Zwaar bevochten zege op VV Sibbe voor RKHBS Dames 2

Op een zonovergoten zondagochtend klonk om 11.00 uur het fluitsignaal voor een duel tussen middenmoter RKHBS Dames 2 en staartploeg VV Sibbe; een heel groot verschil met het laatste duel voor de winterstop in Sibbe toen onder zware omstandigheden en op echt gras hetzelfde duel op het programma stond.

Toen won RKHBS vrij eenvoudig met 0-3 en door een stortvloed aan afgelastingen en zware tegenstanders – RKHBS trof na de winterstop achtereenvolgens de nummers 1, 3 en 4 – werd er sindsdien niet meer gewonnen.

Vandaag zou de eerste driepunter van het jaar dan toch moeten komen.

Zoals al gevreesd zou dit dan wel moeten gebeuren zonder “Dreh und Angelpunkt” Frau Neus , wier blessure ernstig is en spelen op dit moment niet toelaat.

Hiermee valt een groot gedeelte van de opbouw, duelkracht en schotkracht weg, wat door de andere dames met veel inzet dient te worden weggepoetst.

De basis bestond vandaag uit de volgende 11 dames: Desiree; Patricia, Deniece, Sara, Janis, Daniella, Nathalie, Uschi, Cynthia, Sharon en Danielle. De bank werd bezet door Suus, Anke, Nicolien, Jolanda en Ella.

Bij de aftrap bleek er nogal wat aanhang te zijn gekomen en zo was  het langs de zijlijn erg gezellig. Claudia was komen kijken met vriendlief, uiteraard was Gaby er voor hand en spandiensten, en zelfs  Adriana was met haar “Bob” Dylan van de partij; top van deze meid.

Zo begon de wedstrijd en wat er vervolgens gebeurde tart elke voorstelling:  wat was hier aan de hand;  hadden deze 22 dames de avond van tevoren soms per ongeluk Nederland 1 opgezet en een stelletje overbetaalde en vooral volstrekt niet geïnspireerde heren gezien die een parodie op voetbal uitvoerden?  Een voormalige trainer van Roda JC bezigde ooit de uitspraak “hotseknotsbegoniavoetbal” en deze omschrijving zegt alles over het niveau in de eerste helft.

Van beide kanten was het voetbal niet om aan te zien; het deed pijn aan de ogen.  Pasjes over twee meter belanden in de voeten van de tegenstander, inworpen verdwenen keer op keer over zijlijn en drie maal de bal in de ploeg houden was ff te veel gevraagd van deze welwillende dames.

Dit was absoluut geen onwil maar gewoon de zeer foute invloed van ene D.Blind, die professionals het verkeerde voorbeeld liet geven. KNVB niet meer doen!

Na 26 minuten was er nog geen bal tussen de paal geschoten, laat staan een kans gecreëerd en  een kans moest dan ook wel uit een blunder komen.

Sharon liep uitstekend door op een diepe bal en daarvan schrokken de keeper en de laatste verdediger van Sibbe zo erg dat de bal opeens voor de voeten lag van Danielle die een goal van 7,32 meter voor haar had, 14 meter van de goal en zonder een keepster erin.

Normaliter is dit dat een goal maar niet bij Danielle. Deze meid kan zo goed voetballen en alles in een enorm tempo dat ze wel eens de rust en hiermee het overzicht verliest; nu ook want tot ontzetting van iedereen – inclusief de schrijver van dit stuk die weer een pluk grijs haar er bij kreeg – schoof ze de bal naast het doel.

VV Sibbe putte moed uit deze misser en begon opeens aan te vallen zonder echt gevaarlijk te worden, maar Desiree kreeg zowaar wat te doen, en deed dit ook met verve.

Vlak voor rust; we schrijven de 42^e minuut was er dan eindelijk reden tot juichen. Danielle stuurde met een subliem pasje Sharon de diepte in, maar helaas kon de keepster de bal nog net voor haar wegtikken maar wel voor de voeten van Danielle die goed meegelopen was.

Vanaf 14 meter is het moeilijk scoren voor haar, maar zoals je bij de “frieteboet” een frikandel speciaal kunt bestellen hebben wij de “Danielle Speciaal”.  De bal lag op 25 meter en de goal was leeg maar om de bal dan alsnog erin te schieten met diverse speelsters voor je neus getuigd van grote kwaliteit. Doe je dit in een seizoen een of twee keer, dan kun je spreken over geluk.  Maak je zo zes goals in een half seizoen dan bezit je exceptionele kwaliteiten.

