen de tanden werden duels aangegaan, uitstekende combinaties over veel schijven, en vlijmscherpe counters; nee Leonidas zou een zege vandaag toch echt op eigen kracht moeten gaan behalen.

Na 12 minuten was er de eerste grote kans voor RKHBS toen eerst Uschi en later Danielle Dorenberg bij een corner net te laat kwamen om de bal in het doel te werken. Maar het was in feite een ploeg die de wedstrijd bepaalde en dat was toch echt niet de ongenaakbare koploper.

Leonidas heeft een fysiek enorm sterke ploeg, met heel erg veel lengte maar ze missen toch wel her en der “das gewisse Etwas” want het aantal handsballen en buitenspelgevallen waren niet op de hand van een mens te tellen.

Zo kon RKHBS telkens weer in balbezit komen en via de vleugels opbouwen. Na 37 minuten was er dan eindelijk de meer dan verdiende voorsprong en zoals zo vaak was ook dit doelpunt weer een beauty.

Suus Derwall is een meid die in de problemen komt als er fysieke strijd moet worden geleverd maar daarentegen een trap in haar benen heeft, waarmee ze een bal over 40 meter op de stropdas van een medespeler kan leggen.

Zo ook in deze minuut; haar cross pass was van hoge kwaliteit maar wat vervolgens gebeurde was van unieke schoonheid; Danielle kreeg de bal rond de 11meter stip en moest eerst nog de uitgekomen keepster omspelen; dit lukte vrij aardig maar nu stond “Speedy” zowat op de achterlijn en was de hoek wel heel moeilijk.

Voor een normaal mens ja; voor deze jongedame is moeilijk juist makkelijk; en met een ongelooflijke beheersing schoot ze de bal hoog in het doel. Wat een juweel van een goal en hiermee revancheerde Danielle zich voor haar hele simpele missers vorige week.

Zo gingen beide ploegen met een heel ander gevoel als vooraf gepland de kleedkamers in; RKHBS stond onverwacht voor terwijl Leonidas gefrustreerd was over de niet verwachte tegenstand.

In de rust zal het gestormd hebben bij de Maastrichtenaren want na rust stond er een heel ander team; de keepster was gewisseld door een veldspeelster en er werd veel meer arbeid geleverd.

RKHBS moest terug maar bewees dat het gewoon een verduiveld moeilijk team is om te verslaan.

Leonidas had bijna continu de bal, maar het creëren van kansen lukte maar mondjesmaat; na 53 minuten leek het even mis te gaan toen een klutsballetje via de buitenkant van de paal naast het doel verdween.

Ook op het uur was er een grote kans toen de verdediging even uiteen was gespeeld maar Desiree begint met de week beter te keepen en met volle overtuiging ranselde ze deze bal ook uit het doel.

Helaas was na een uur ballen het pijpje leeg bij Cynthia en onder groot applaus mocht zij gaan rusten; Sharon mocht haar plaats gaan overnemen op de haar voor haar vreemde plaats van linkshalf.

Geen probleem toch; gewoon inzet tonen en plezier maken.

Na 68 minuten viel dan toch de onvermijdelijke gelijkmaker; de ultralange middenveldster kwam per ongeluk in contact met Sarah waarna deze laatste bleef liggen maar het spel ging door en de ruimte om hard uit te halen was nu te groot; de uithaal was hard en zuiver en Desiree te machtig.

1-1 en dat moment ook verdiend maar zou RKHBS het verdiende punt nog uit handen moeten geven?

Nee dus, want met de invalsters Anke en Ella ging de ploeg gewoon door met hard knokken, de tegenstander het voetballen onmogelijk maken en hopen op een uitval.

Met een groot verschil: Danielle was vanuit haar spitspositie naar het middenveld gehaald om de angel uit het spel van Leonidas te halen: waar de lange middenvelder ging; daar zou zij ook gaan!

Dit systeem lukte geweldig want van enige opbouw was geen sprake meer en na diverse verwensingen aan het adres van de goed leidende scheidsrechter (na zuivere buitenspelgevallen, maar het vermoeden bestaat dat deze regel in het Maastrichtse anders is…..) klonk om 12.50 uur het eindsignaal.

Leonidas had na 10 zeges op rij met een doelsaldo van 67-3 eindelijk weer eens hun gelijke gevonden.

Niet eens tegen een topper in de poule, maar gewoon tegen een middenmoter met een onwaarschijnlijke drive om het grote onrecht van oktober te niet te doen.

De duels van dit team zijn bij lange niet de spectaculairste om te zien – op de duels van Sibbe na vallen er bij geen een ploeg zo weinig doelpunten als bij RKHBS – maar de wil om een resultaat te halen met mindere kwaliteiten is week in week uit schitterend om te zien.