Kay Clignet: ,,We gaan met RKTSV voor promotie” en ,,Prins Carnaval: een pijnlijk gevoel in de beurs”

Niet iedere amateurvoetballer maakt het mee. Het is een zeldzaamheid. In de maand juli, zeg maar in de seizoenvoorbereiding met je amateurclubje twee keer tegen de profs van Roda JC aantreden. Kay Clignet deed het, eerst met Sporting HAC, zijn vorige club, vervolgens met RKTSV, de vereniging voor wie hij komend seizoen zijn beste beentje gaat voortzetten. De 35 tegentreffers die hij en zijn ploeggenoten moesten toestaan waren natuurlijk niet leuk, maar dat weegt niet op tegen de ervaring om tegen echte profs te mogen spelen.

We spraken dus met Kay Clignet, de vrijgezel die op 13 juni 1995 het levenslicht zag, in het dagelijks leven verzorgende IG als beroep heeft en per 1 september de opleiding verpleegkundige gaat doen. Een man die in het sportieve leven in zijn beroep maar ook in het vijfde jaargetijde zijn sporen al ruimschoots heeft verdiend.

De mens Kay Clignet

We beginnen met de vraag om ons een inkijk te geven in het eigen karakter. De reactie van Kay: ,,Ik ben gedreven, grappig, zorgzaam, betrouwbaar, vriendelijk, ik kom afspraken na. Innovatief oplossend, ik heb een duidelijk doel voor ogen, ik zie het wanneer iemand hulp nodig heeft. Plichtsgetrouw. Soms hoogmoedig.” Een duidelijke omschrijving van de mens, zo stellen we vast. Een mens die ook in het muziekleven actief is. Kay vertelt ons namelijk dat hij fervent bespeler van de snarentrom is en: ,,Musiceren is een grote hobby, ik heb langere tijd muziek gemaakt. Dit is mij met de paplepel ingegoten. Ik bespeelde de snarentrom bij Odeon Terwinselen. Als gevolg van Corona heeft deze vereniging helaas opgehouden te bestaan.”

We hebben al vermeld dat Kay Clignet beroepsmatig in de verzorging werkzaam is. Hij geeft wat meer inzicht: ,,De afgelopen twee jaar heb ik veel vertrouwen gekregen van de zorgmanager en zorgcoördinatoren, waardoor ik mij goed heb kunnen ontwikkelen. Per 1 september krijg ik van Sevagram de kans om intern de opleiding verpleegkunde te doen. (BBL=BeroepsBegeleidendeLeerweg) Ik ga dan een keer per week naar school. De opleiding duurt 2.5 jaar.”

Voetbal en Prins Carnaval

De meeste jongens en meisjes zetten hun eerste voetbalschreden zo rond hun 6^e levensjaar. Vaak hebben ze dan al op straat of het buurtplein kennis gemaakt met de bal. Dat geldt niet voor Kay Clignet, want: ,,Ik was 16 jaar toen mijn achterneef Mitchell samen met mijn overbuurman Ger mij graag in hun voetbalteam bij RKHBS wilden hebben. Dit werd in de thuissituatie besproken en toen ben ik begonnen bij de C2 van RKHBS, als dispensatiespeler. Ik heb in die periode ook vaker de C1 uitgeholpen. Die mannen wilden mij eigenlijk graag in hun elftal hebben, maar ik bleef bij Ger, op de C2 dus. Ik was in eerste instantie spits, naarmate de tijd vorderde ben ik meer aan de zijkant gaan spelen, voorin of in de half. Daar kan ik met mijn snelheid en felheid meer voor het team betekenen.”

Kay Clignet bleef tot 2016 aan RKHBS verbonden, in het seizoen 2016-2017 speelde hij een half jaar voor Bekkerveld en na de winterstop voor SVA (voorloper van Sporting HAC). Daarna ging het voor weer een jaartje naar zijn roots aan de Heerlerbaan. Hier maken we even een tussenstop, voor wat het voetbal betreft. We komen namelijk te spreken over een heel andere hobby van Kay Clignet. We hebben al gehint op het vijfde jaargetijde en doelen daarmee natuurlijk op Carnaval. Ook dat is iets waar Kay van kan genieten. Niet zo’n beetje ook. Dagblad De Limburger van 14 november 2017 wijdde er een artikel aan, het feit dat Kay Clignet werd uitgeroepen tot Prins Carnaval van De Soeplummele aan de Heerlerbaan.