Laten we deze parel koesteren en hopen dat we haar nog lang in het team mogen hebben;  haar elfde van de competitie was er wederom een om in te lijsten.

Vlak na de goal floot de scheids af en mochten de dames gaan rusten.

In de rust werd besloten dat de vrije “man” van VV Sibbe een halt moest worden toegeroepen en daarom werd het beproefde 4-4-2 omgezet in een 4-3-3 met “Rambo” Uschi in de voorposten.

Deze meid heeft zoveel power en moet deze kracht ook ergens kwijt en dat lukte wonderwel top na rust. Nathalie kreeg wat meer aanspeelmogelijkheden voorin en dat leidde tot een compleet ander spelbeeld na rust. VV Sibbe kwam er niet aan te pas in de beginfase en dit leidde tot een karrevracht aan corners; en laat dit nu juist  een facet zijn waarop heel veel getraind was de laatste training.

Uschi moest oorlog gaan maken met Nathalie en Sharon aan haar zijde en mocht het niet lukken om via het hoofd te scoren; dan toch in ieder geval iemand anders via een kluts. Na amper drie minuten was het al raak, maar dat er op de Heerlerbaan een 8^e wereldwonder huist wist niemand en is zelfs nu nog niet te bevatten.

De corner was goed en werd via Sharon op – ik zal netjes zijn – borsthoogte verlengd tot bij Ella. Deze speelster heeft een officieel kopverbod en liet de bal dus eerst stuiten om de bal daarna met haar zeer krachtige linkervoet hoog in de touwen te knallen. Dit onder het mom; “Ik moest wel wachten met schieten want anders had ik moeten koppen”  …..

Dit betrof haar eerste doelpunt ooit op een voetbalveld; ze komt uit het hockey; en dit doelpunt leidde tot enorme feestvreugde. Ondergetekende geloofd het nu nog niet, maar alle aanwezigen bevestigden dit wonder. Een doelpunt overigens met eeuwigheidswaarde want in tien jaar dat ik als coach bij deze dames betrokken ben, scoorde nog nooit een Engelse speelster.

Hierna speelde nog maar een team want net als in het duel vlak voor kerst leek VV Sibbe nu geknakt en was het wachten op een derde en alles beslissende treffer, maar ondanks goede pogingen van Daniella (ja we hebben nogal wat dames die qua naam eeneiig zijn) , Danielle en een scrimmage op de doellijn  waar het halve team de bal niet over de lijn kreeg (zelfs Uschi niet met een 24 karaats hakbal) bleef de stand ongewijzigd en leek niks een regelmatige zege in de weg te staan.

Maar in de 76^e minuut was er plotseling een counter van de gasten over links en via – via kwam de bal voor de voeten van de spits die de bal niet eens voldoende raakte maar via een boog ging de bal er wel in; 2-1 en alles was weer open.

Het laatste kwartier valt daarna alleen te verklaren door mensen die aanwezig zijn geweest bij dit duel; werkelijk elke bal werd verkeerd uitverdedigd; de simpelste pasjes kwamen bij de tegenstander en van enig goed voetbal was geen sprake meer.

Is voetbal in de 6^e klasse dan anders als een normaal potje voetbal?  Waren het pure zenuwen? Wie het weet mag het zeggen maar het was “vrouwen en kinderen eerst” en hopen dat de bal niet verkeerd zou vallen.

Na 90 minuten zenuwslopende minuten plus de nodige blessuretijd blies de uitstekende scheids van dienst rond de klok van 13.00 uur dan eindelijk af en was de eerste zege van 2017 een feit. De zege was niet onverdiend, maar oh oh oh wat was het billenknijpen op het  einde. Zo eindigde een leuk potje ballen onder een heerlijk lentezonnetje met 2-1 en mochten de dames  wederom drie punten op hun conto bijschrijven wat het totaal nu al op 21 brengt.

Dit is een mooie score met nog veel ploegen uit de onderste helft nog op het programma. Dames, gefeliciteerd maar iets minder spannend mag best. Ik ben al wat ouder , maar door jullie word ik elke wedstrijd nog eens 90 minuten ouder…..

Foto’s Gabriella Loo