(En dat voor iemand die nota bene in Kerkrade is geboren; red.). Eerder was hij trouwens, op 6-jarige leeftijd, al schoolprins geweest, bij openbare basisschool de Tovercirkel. Maar goed, hij mocht dus eind 2017/begin 2018 zijn scepter zwaaien over de Heerlerbaan en deed dat met verve, zo lezen we, onder het motto ‘Mit Carnaval leëft sjpass en plezeer. Jiekerinne beie, zoeë viere vier dat geer’.

Hoogte- en dieptepunten

Na een jaartje RKHBS ging het sportief gezien weer richting Haanrade, naar Sporting HAC, de club die Kay deze zomer dus achter zich heeft gelaten voor RKTSV. Voor ons tijd om eens te vragen naar de hoogte- en dieptepunten in het voetballeven van onze gesprekspartner. Kay Clignet begint met de leuke ervaringen. Hij somt op:

Ik ben op de A1 bij RKHBS, in de tweede klasse, ongeslagen kampioen geworden, op dat moment voor iedereen totaal onverwacht. In dat seizoen heb ik in drie wedstrijden belangrijke doelpunten mogen maken, waardoor we steeds drie punten bij konden schrijven. Best lekker natuurlijk;
Op de B2, onder leiding van Dennis de Bruin en mijn vader, ben ik aanvoerder geweest en heb ik veel gescoord;
De twee doelpunten die ik maakte tegen SNC’14, nu twee jaar geleden;
En afgelopen voetbaljaargang de twee treffers tegen Neerbeek. Misschien wel mijn twee sterkste wedstrijden de afgelopen jaren bij Sporting HAC.

Dan zegt hij: ,,De twee wedstrijden tegen Roda, onlangs in de maand juli zijn natuurlijk een mooie ervaring. Ondanks de 35 tegendoelpunten die we moesten slikken, is het prachtig eens om tegen Roda te mogen voetballen. Die twee duels betroffen voor mij de afscheidswedstrijd bij Sporting HAC en mijn eerste wedstrijd voor mijn nieuwe club RKTSV.”

Dan is het de beurt aan de mindere herinneringen uit het leven van Kay Clignet. Hij zet ze weer op een rijtje:

Op de bank beginnen is voor mij persoonlijk steeds weer een teleurstelling. Je wilt zo veel mogelijk minuten maken en belangrijk zijn voor het team. De laatste jaren heb ik soms wat last van pijntjes gehad, waardoor ik niet alles heb kunnen geven in sommige wedstrijden, nu ben ik gelukkig pijnvrij;
In de kampioenswedstrijd tegen Amstenrade A1 heb ik twee 100% kansen gemist;
Vorige seizoen liep ik op tegen een rode kaart, in de bekerwedstrijd tegen KVC Oranje;
Toen ik naar de senioren ging, kwam ik bij de selectie terecht, maar in plaats dat ik voor een kans bij de selectie ging, koos ik er met een vriend bewust voor om naar het derde elftal te gaan, waar onze broertjes en vrienden voetbalden. Dat niveau lag natuurlijk een flink stuk lager. Achteraf had ik dit anders gedaan en was ik voor mijn kans gegaan bij de selectie. Aan de andere kant, het had ook iets moois om samen met je broertje te voetbalen.”

Trainers

We vragen naar de oefenmeesters die Kay tot nu toe in zijn voetballeven op zijn pad heeft getroffen. Hij vertelt: ,,Ik heb inmiddels veel trainers mogen ervaren, bij de jeugd heb ik goede herinneringen aan Ger, Kai Sterk, Dennis de Bruin en in het kampioensjaar met RKHBS aan Bas de Langen en Thymo Griesenbrock. Toen ik als A-junior bij de senioren speelde, trof ik Jo Hanssen. Hij was goed aanwezig tijdens de wedstrijden. Bij Sporting HAC heb ik goede herinneringen aan Pascal Daems en de laatste jaren Ritch Janssen. Die laatste heeft altijd vertrouwen in mij gehouden. Hierbij moet ik aantekenen dat wij dat vertrouwen als team en individu niet genoeg terugbetaald hebben. Komend jaar hoop ik met Peter Spijkers mooie herinneringen te maken, als voetballer te groeien en kampioen te worden. Als je het over trainen hebt, door mijn werk is het lastig altijd aanwezig te zijn. Maar de trainingen die ik aanwezig kan zijn ben ik er ook. Daarnaast fitness ik bij Fit XL, onder begeleiding van Mark Falize, die mij goed helpt om mijn spieren sterker te maken, zodat ik minder snel geblesseerd raak.”

Ambitie(s)

Kay Clignet, die ons vertelt dat Roda JC en West Ham United zijn favoriete profclubs zijn, zoekt zijn voetbalgeluk komend seizoen bij RKTSV. Daarmee komt hij bij een club die het moeilijk heeft en afgelopen voetbaljaargang tamelijk roemloos degradeerde uit de vierde klasse. Nu gaat hij dus met RKTSV in de vijfde klasse aan de slag, net als tot voor kort bij Sporting HAC. Als we vragen naar zijn sportieve verwachtingen blijkt hij enerzijds voorzichtig en bescheiden, anderzijds ook ambitieus getuige: ,,Ik wil zo snel mogelijk basisspeler worden op het eerste elftal, belangrijk zijn voor het team door veel assists te leveren en hier en daar een doelpunt mee te pikken. Uiteraard willen we, wat mij betreft, kampioen worden. Hoewel, voor mij is het belangrijkste het plezier erin houden en goed in de groep liggen, zoals ik dit ook bij mijn vorige club had. Maar goed, ik ben natuurlijk wel naar RKTSV gekomen om voor de titel te kunnen gaan. RKTSV is ook wat dichter bij thuis en het is een mooi gevoel om te promoveren/kampioen te worden. Onze doelstelling is zo snel mogelijk uit de vijfde klasse te geraken. Dat verdient deze mooie club ook. Dit kan via de nacompetitie, maar het is natuurlijk fijner als je kampioen kan worden. De laatste jaren heb ik met Sporting HAC in de vijfde klasse gevoetbald en ik kan je vertellen dat het verdomd lastig kan zijn in die klasse. We gaan in ieder geval onze stinkende best doen. Trouwens, ik kijk nu al uit naar 18 september. Dan tref ik met RKTSV mijn ‘eigen’ club RKHBS in de beker. Voor mij een reden om nog net iets extra’s te geven in deze wedstrijd.”

We horen vervolgens van Kay Clignet dat hij nog steeds aan RKHBS verbonden is. Aan de zijde van Dennis de Bruin verricht hij al langere tijd een aantal taken bij de jeugd van RKHBS. Zo schiet hij op de zaterdag voor de wedstrijd de keeper(s) in, fungeert hi als grensrechter of staat hij Dennis de Bruin als elftalleider bij. Dit niet geheel zonder succes. Zo werd in het seizoen 2017-2018 met de JO15 het kampioenschap binnengesleept.

Naast zijn activiteiten als vrijwilliger bij jeugdliefde RKHBS was Kay Clignet tot voor kort vice-voorzitter bij de Oad Prinsen Heëlebaan van CV de Soeplummele. Wegens een gebrek aan tijd is hij, zo laat hij ons weten, als bestuurder gestopt. Daarmee zijn we weer terug bij Carnaval. Als we vragen naar zijn ervaringen als Prins Carnaval, begint hij met een uitsmijter. Hij zegt: ,,Een pijnlijk gevoel aan de beurs”, om dan te vervolgen met: ,,Ik vond het fijn om elke weekend het rokkostuum aan te trekken, ook is het fijn in de spotlights te staan. Ik ben overigens de enige prins in Heerlen die, op het bekende kanon van C.V. De Soeplummele, geleid door fluit- en tamboerkorps Odeon Terwinselen, door Heerlen is gegaan, omdat op de weg naar Heerlen, het zwenkwiel van de carnavalswagen kapot was gegaan.

Vlak voor het defilé kreeg ik te horen dat de H.V.V. de Winkbulle voor mij een carnavalswagen beschikbaar had gesteld, om op maandag toch de eigen optocht te kunnen lopen. Maar in de namiddag heeft de Raad van Elf er alles aan gedaan om ervoor te zorgen dat ik op maandag op onze eigen wagen in de eigen wijk kon trekken. Met succes, een geweldige prestatie! Wat ook mooi was, de omgang die ik als prins zijnde had met zowel de jeugd als de ouderen, de positieve reacties die ik kreeg vanuit die hoek, alsook vanuit de Raad van Elf en andere leden. Hier genoot ik van en het gaf mij nog meer energie om te stralen als prins zijnde. Over feesten gesproken: een feest ga ik niet uit de weg. Festivals vind ik leuker dan een avond op stap gaan in de kroeg of discotheek. Maar ik zit dan toch liever thuis op de bank, kijkend naar mijn aquarium of naar de televisie.”

Foto’s®ParkstadActueel/Lucho Carreno